به گزارش سرویس فرهنگی - اجتماعی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ دانشجوی پزشکی دانشگاه تبریز به اتهام قتل دوست دختر خود در زندان است.جسد دختر جوان که در بیابان رها شده بوده است،هرگز پیدا نشد.به گزارش رکنا، داستان به قتل رسیدن دختری جوان به دست دوست پسر عاشق پیشه او که جسدش هرگز پیدا نشد؛ ذهن هر خواننده‌ای را به سمت داستان غزاله و آرمان سوق می‌دهد.اما دقیقا مشابه این اتفاق مدتی قبل در نقطه دیگری از تهران رخ داد.
در این حادثه یک دانشجوی پزشکی به نام محمد، متهم به قتل دوست دختر 20 ساله خود است.در حالی که او در اعترافات خود گفته بود که همراه دوستش جسد مقتول به نام سحر را در اطراف شهر به آتش کشیده است، اما جسد هرگز پیدا نشد. تنها یک لنگه کفش کالج سحر در محل رها کردن جنازه او کشف شد. متهم مدتی قبل در دادگاه کیفری یک استان تهران به قصاص محکوم شد.
*دختر جوان را به قصد تجاوز ربودیم
شهریور سال 96 رسیدگی به پرونده مفقودی دختر 20 ساله‌ای به نام سحر در دستور کار پلیس اسلامشهر قرار گرفت. در حالی که تحقیقات پلیس برای پیدا کردن ردی از سحر ادامه داشت، بررسی پرینت تماس‌های پلیس حکایت از آن داشت که آخرین تماس‌های او با جوانی به نام شهریار برقرار شده بود. ماموران پلیس، شهریار را شناسایی و دستگیر کردند و او در اعتراف به قتل سحر پرده از جنایت هولناکی برداشت و گفت:«چند وقت قبل دوستم به نام محمد به من گفت با دختری به نام سحر دوست شده است. محمد می‌گفت سحر به او خیانت کرده است و برای همین قصد داشت از او انتقام بگیرد.می گفت می‌خواهم سحر را بترسانم. برای همین نقشه‌ای کشیدیم که وانمود کنیم من سحر را ربوده ام.»
او در ادامه گفت:«روز حادثه سحر را سوار ماشینم کردم.او التماس می‌کرد که پیاده‌اش کنم اما من اهمیت نمی‌دادم. حتی به مادرش زنگ زد و داشت می‌گفت من را ربوده اند. من به کمک محمد او را به خانه خودم بردم. محمد می‌خواست یک شبانه روز سحر را در خانه‌ام نگهداریم و بعد رهایش کنیم. برای همین مقدار زیادی قرص به او خوراند که خوابش ببرد.نیمه‌های شب من دیدم که حال سحر بد شد. با محمد تماس گرفتم اما او که دانشجوی پزشکی بود، بالا سر سحر آمد و مرگ سحر را تائید کرد. بعد برای اینکه راز جنایت فاش نشود سحر را به حاشیه بردیم و جسدش را به آتش کشیدیم.» شهریار در اعترافات خود همچنین به تجاوز به سحر هم اعتراف کرد. این در حالی بود که با اطلاعاتی که او در اختیار پلیس قرار داد،ماموران موفق به دستگیری محمد شدند. محمد بعد از دستگیری روایت دیگری از این جنایت برای پلیس مطرح کرد و گفت:«شب حادثه من و شهریار می‌خواستیم برای کاری به قم برویم که سحر با میل خودش از ما خواست که همراهمان بیاید.من هم قبول کردم اما بین راه تصادف کردیم.صورت سحر در شیشه کوبیده شده بود اما می‌ترسید اگر به بیمارستان برویم پدر و مادرش بفهمند که همراه ما بوده است. برای همین از ما خواست شب جایی به او بدهیم تا فردای آن روز که حالش بهتر شد به خانه شان برود.من هم او را به خانه شهریار فرستادم.اما نیمه شب سحر به خاطر ضربه همان تصادف حالش بد شد.وقتی بالای سرش رفتم تمام کرده بود.» محمد در ادامه اعتراف کرد که جسد سحر را به آتش کشیده است و نشانی محل رها کردن جسد را به ماموران داد.اما در آن محل اثری از جسد پیدا نشد.تنها یک لنگه کفش سحر باقی مانده بود.
* عاشق شدم و کارم به افسردگی کشید
محمد جوانی کم حرف است.روبرویم که می‌نشیند به پشتی صندلی تکیه نمی‌دهد و هر کس وارد اتاق می‌شود جلوی پایش بلند می‌شود.تصور می‌کنم که اگر مسیر زندگی‌اش به زندان ختم نمی‌شد و راه دکتر شدنش به سرانجام می‌رسید، از آن دکتر‌های ریزنقش و مرتبی می‌شد که با حوصله به حرف بیمارشان گوش می‌دهند! حالا اما در جدال بین رسیدن به چوبه دار یا آزادی روزگار می‌گذراند و فاتحه دانشگاه و دکتر شدن را خوانده است!
شنیده‌ام دانشجوی پزشکی بودی!چه شد کارت به اینجا رسید؟
عاشقی کار دستم داد!
عاشق سحر شده بودی؟
نه عاشق همسرم! ترم اول دانشگاه که بودم با او ازدواج کرده بودم.اما با هم اختلافات زیادی داشتیم.بالاخره او تصمیم به جدایی از من گرفت و با اینکه دوستش داشتم نتوانستم او را از تصمیمش منصرف کنم.بعد از طلاق افسردگی گرفتم و برای فرار از حال خرابم با سحر دوست شدم.
سحر را دوست داشتی؟
دوستی ما یک ارتباط خیلی عادی بود.ارتباط عاطفی با هم نداشتیم.
اتهامات تو در این پرونده چیست؟
مباشرت در قتل عمدی سحر از طریق ترک فعل به دلیل نرساندن او به مراکز درمانی.آدم ربایی و مخفی کردن جسد و جنایت بر میت از طریق آتش زدن او، که من هیچ کدام این‌ها را قبول ندارم!
چرا قبول نداری؟
چون من سحر را نکشتم.او خودش قبول نکرد به بیمارستان برویم.آدم ربایی هم در کار نبود. سحر از ترس پدر و مادرش به خانه شان نرفت! جسد را هم به آتش نکشیدم و جایی مخفی نکردم.من فقط جسد را کنار جاده رها کردم.در آن محل هیچ جای سوختگی هم دیده نشده بود.
سحر می‌ترسید که پدر و مادرش بفهمند موقع تصادف با دو پسر بوده؟
بله.
بعد نمی‌ترسید که فردای آن روز به پدر و مادرش بگوید شب قبل خانه یک پسر مانده بوده؟!!
او سابقه فرار از خانه داشت و به خانه دوستانش می‌رفت.لابد می‌خواست بگوید خانه یکی از دوستانش بوده است.
فکر می‌کنی چرا جسد سحر هرگز پیدا نشد؟
راستش من نمی‌دانم چه بلایی سر او آمد.من فکر می‌کنم او زنده است و به خاطر انتقام کاری که شهریار با او کرد،خودش را مخفی کرده است.روزی که برای بررسی محل رها کردن جسد به آنجا رفتیم،18 روز از حادثه گذشته بود.در آن مدت ممکن است هزار اتفاق افتاده باشد.
تو قبلا گفته بودی جسد را آتش زدی.ادعای قبلی خودت را قبول نداری؟
نه چون من آن حرف را تحت فشار روحی زدم.در دادگاه هم این حرف را زدم.اما باز من را به قصاص محکوم کردند.حالا پدر سحر می‌خواهد تفاضل دیه را بپردازد تا حکم اجرا شود.امید من فقط به پیدا شدن سحر است.
دیگر چه امیدی تو را سرپا نگهداشته؟
یک دختر کوچولو دارم که دلم برای دیدنش لک زده است.به امید به دیدن او و زندگی دوباره با همسرم شب هایم را صبح می‌کنم.
* منبع: روزنامه آفتاب یزد
