به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از میزان، سید رضا نورانی رئیس اتحادیه محصولات کشاورزی در خصوص بیمه محصولات کشاورزی اظهار کرد: این روزها با توجه به افزایش هزینه‌های تولید، نقش بیمه محصولات کشاورزی در جبران خسارت‌هایی که به باغداران یا کشاورزان وارد می‌شوید بسیار کم رنگ و کم تاثیر است.
وی افزود: صندوق بیمه محصولات کشاورزی در ایران، فقط کارگرانی که در باغات یا مزارع کشاورزی فعالیت می‌کنند را تحت پوشش قرار می‌دهد که این روند به هیچ عنوان مورد رضایت کشاورزان نیست.
رئیس اتحادیه محصولات کشاورزی بیان کرد: بیمه‌ی کارآمد به بیمه‌ای گفته می‌شود که در صورت بروز خسارت به فرد باغدار یا کشاورز، تمام خسارت‌های زمین و خسارت ناشی از فروش محصول تحت پوشش بیمه قرار گیرند.
نورانی ادامه داد: محصولات کشاورزی صادراتی نیز در کشوور بیمه نیستند و این موضوع همواره یکی از بزرگ‌ترین دغدغه‌های صادرکنندگان بوده و است.
وی تصریح کرد: نا کارآمدی بیمه محصولات کشاورزی در کشور موجب شده تا اخیرا، تولیدکنندگان با نگرانی بیشتری نسبت به گذشته به سمت تولید و افزایش ظرفیت‌های خود حرکت کنند.
رئیس اتحادیه محصولات کشاورزی مطرح کرد: بین متولیان بیمه محصولات کشاورزی و کشاورزان، هیچ توافق نامه‌ای وجود ندارد و همین موضوع موجب شده تا متولیان بیمه از هزینه‌های کلان تولید بی خبر باشند.
نورانی خاطر نشان کرد: باید طی یک سال، چندین مرتبه جلسه‌هایی با حضور نمایندگانی از بیمه، کشاورز، باغدار و صادرکننده برگزار شود تا این بخش‌های مختلف از مشکلات یک دیگر خبردار باشند.
وی عنوان کرد: بیمه محصولات کشاورزی در مواقعی به قدری ناکارآمد است که برخی کشاورزان هنگام بروز خسارت، توانایی پرداخت هزینه‌های روزمره خود را نیز ندارند.
رئیس اتحادیه محصولات کشاورزی گفت: هم اکنون تعداد زیادی از کشاورزان و باغداران سراغ بیمه محصولات و مزارع خود نمی‌روند چراکه پرداخت حق بیمه نسبت به خدمات این بیمه بسیار زیاد است.
نورانی درخصوص ضرورت بیمه کشاورزی ادامه داد: دولت باید نسبت به افزایش کارآمدی بیمه محصولات کشاورزی اقدام و در ادامه این بیمه را برای تمام کشاورزان و باغداران اجباری کند.
وی اظهار کرد: امیدواریم که بیمه محصولات کشاورزی جایگاه اصلی خود را در بخش کشاورزی به کمک دولت پیدا کند تا کشاورزان نیز با خیال آسوده به سمت بیمه و تولید حرکت کنند.
رئیس اتحادیه محصولات کشاورزی خاطر نشان کرد: در صورتی که خسارت کشاورزان در سال‌های آینده افزایش پیدا کند، این افراد رغبت خود را نسبت به ادامه فعالیت‌های خود از دست می‌دهند و در این صورت برای تامین نیازهای خود مجبور به واردات خواهیم شد.
