به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ علی لاریجانی از شبیه‌ترین سیاست‌مداران به حسن روحانی است کسی که در سال‌های حضور دولت اصلاحات در صدا و سیما خط مقدم ستیز با روزنامه‌های زنجیره‌ای و دولت اصلاحات را ایجاد کرده بود و نقش بسیار مهمی در افشای رسوایی کنفرانس برلین داشت.
علی لاریجانی با ورود به انتخابات سال ۸۴ که کاندیدای رسمی جناح اصولگرا بود شکست سختی خورد و در جایگاه ششم از میان هفت نفرقرار گرفت وی دو سال بعد با ورود به مجلس هشتم و کسب کرسی ریاست مجلس تلاش خود را در ضدیت با احمدی نژاد قرار داد و در مجلس نهم هم این رویه تقابل با دولت را تا پایان دولت دهم ادامه داد اما با حضور حسن روحانی در ریاست جمهوری علی لاریجانی اصولگراترین مجلس بعد از انقلاب را چنان ماهرانه در همگرایی با دولت قرار داد که برجام در بیست دقیقه در همان مجلس تصویب شد. مجلس دهم هم در بر همین پاشنه چرخید و چنان جایگاه مجلس در مقابل دولت تضغیف شد که تقریبا هیچ چالش جدی‌ای بین مجلس و دولت مشاهده نشد و جایگاه نظارتی مجلس بر دولت به فراموشی سپرده شد.
اما لاریجانی پس از ۱۲ سال ریاست مداوم بر مجلس برای دور یازدهم مجلس کاندیدا نشد و گام بلندتری برای ریاست جمهوری سیزدهم آغاز کرد اما مهمترین تغییر در این دوره حضور لاریجانی در اردوگاه اصلاح طلبان است. بزرگترین برگ برنده علی لاریجانی در این کارزار انتخاباتی شانس تایید صلاحیت و حمایت اصولگرایان سنتی موسوم به شورای وحدت با محوریت جامعه روحانیت مبارز و حمایت اصلاح طلبان تکنوکرات همانند کارگزاران از لاریجانی می توان بر شمرد.
بزرگترین نقطه ضعف لاریجانی چسبندگی زیاد او به دولت روحانی در دوران ریاست مجلس بود که شریک جدی او در ناکارآمدی دولت و وضع موجود به حساب می آید؛ به همین دلیل در افکار عمومی با محبوبیت بسیار پایینی مواجه است که این پاشنه آشیل باعث شده که احزاب اصلاح طلب در حمایت و جمع‌بندی نهایی بر او تعلل بورزند و اصولگرایان سنتی نیز به دلیل مخالفت جدی بدنه حزب اللهی با لاریجانی و داشتن نگاهی همانند روحانی به او به همراه محبوبیت پایین او در نظرسنجی‌ها هنوز نتوانسته‌اند ریسک اعلام او به عنوان کاندیدای مورد حمایت خود را اعلام کنند چرا که در صورت حمایت و رای نیارودن او هم از طریق بدنه به طور کامل پس زده می‌شوند و هم به قدرت دست نیافته‌اند.
توافق‌نامه ایران و چین شاید مهمترین برگ برنده لاریجانی برای احیای خودش در افکار عمومی بود چرا که هم می‌توانست نماینده گفتمان سیاست خارجی در زمان منتهی به انتخابات شود و هم خود را ناجی ایران اما این بار از دریچه شرق نشان بدهد.
اما از قضا سرکنگبین صفرا فزود و با سکوت صدا و سیما و رسانه‌های اصولگرا و اصلاح طلب پیرامون نقش او و تعطیل بودن روزنامه‌ها در ایام عید باعث شد که نقش لاریجانی در این قضیه مطرح نشود و از طرفی با جو منفی‌ای که توسط رسانه‌های فارسی زبان علیه این موافقت نامه ایجاد شد آخرین امیدها به احیای لاریجانی از بین رفت لذا اتفاقی که در بین اخبار این روزها تقریبا گم شد تغییر موضع بسیار ملموس کارگزاران سازندگی بود که از موضع گیری حسین مرعشی مبنی بر عدم بحث پیرامون حمایت از لاریجانی در کارگزاران را مطرح کرد که بر خلاف گفته‌های خود او بود تا اظهار نظر دیگر اعضای حزب ، روزنامه سازندگی ارگان رسمی حزب کارگزاران چندی پیش درپی مسئولیت لاریجانی در پرونده تفاهم با چین تیتر بزرگی با عنوان «بازگشت لاریجانی» منتشر کرده بود اما پس از تمام این واکنش‌های منفی شاهد حذف لاریجانی از گزینه‌های حمایت این حزب هستیم.
هرچند که شواهد حذف لاریجانی از عرصه انتخابات را نشان می‌دهد اما هنوز یک گردنه مهم که در چند هفته آینده گریبان‌گیر جبهه انقلاب می‌شود مانده است و آن هم ثبت‌نام و حضور تعداد زیادی از افراد شاخص جریان اصولگرا در انتخابات است که این باعث می شود. خواه ناخواه یک درگیری تخریبی شدید در اردوگاه این نیروها در صورت عدم حضور آیت الله رییسی اتفاق بیافتد در این صورت شانس جریان اصلاح طلب در معرفی کاندیدای خود به مردم بسیار افزایش پیدا می‌کند.
در هر صورت لاریجانی برای اصلاح طلبان خیر الموجودین است چرا که هم شانس تایید صلاحیت بالایی دارد و هم مورد قبول طیف سنتی اصولگرایان نیز هست و برادرش در شورای نگهبان حضور دارد و اگر اصلاح طلبان بتوانند بدنه رای ساز خود را که به شدت منفعل شده تا حدی برای او فعال کنند شانس بالایی در رای آوری دارد که این اتفاق با ترساندن مردم از فیلترینگ یا دیوارکشی مجازی، پیام میرحسین از داخل حصر، کمک بایدن در لحظات آخر به آنان و تخریب‌های درون گروهی اصولگرایان از مهمترین کارت‌ها و شانس‌های بازی نشده اصلاح طلبان در عرصه انتخابات خواهد بود.
* گزارش از محمدرضا اثنی‌عشری
