به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ این روزها معضلات اجتماعی و اقتصادی در کشور بیش از پیش به چشم می‌خورد، نمونه بارزِ آن اعتراضات مردم «غیزانیه» خوزستان بخاطر نبود آب آشامیدنی در منطقه است. کمتر کسی است که نام این منطقه را در چند روز گذشته نشنیده باشد، منطقه‌ای که بیش از 80 روستا و با جمعیتی بالغ بر 25 هزار نفر در آن سکونت داشته و شغل اکثرشان کشاورزی و دام‌داری است.
سال 95، پس از انتخاب غلامرضا شریعتی به عنوان استاندار خوزستان، وی در اولین بازدید از منطقه «غیزانیه» به مردم وعده داد که طی مدت سه ماه مشکل آب مصرفی این روستاها حل خواهد شد. اما از آن وعده سه ماهه بیش از سه سال گذشته و مردم از آن همه بی‌تدبیری مسئولان استانی به ستوه آمده و اقدام به اعتراض خیابانی کردند.
خوزستانی که 30 درصد آب های جاری کشور را در خود جای داده است و همچنین یکی از مناطق نفت‌خیز در ایران و جهان بوده، از تامین آب آشامیدنی مناطق جنگ‌زده خود ناتوان است!
معضل کم‌آبی از سال 83!
منشأ بی‌آبی در «غیزانیه» را باید در سال‌های ابتدایی دهه 80 جستجو کرد. طرح آبرسانی که در آن منطقه اجرا شد ولی کمتر از یک ماه نگذشته بود که شکستگی لوله‌های انتقال آب، مشکلات فراوانی را برای مردم بوجود آورد. اکنون که ویروس کرونا در منطقه خوزستان در وضعیت قرمز قرار دارد، فشار روانی بر روستاییان شدت یافت.
عدم مسئولیت‌پذیری کارگزاران، موجب شد تا در روز سوم خرداد که همزمان با آزادسازی «خرمشهر» بود؛ عده‌ای از مردم در اعتراض به بی‌تدبیری‌ها و وعده‌های دروغین دست به تظاهرات زده و برای رسیدن به مطالبات‌شان جاده اهواز-رامهرمز- امیدیه را بستند و اجازه تردد به ترانزیت‌ها را نمی‌دادند!
مسدود کردن راه ارتباطی که توسط مردم ایجاد شد، برای اولین بار نبود. بخشدار «غیزانیه» گفت: خرداد سال گذشته (98)، برای چند دقیقه معترضان جاده اهواز به ماهشهر را مسدود کردند که بعد از صحبت و مذاکره با اهالی و قول پیگیری مسئله آب، متفرق شدند!
تشدید اعتراضات و اعلام برائت از سودجویان
محسن دالوندفر فرمانده نیروی انتظامی اهواز می‌گوید: «پس از ورود ماموران پلیس برای بازگشایی جاده، تعدادی از تجمع‌کنندگان با سنگ و چوب به سوی ماموران حمله‌ور شدند و دو مامور پلیس را از ناحیه سر مجروح کردند.»؛ ولی در این تجمع نیروی انتظامی با تیراندازی هوایی و گاز اشک‌آور، معترضان را متفرق کرد. طی تصاویری که از مردم «غیزانیه» منتشر شد، بعضی از آنان از ناحیه پا دچار جراحت شدند!
پس از این حوادث، مردم معترض برای آن که مطالبات آن‌ها دستاویزی برای رسانه‌های سودجو نشود، با انتشار فیلم‌هایی نسبت به عناصر بیگانه اعلام برائت کرده و درخواست آن‌ها فقط مربوط به بی‌آبی بوده و هیچ‌گونه ارتباطی با مسائل سیاسی نداشته است!
آخرین وعده!
شریعتی، استاندار خوزستان 2 روز پس از تجمع مردم در یک بازدید سرزده از تاسیسات آبرسانی غیزانیه گفت: ۱۲ اردیبهشت ماه آخرین بازدید من از تاسیسات آبرسانی پروژه بود. در همان روز به مردم قول دادم که در مدت زمان ۴۵ روز مشکلات حل شود. خوشبختانه کار طبق برنامه ریزی پیش رفته است و ظرف مدت دو هفته آینده آب غیزانیه و مشرحات وصل خواهد شد. این درحالیست که با وجود نرسیدن آب پایدار به غیزانیه صداوسیما در اقدامی عجیب با گزارشی نادرست از رسیدن آب به این منطقه خبر داد که با تکذیبیه فرمانده سپاه خوزستان روبه رو شد.
و اما مازندران...
کمتر از یکسال پیش بود که اعتراضات مردم روستاهای «کردمیر» و «تلمادره» مازندران درپی دپوی زباله‌های خانگی و بیمارستانی در منطقه «گوی‌چاله» که نزدیک به محل سکونت بومیان بود، به سوژه‌ای داغ و مهم در رسانه‌ها مبدل شد.
ماجرای دپوی زباله در آن منطقه تقریبا از سال 84 شروع شد، شهرداری ساری زباله‌های این شهر را به مناطق دور از مرکز استان برده و آنجا تخلیه کرده و می‌سوزانند. ابتدا قراردادی با مردم منطقه چهاردانگه و روستاهای مد نظر امضا کردند که دپوی زباله در این منطقه بیش از سه ماه طول نخواهد کشید و پس از تهیه دستگاه زباله‌سوز، در این مناطق زباله‌ای دپو و سوازنده نخواهد شد! اما از آن قرارداد سه ماهه، نزدیک به 15 سال می‌گذرد ولی نه دستگاه زباله‌سوزی تهیه شده و نه منطقه دپوی زباله‌ها تغییر کرد.
در روزهای پایانی شهریور و روزهای آغازین مهر، مردم معترض منطقه چهاردانگه کفن‌پوشان در خیمه عزاداری که برپا کرده‌اند، اقدام به تجمع و تحصن مسالمت‌آمیز با شعار «جانم فدای رهبر» کرده و اجازه تخلیه به ماشین‌های حمل زباله در آن منطقه را نمی‌دادند.
این دادخواهی حق طبیعی آن‌ها بوده، چرا که دپوی زباله طی ۱۴ سال گذشته، موجب آلودگی سفره‌های آب زیرزمینی شده و اهالی آنجا دچار مشکلات تنفسی و همچنین منجر به درگذشت فرزندان بعضی خانواده‌ها شده است.تجمع روستاییان چهاردانگه ساری برای جلوگیری از انتقال و دپوی زباله در این منطقه، با ورود نیرو‌های انتظامی و یگان ویژه به خشونت کشیده و طبق اطلاعات رسیده، تعدادی از معترضان هم در این تحصن مورد ضرب و شتم قرار گرفتند.
آلودگی ناشی از انباشت زباله‌ها محدود به استان مازندران و روستاهای اطراف نشد، بلکه تعدادی از روستاهای استان سمنان نیز از تاثیرات مخرب دپوی زباله‌ها در امان نماندند و حتی رئیس شورای شهر فولاد محله‌ی سمنان نیز جزو معترضانی بود که توسط نیروی انتظامی بازداشت شد.
شمشیربند رئیس شورای اسلامی ساری درخصوص اعتراضات مردم گفت: انتقال زباله‌های ساری مشکلات جدی برای مردم و محیط زیست منطقه ایجاد کرده و اعتراضات مردم چهاردانگه در ارتباط با انتقال زباله به حق بوده، صبرشان لبریز شده و درخواست عدم انتقال زباله این منطقه معقول است.
از سوی دیگر بر اساس اخبار منتشر شده در تامین اعتبارات کارخانه زباله‌سوز که در اختیار رسانه‌ها قرار گرفت، مطرح شده بود که کارخانه زباله‌سوز ساری در سال ۹۶ به بهره برداری خواهد رسید که پس از آن و به گفته اهالی این منطقه بیش از هفت ماه از قول‌های داده شده در آن سال گذشته است. اما طبق گزارش‌های منتشر شده، ساختمان اجرای این طرح تنها ۴۶ درصد پیشرفت فیزیکی داشته و آن‌طور که به‌نظر می‌رسد، مسئولین چندان دغدغه‌ای برای تعیین تکلیف زباله‌های تولید شده ساری ندارند!
پس از این حوادث، بسیج دانشجویی دانشگاه مازندران که پای کار مردم مستضعف منطقه «کردمیر» و «تلمادره» آمده است؛ طی نامه‌ای به عباس رجبی شهردار ساری درخواست کرد که قراردادهای مربوط به مدیریت پسماند شهری و زباله‌سوز ساری با پیمانکاران از سال ۱۳۸۳ تاکنون را بصورت شفاف اعلام کند.
تصویر نامه به شهردار ساری:
پیش از این، اهالی منطقه «تلمادره» که انتقادات زیادی نسبت به عملکرد مسئولان استان مازندران داشتند، طی نامه‌های مختلف به علی اصغر یوسف‌نژاد نماینده سابق مجلس دهم، وزارت کشور و در آخر به بیت رهبر انقلاب خواستار رسیدگی به مشکلات منطقه‌ی خود شدند.
با این تفاسیر، یکی از مشکلات در ساختار و کارگزار ما این است که بدون عملکرد مطلوب در جهت حل مشکلات مردم، از یک معضل «بی‌آبی» در «غیزانیه» و «محیط زیستی» در «تلمادره»، آن را به یک بحران امنیتی و پلیسی تبدیل کرده و نسبت به حق‌خواهی مردم با خشونت و رفتار می‌کنند.
*گزارش از یاسین قاسمی
