به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ به نقل از دیوان عدالت اداری، به دنبال اعلام تعارض در خصوص آرای صادره از سوی برخی شعب دیوان عدالت اداری در مورد پرداخت مزایای قانون جذب نیروی انسانی به مناطق محروم به کارکنان پیمانی دستگاه های اجرایی، هیات عمومی دیوان عدالت اداری طبق ماده ۸۹ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری پس از بررسی، تعارض در آرای صادره در این مورد را محرز دانست و بر طبق ماده یک قانون جذب نیروی انسانی به نقاط محروم، دور افتاده و مناطق جنگی مصوب سال ۱۳۶۷ اعلام کرد، " به منظور جذب و نگهداری نیروی انسانی به مستخدمین مشمول قانون استخدام کشوری و مقررات استخدامی شرکت های دولتی که در نقاط محروم و دور افتاده و مناطق جنگی انجام وظیفه می کنند فوق العاده به عنوان جذب و نگهداری قابل پرداخت است".
همچنین به موجب مواد ۶ و ۴ قانون استخدام کشوری، مستخدمین پیمانی مشمول قانون استخدام کشوری می باشند، پس بنابراین مستخدمین پیمانی دستگاه های اجرایی مشمول مزایای قانون جذب نیروی انسانی به نقاط محروم می باشند.
