به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از مشرق، به نظر نویسنده، برنامه هسته‌ای و منطقه‌ای ایران دو قطعه از یک راهبرد کلان هستند. ایران با کسب توان‌مندی هسته‌ای می‌خواهد نیروهای منطقه‌ای‌اش را زیر چتر بازدارندگی هسته‌ای ببرد. آمریکا و اسراییل نیز تمایل دارند مانع این امر شوند، ولی در روش، اشتراک نظر ندارند.
آمریکا قصد دارد ابتدا به برجام بازگردد تا سپس زمینه توافقی «طولانی‌تر و قوی‌تر» مهیا شود. توافقی که در آن غروب‌های هسته‌ای تمدید گردد، بازرسی «از هر مکان در هر زمان» مجاز شود، برنامه تحقیق‌وتوسعه محدودتر شده و برنامه موشکی نیز تحدید گردد.
نویسنده با اشاره به اختلاف نتانیاهو با اوباما درباره برجام، خاطرنشان می‌سازد که سیاست این دو بازیگر می‌تواند مکمل یکدیگر باشد. اسراییل باید اقدامات مخفی علیه برنامه هسته‌ای ایران را در چارچوب توافقی مشترک با آمریکا به پیش ببرد.
بدین ترتیب که اگر ایران در جریان مذاکرات هم‌چنان به پیشرفت برنامه هسته‌ای‌اش ادامه داد، این اقدامات با اخلال در این پیشرفت، اهرم فشار آمریکا را تقویت کند. در غیر این صورت، رژیم صهیونیستی نیز از اقدام پرهیز کند.
نویسنده می‌نگارد که خطوط قرمز برنامه هسته‌ای ایران، فاصله دست‌یابی‌اش به بمب، برنامه‌های مشترک برای طیفی از سناریوها و تقسیم‌کار در صورت نیاز به گزینه نظامی، باید از محورهای این توافق مشترک برای جلوگیری از پیشرفت برنامه هسته‌ای ایران باشد.
چنان‌چه پیش‌تر نیز ذکر شد، اقدامات خراب‌کارانه رژیم صهیونیستی در برنامه هسته‌ای کشورمان در راستای سیاست آمریکا مبنی بر تضعیف موقعیت ایران در مذاکرات رخ می‌دهند. بنابراین هر گونه سکوت تأییدآمیز واشنگتن در قبال این اقدامات، بی‌اعتمادی و بدبینی به اراده دولت بایدن برای رویکردهای دیپلماتیک را افزایش می‌دهد.
