این گونه اقدامات محدود به سردار سلیمانی نبوده و توئیتر در اقدامی مشابه حساب کاربری آیت الله خامنه ای رهبر انقلاب اسلامی ایران را هم تعلیق کرده و علت این امر را فعالیت غیرعادی عنوان کرده است.
در همین حال معدود سایت‌های امریکایی نیز که مطالب خبری متفاوت با رسانه‌های جریان اصلی در ایالات متحده تولید و منتشر می‌کنند هم تحت فشار قرار گرفته‌اند. به عنوان مثال می‌توان به وب سایت روزنامه نگاری تحقیقی Grayzone اشاره کرد که پی پال هرگونه اهدای پول به آن به صورت الکترونیکی را ناممکن کرده است.
نویسندگان Grayzone بارها با تلاش‌های دولت ترامپ برای آغاز جنگ با ایران مخالفت کرده، از تأثیر مخرب تحریم‌ها بر زندگی عادی ایرانیان انتقاد کرده بودند و برای مخاطبان آمریکایی روشن کرده بودند که سردار سلیمانی در ایران شخصیتی بسیار محبوب است.
آلن مک لئود نویسنده مینت پرس معتقد است مردم ایران به درستی بین دولت آمریکا و مردم این کشور تفاوت قائل می‌شوند. اما دولت آمریکا رفتاری کودکانه دارد و به تلافی مخالفت دولت ایران با ترامپ شرکت‌های فناوری را به پاک کردن پیام‌های حمایت آمیز از سردار سلیمانی مجبور می‌کند و بدین شکل از بسیاری از مردم عادی ایران انتقام می‌گیرد. این نوع رفتارهای انتقام‌جویانه پیامدهای عمیقی برای آزادی دسترسی به اطلاعات به همراه می‌آورد.
بسیاری از کشورهای خارجی از شبکه‌های اجتماعی آمریکا برای انتشار اخبار و نظرات خود استفاده می‌کنند، اما تصمیماتی از این دست بدان معناست که جهان نمی‌تواند از عقاید و دیدگاه‌های ایرانیان که یک طرف این بحث و منازعه هستند مطلع شود.
با پاک کردن مطالب ارسالی ایرانیان، آمریکایی‌ها تنها پلتفرم دسترسی به عقاید دست اول ایرانیان را نیز از دست می‌دهند و تنها در معرض نظرات و افکار کسانی قرار می‌گیرند که با جمهوری اسلامی مخالف هستند. بسیاری از این افراد که صرفاً طرفدار ترامپ هستند تلاش می‌کنند خود را نماینده همه ایرانیان قلمداد کنند و افکار عمومی و ناظران امور را به اشتباه می‌اندازند.
البته مدیران شبکه‌های اجتماعی امریکایی همین رفتار را در قبال طرفداران نیکولاس مادورو رئیس جمهوری قانونی ونزوئلا هم انجام می‌دهند و مطالب ارسالی آنها در توئیتر و فیس‌بوک را پاک می‌کنند.
هماهنگی فیس‌بوک در این زمینه با دولت آمریکا اتفاقی به نظر نمی‌رسد. فیس‌بوک از سال ۲۰۱۸ کنترل محتوای خبری و اطلاع رسانی در این شبکه اجتماعی را تا حد زیادی به شورای آتلانتیک واگذار کرده که یک اتاق فکر وابسته به ناتو است. اعضای هیأت مدیره این شورا قبلاً در دولت آمریکا پست‌های برجسته مدیریتی داشته‌اند و از جمله آنها می‌توان به هنری کیسینجر، کاندولیزا رایس، کالین پاول و ژنرال‌هایی مانند وسلی کلارک، دیوید پترائو و رؤسای قبلی سیا مانند لئون پانتا، مایکل هیدن و رابرت گیتس اشاره کرد.
این افراد کنترل آنچه که آمریکا و دیگر کشورهای جهان به عنوان خبر در شبکه‌های اجتماعی دریافت می‌کنند را بر عهده دارند و بدیهی است تا زمانی که کنترل شبکه‌های اجتماعی پرطرفدار در کنترل شرکت‌های آمریکایی باشد تغییر اساسی در این وضعیت ایجاد نمی‌شود.
