به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از روزنامه ابتکار، یک هفته بیشتر تا انتخابات مجلس یازدهم باقی نمانده است اما جریان‌های سیاسی همچنان در بلاتکلیفی و ابهام به سر می‌برند. اصولگرایان که در این دوره از انتخابات مجلس در غیاب حضور رقیب، میدان را به دست گرفته‌اند باز با انشقاق درونی و اختلافات زیادی روبه‌رو شده‌اند. اختلافاتی که شورای ائتلاف نیز با تمام توانش نتوانست آن را حل کند و در این روزهای پایانی نزدیک به انتخابات خبرهایی مبنی بر از هم پاشیدگی و تفرقه شدید در این جریان به گوش می‌رسد. این جنگ درونی به گونه‌ای بوده است که حتی این اختلاف و سهم‌خواهی به درون شورای ائتلاف هم رسید. درست زمانی که همه منتظر لیست نهایی شورای ائتلاف اصولگرایان بودند خبرها حکایت از تفرقه اعضای شورای ائتلاف دارد. اگر چه تا به حال مشکل اصلی اصولگرایان پایداری‌ها بود اما حالا به نظر می‌رسد اختلاف درونی در این جریان سیاسی فراتر از سهم‌خواهی یک طیف تندرو است.
اصولگرایان با وجود آنکه همه کاندیداهایشان از سوی شورای نگهبان صلاحیت‌شان تایید شد و در رابطه با این ماجرا مشکلی نداشتند اما در ایجاد وحدت و معرفی یک لیست مشترک همچنان بعد از سال‌ها مشکل پیدا کرده و چون سدی محکم این سهم‌خواهی جناحی مقابل وحدت آنها قرار گرفته است. درواقع در روزهای اخیر تنش‌های داخلی در میان اصولگرایان اوج گرفته است و نامه‌نگاری‌های تندی در این جریان صورت گرفته است. به گونه‌ای که یکشنبه شب هفته جاری انتقادهای آقاتهرانی، دبیرکل جبهه پایداری به شورای ائتلاف اصولگرایان و نحوه بستن لیست موجب شد تا حدادعادل رئیس شورای وحدت اصولگرایان در واکنش به او دست به قلم شود و نامه‌ای خطاب به مرتضی آقاتهرانی بنویسد؛ نامه‌ای که سراسر انتقاد بود و درنهایت اتهام سهم‌خواهی را متوجه این تشکل اصولگرا کرد.
در نامه حدادعادل آمده بود: «امید است با این توضیح بر مردم شریف تهران معلوم شده باشد که قبول پیشنهاد جبهه پایداری نه تنها به حصول وحدت نمی‌انجامید بلکه خود عامل تفرقه و از بین رفتن شورای ائتلاف بود زیرا اختیار تعیین ۲۴ نفر از ۳۰ نفر تنها به یک حزب واگذار می‌شد.»
این نامه اما با واکنش آقاتهرانی مواجه شد و او نیز یک روز بعد در نامه‌ای خطاب به حداد عادل نوشت: تعجب ما وقتی مضاعف شد که دوستان ائتلاف دست یاری و خلوص دوستانشان در جبهه پایداری را رد کردند و از فهرست اشتراک صفر سخن گفتند. اشتراک صفر؟ منطق اشتراک صفر دیگر چیست؟ آیا اگر به فرض ۱۰ درصد اختلاف باشد، بهتر است یا ۱۰۰ درصد تباین؟ برادر حداد عادل عزیز آیا مجبور کردن نامزدهای مشترک به انتخاب یکی از دو فهرست، کاری بر مبنای وحدت‌گرایی و انصاف و تقواست؟ آیا از فهرست‌های دیگران اطلاع دارید؟ بگذریم.»
آقاتهرانی به حدادعادل پیشنهاد داده است که پایداری حاضر است با یک لیست واحد ائتلاف کند، اما این لیست متشکل از ۲۴ نامزد مشترک فهرست‌های پایداری و ائتلاف باشد. او برای شش نامزد دیگر نیز پیشنهاد داد «هیئتی مشترک تعیین کرده تا با همفکری و تعامل براساس شاخص‌های مورد توافق به لیست ۳۰ نفره واحد (حتی اگر در ۶ نفر باقی مانده یک نفر از اعضای جبهه پایداری نیز نباشد) دست یابیم.»
این نامه‌نگاری‌ها هنوز پایان نیافته بود که لیست 30 نفره اصولگرایان در رسانه‌های نزدیک به این جریان سیاسی منتشر شد. همین کافی بود تا قالیبافی‌ها واکنش نشان دهند و اختلافات دورنی اصولگرایان نمایان شود. نکته قابل توجه در لیست انتخابی از میان شصت نفر راه یافته و پالایش شده جهت انتخاب سی کاندیدای نهایی اصولگرایان در انتخابات مجلس یازدهم، حذف چهره‌های وابسته به جبهه پایداری و همچنین وزرای دولت محمود احمدی‌نژاد بود. همچنین برخی افراد شناخته شده منتسب به اصولگرایان سنتی و جامعه روحانیت مبارز در لیست نهایی جای نگرفته بودند.
هرچند ساعتی بعد دبیرخانه شورای ائتلاف نیروهای انقلاب اعلام کرد: «با توجه به گمانهزنیهای مختلف و انتشار فهرست‌های متفاوت با عنوان لیست شورای ائتلاف در تهران، اسامی نهایی ۳۰ نامزد ائتلاف در تهران به زودی از طریق این شورا رسماً به اطلاع عموم خواهد رسید.»
درواقع زمانی که این لیست منتشر شد نه تنها موجب وحدت نشد بلکه حتی تفرقه در این جریان سیاسی عریان‌تر شد و خروج‌ها یکی پس از دیگری در حال رخ دادن است. لیست منتشر شده واکنش‌های زیادی از جبهه اصولگرای را به دنبال داشت، به گونه‌ای که نزدیکان قالیباف واکنش‌های تندی نسبت به آن نشان دادند و خود قالیباف نیز در اکانت منتسب به او در توئیتر نوشت که این لیست مورد تاییدش نیست. در همین راستا خبرهایی مبنی بر اعلام جدایی قالیباف از شورای ائتلاف و معرفی لیست جداگانه در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد و سهم‌خواهی‌ها و جنگ لیست‌ها در این جریان سیاسی در روزهای پایانی مانده به انتخابات بالا گرفت
هرچند دلخوری قالیباف از اصولگرایان مربوط به امروز و لیست منتشر شده نیست، چرا که او از همان انتخابات ریاست‌جمهوری 96 که به نفع رئیسی مجبور به کناره‌گیری شد، اسمش از لیست خط خورد و از همان زمان عزم خودش را برای جدایی از اصولگرایان جدی کرد و حتی با اعلام ایده نواصولگرایی اقدام عملی در این جدایی را رقم زد. پس حالا اگر لیست جداگانه هم منتشر کرده خیلی دور از انتظار نیست و احتمال سهم‌خواهی اصولگرایان از قبل می‌رفت اما جنگ لیست‌ها در روزهای اخیر به شدت در این جریان سیاسی بالا گرفته است و در غیاب رقیب آنها یعنی اصلاح‌طلبان باز اصولگرایان با خاطری آسوده میدان‌دار انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی نیستند
حال با وجود جنگ لیست‌ها در جریان اصولگرایی آن هم در حالی که از امروز تبلیغات نامزدهای انتخابات آغاز شده است نشان می‌دهد این دعواهای دورن‌جناحی اصولگرایان چیزی نیست جز فشار آوردن بر شورای ائتلاف و سهم بیشتر در مجلس آینده. پس ما تا پایان انتخابات باید منتظر درگیری در جریان سیاسیای باشیم که میدان انتخابات را کامل در اختیار دارد.
