به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» فاطمه کول*// داشتم نگاه میکردم به تاریخ،اصلا کل تاریخ را که نگاه بکنی نمی توانی ازکلمه زن به راحتی عبور کنی،همیشه در ودر همهِ تاریخ زن هایی بودند که در پی هویتشان با مردان گلاویز می‌شدند.
خودش مستقیماً کنش اجتماعی، موضع گیری و فعالیت سیاسی و فرهنگی ندارد، بلکه در این دیدگاه، زن موظف است در خانه بماند و فرزند و شوهر خود را سامان بدهد تا آنها چرخ جامعه را بچرخانند.
تفکر سنتی عمدتاً مخالف حضور اجتماعی زن است وبا تحصیل، کسب معارف میانه ی خوبی ندارد و پستو را برای زن بهتر میداند؛ وخانه داری را یگانه فعالیت بلامنازع زن می انگارد،علاوه بر این، در ترویج خانه داری نیز افراط میکند و تمام فعالیت اجتماعی زنان را در همسری و مادری خلاصه می کند و ماحصل این تفکراگر زن در این دو نقش موفق نشدند،ترشیده و اجاق کورتلقی می شود.
در این ایدئولوژی زن باید نقش ضعیفه‌ی منفعل خود را بپذیرد تا مورد احترام قرار گیرد. به محض این که طالب اختیار و آزادی شود، انگ خودسری، نافرمانی و طغیانگری را به او می‌چسبانند و با حذف، ممانعت، طرد و سرکوب رو‌به‌رو خواهد بود،جرم دیگر این تفکر این است که کم بهانه دست مدرن ها نداده است.
تفکر مدرن، که زن را از آن طرف بوم به پایین می اندازد، اصالت را به حضور در اجتماع می دهد، حضور اجتماعی زن، یک حضور فرهنگی و معنوی نیست، منظور مدرن ها از حضور اجتماعی، مشخصاً تحصیل و شغل در درجه اول است.
در نظر مدرنیته، خانه داری ننگ است و مادری نه تنها افتخار نیست، بلکه اگر مانع پیشرفت ها و موفقیت های فردگرایانه زن در جامعه شود باید به اقل برسد، مدرن ها خانه داری را میان زن و مرد به طور مساوی تقسیم می‌کنند و با این کار خانه داری را به شست و شو آشپزی و ... تقلیل میدهند، اگر به یک یا نهایتا دو بچه هم راضی شدند، باز هم در بچه_داری تفاوتی میان زن و مرد نمی بینند. زن مدرن یک چشمش به زن سنتی است که سعی میکند هر کاری که او میکرد، انجام ندهد و چشم دیگرش به مرد مدرن است و در تکاپوست از انجام هر فعالیتی که مرد انجام میدهد باز نماند،جرم اول مدرن ها این است که با بیرون کردن زن از جرم اول مدرن ها این است که با بیرون کردن زن از متن خانواده، بنیان خانواده را به شدت سست کرده اند نتیجه این وضعیت است که در غرب و به تبع آن در ایران می بینیم.
حال آنکه زن امروز باید از این دوقطبی جعلی عبور کند و نه حضور در اجتماع را به تنهایی اصل بداند و نه خانه داری بی خبر از عالم و آدم را بپذیرد، خانه داری یا بهتر است بگویم خانواده داری یکی از بزرگترین و مهم ترین وظایف زنان است اگر تاریخ سرزمین خودمان را نگاه کنیم ،چه بسا زنانی که در پیروزی انقلاب نقش بسزایی داشتند و علاوه بر نقش اصلی شان در جامعه،در آینده کشورشان نقش بسزایی داشتند.
همانطور که امام و رهبری مکرر فرموده اند که پیروزی این انقلاب، مرهون حضور اجتماعی زنان است، آنجا که زنان پیش از مردان به خیابان ها ریختند و فریاد زدند: « قسم به سرور زنان فاطمه، ندارم از کشته شدن واهمه» و به تبع آنها مردها هم انگیزه پیدا کردند و آمدند، این امر اثبات میکند که اگر در «ایجاد» جامعه اسلامی «زن» وسط میدان بوده است، پس در «حفظ و پیشرفت» آن هم بایستی دائما در صحنه باشد.
*فاطمه کول «دبیر سابق واحد خواهران انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان»
