به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از شرق، نچه برای مردم در این مقطع بحرانی مهم است، نان، آب، مسکن و معیشت شرافتمندانه و دسترسی به سلامت عمومی است؛ درحالی‌که آقایان اصل مدرک تحصیلی یا سواد کلاسیک را به رخ یکدیگر می‌کشند؛ غافل از اینکه ملت برای این مدارک اهمیتی قائل نیست. مردم نه به شعارها بلکه به شعور سیاسی- اقتصادی کاندیداها توجه دارند و انگشت به دهان شده‌اند که این هفت نفر که همگی بخشی از حاکمیت چند دهه اخیر و در واقع مسئول اصلی مسائل فعلی هستند، چگونه فارغ‌البال شعارهایی را می‌دهند که در عمل بی‌توجهی به شعور ملت است. کاندیداها باید به طور صریح بگویند موضع آنها در قبال پذیرش یا نفی برجام، پذیرش FATF و رفتار سیاسی در منطقه چیست؟ آیا می‌خواهند با گروگان‌گیری خارجیان خزانه ارزی را پر کنند؟ آیا با تور ماهی‌گیری می‌خواهند زیردریایی بیگانگان را تور کنند؟
آیا حاضرند به جای کلی‌گویی اسامی آن سه برادر معروف که 250 هزار میلیارد بیت‌المال را غارت کرده‌اند، افشا کنند؟! آیا برای کارگران و بازنشستگانی که هر روز در گوشه و کنار کشور دنبال احقاق حقوق خود هستند، حاضرند اقدام جدی و عملی فراهم کنند. چرا هیچ‌یک از کاندیداها در رابطه با جایگاه مسئولیت زنان به‌عنوان نیمی از جمعیت کشور سخنی نگفتند؟ آیا حضرات با چندهمسری و قتل فرزند به هر دلیلی موافق هستند؟ چرا درباره این‌گونه معضلات سخنی به میان نیامده است؟!
بیلان کار آقایان مشخص است؛ بنابراین باید از طرح شعارهای بدون پشتوانه اجتناب کنند و به جای ارائه مدرک تحصیلی (که حداقل الزامات کاندیداتوری است) مدارکی ارائه کنند که تاکنون در احقاق حقوق ملت قامت برافشانده‌اند؟
آیا کاندیداهای محترم توجه به عموم هم‌وطنان را فقط در روز مناظره مطرح می‌کنند یا خداوکیلی حقوق شهروندی همه آنان را رعایت خواهند کرد؟
