به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از مرکز ارتباطات و اطلاع رسانی نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها، حجت‌الاسلام رستمی رئیس نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها طی نامه‌ای به نمکی وزیر بهداشت نوشت: برادر ارجمند جناب آقای دکتر نمکی، فیلم اثر گذار بیان دغدغه ها و نگرانی های شما از نحوه مدیریت همه گیری کرونا که از سوز دل بیان می شد را مانند همه مردم ایران دیدم.
نیتم از نگارش این نوشته دو مقصود است؛ اول، تشکر و سپاسی است از کادر درمان و مسئولان محترم و دلسوز بهداشت و درمان کشور که این روزها علی رغم همه ناملایمات و سختی ها از جان مایه می گذارند
و دوم، همنوایی با شما در گلایه از برخی مسئولان اجرایی که سبب ساز بسیاری از این نارسایی ها هستند.
جناب نمکی، واقعیت این است که کلمه یا عبارتی که بتواند عظمت حماسه ای که عزیزان مدافع سلامت در مقابله با کرونا ساختند را توصیف کند نیافتم.
ما و همه ملت ایران شرمنده هستیم؛ شرمنده که نمی توانیم حق مطلب را در خصوص زحمات بی دریغ آنهایی که خالصانه جان شیرین را بر کف نهاده اند و سختی ها را به خود و خانواده تحمیل کرده اند اما در مواجهه با غول کرونا قدمی پا پس نکشیدند، اداکنیم.
ملت ایران قدردان همه این عزیزان و خانواده های معزز شهدای مدافع سلامت است همان گونه که قدردان شهدای گرانقدر انقلاب و دفاع مقدس بود.
اما گلایه‌مان از کسانی است که متاسفانه در صحنه مدیریت کرونا به گونه ای عمل کرده اند که کادر درمان احساس کند، تنهاست.
خطابمان به مدیران اجرایی است که امروز اعداد و ارقام ترسناک ابتلا و فوت را می بینند اما به گونه ای رفتار می کنند که گویا قصد انجام حداقل کارهای ممکن را هم ندارند.
آقایان! این روزها آنچه می شکند فقط رکوردها نیستند، این اعداد بزرگ شمارشگر ستون خیمه خانواده هایی است که در داغ عزیزانشان می شکند و سوال و گلایه این است که چرا اقدام جدی و موثری از موضع حاکمیتی و دولتی از سوی شما انجام نمی گیرد؟
کسی منکر خباثت‌های دشمن و نابسامانی‌های اقتصادی نیست اما کارشناسان امر بر این موضوع صحه می گذارند که بسیاری از اقدامات را می شود با امکانات موجود انجام داد و انجام نداده اید.
آیا جلوگیری موثر از سفرهای پر دامنه و غیر ضروری که عاملی مهم برای سرکش شدن کروناست کار دشواری است؟
تقویت زیرساخت‌ها برای دورکاری و کم تراکم شدن ادارات و وسایل نقلیه چه ضربه‌ای به اقتصاد کشور می زند؟
آیا برنامه‌ریزی موثر برای خلوت‌تر شدن شهرها، وسایل حمل‌ونقل عمومی و... شبیه آنچه در آغاز اپیدمی کرونا انجام شد و آمارها را تا حد قابل قبولی کاهش داد، شدنی نیست؟
اینها و مواردی از این دست، بارها از زبان مسئولان و کارشناسان حوزه بهداشت و درمان بیان شده است اما به نظر می رسد قصد جدی برای اجرایی کردن آنها در مسئولان دیده نمی‌شود.
آقایان! انتظار رعایت پروتکل‌ها و ضوابط از مردم به جای خود اما بسیاری از امور نیاز به همیت و جدیت شما دارد، تا دیر نشده بجنبید، مبادا به روزی برسیم که کادر عزیز درمان نایی نداشته باشد، مبادا با اهمال و سستی به جایی برسیم که آسیب های ناشی روحی و روانی ناشی از اپیدمی امید جامعه را تنزل دهد.
