به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از جهان نیوز، گاهی «تاریخ» قدمت چندانی ندارد؛ زیاد قدیمی نیست. مثال زنده‌اش همین انتخابات ۱۴۰۰ است که قدمتش در زندگی ایرانی‌ها به ۳ ماه هم نمی‌رسد، ولی تاریخچه‌ای دارد برای خودش و رمزهای تاریخی دارد. هنوز واژه انتخابات نچسبیده بود به ۱۴۰۰ و هنوز مردم و رسانه‌ها در حال و هوای نوروز بودند و طنز سال هزار و سیصد و ۴۰۰ و هنوز تنور انتخابات روشن هم نشده بود؛ چه برسد به این‌که داغ شود.
هنوز صدایی درباره تحریم انتخابات بلند نشده بود؛ چه برسد به این‌که بحث روز رسانه‌های خارجی و فضای مجازی شود و هنوز برنامه پشت برنامه و ویدئو پشت ویدئو تولید و منتشر نمی‌شد درباره بی‌تأثیر بودن مشارکت در انتخابات و تدارکاتچی بودن رئیس‌جمهور و همان‌موقع بود که رهبر انقلاب، راز گفتند با مردم و هشدار دادند.
در همان پیام نوروزی در اولین روز سال جدید، رازی فاش شد که الان که نگاه می‌کنی انگار درسی است از تاریخ؛ از روزی که بذری کوچک بود این درختی که الان سبز شده وسط اذهان برخی افراد جامعه؛ «و من این را هم عرض بکنم ـ این‌ها دیگر اطلاعات ما است ـ ملت عزیز هم بدانند که دستگاه‌های جاسوسی و سرویس‌های اطلاعاتی کشورهایی و از همه بدتر کشور آمریکا و همچنین رژیم صهیونیستی از چندی پیش و نه امروز، دارند تلاش می‌کنند که انتخابات آخر خرداد را بی‌رونق کنند؛ یا برگزارکنندگان را متهم می‌کنند [و می‌گویند] «انتخابات مهندسی شده» ـ در واقع برگزارکنندگان انتخابات را دارند متهم می‌کنند یا شورای محترم نگهبان را متهم می‌کنند ـ یا مردم را دلسرد می‌کنند [و می‌گویند] رأی شما اثری ندارد، در بهبود اوضاع تأثیری نمی‌گذارد؛ چرا بی‌خودی خودتان را خسته می‌کنید! با شدت تمام از این کارها دارند می‌کنند».
رهبر انقلاب در نخستین روز سال ۱۴۰۰ درباره فعالیت شدید سرویس‌های اطلاعاتی خارجی و جنگ روانی با هدف بی‌رونقی انتخابات هشدار دادند
شیوه‌های روانی برای کاهش مشارکت
نکته جالب‌تری هم دارد این هشدار به‌موقع و آن، سخنانی هستند که بلافاصله پس از این رازگویی و افشاگری بیان شده‌اند: «و از فضای مجازی هم حداکثر استفاده را دارند می‌کنند. خب متأسفانه در فضای مجازیِ کشور ما هم که آن رعایت‌های لازم با وجود این همه تأکیدی که من کردم، صورت نمی‌گیرد و در یک جهاتی واقعاً ول است، که بایستی آن کسانی که مسئول هستند، حواس‌شان باشد. همه کشورهای دنیا روی فضای مجازیِ خودشان دارند اِعمال مدیریت می‌کنند، [در حالی که] ما افتخار می‌کنیم به این‌که ما فضای مجازی را ول کرده‌ایم! این افتخار ندارد؛ این به هیچ‌وجه افتخار ندارد.
فضای مجازی را بایستی مدیریت کرد. از این امکان مردم استفاده کنند، برای مردم بلاشک وسیله آزادی است، خیلی هم خوب است، اما نباید این وسیله را در اختیار دشمن گذاشت که بتواند علیه کشور و علیه ملت توطئه کند. دارند استفاده می‌کنند از این فضا و هدفشان هم همین است که با شیوه‌های روانی، مشارکت مردم را در انتخابات کاهش بدهند. و امیدوارم که ان‌شاءالله مردم پاسخ رد به این‌ها بدهند و کاری کنند که دشمن را ناامید کنند و این مهم دور نمانَد. این مطلب اول که اهمیت انتخابات است».
آتش شبکه «ایران اینترنشنال» از همه تندتر است و از چند هفته پیش یک بمباران خبری و محتوایی گسترده علیه شرکت در انتخابات ۱۴۰۰ تدارک دیده است
رئیس‌جمهور چه‌کاره است؟
مطلب اول را شنیدیم از رهبر انقلاب، حالا مطلب دوم: «مطلب دوم، اهمیت مسئله ریاست جمهوری است. ریاست جمهوری خیلی مسئله مهمی است؛ یعنی مهم‌ترین و مؤثرترین مدیریت کشور، ریاست جمهوری است. این‌که حالا بعضی‌ها می‌گویند رئیس‌جمهور اختیاراتی ندارد، رئیس‌جمهور تدارکاتچی است، رئیس‌جمهور دوازده درصد یا پانزده درصد اختیارات دارد ـ چه‌جوری هم محاسبه می‌کنند من نمی‌دانم! چند سال است که از این حرف‌ها گاهی گوشه کنار زده می‌شود ـ همه این‌ها خلاف واقع است؛ یا از روی بی‌مسئولیتی گفته می‌شود یا از روی بی‌اطلاعی گفته می‌شود یا خدای‌نکرده غرض‌‌ورزی‌‌ای در کار است.
این جوری نیست؛ رئیس‌جمهور[ی] یکی از پُرمشغله‌‌ترین و پُرمسئولیت‌‌ترین دستگاه‌ها است؛ یعنی نمی‌شود گفت «یکی از»؛ رئیس‌جمهور از همه مدیریت‌های کشور پُرمشغله‌‌تر و پُرمسئولیت‌‌تر است؛ تقریباً همه مراکز مدیریتی کشور در اختیار رئیس‌جمهور است؛ یعنی فرض کنید که قوه قضائیه یا دستگاه‌های نظامی خب مدیریت‌هایی دارند؛ این‌ها در قبال مدیریت‌هایی که در قوه مجریه هست یک اندکی بالاتر از صفرند یا چند درصدِ مختصرند.
عمده نزدیک به همه مدیریت‌های کشور که هزاران مدیریت است، در اختیار رئیس قوه مجریه است. همه بودجه مصوب کشور در اختیار رئیس‌جمهور است، چون رئیس [سازمان] برنامه و بودجه معاون رئیس‌جمهور است و مستقیم زیر نظر ریاست جمهوری است. امکانات حکومتی کشور هم همین‌طور، اکثر و اغلب در اختیار رئیس‌جمهور است. بنابر‌این، مدیریت‌های دیگر در جنب قوه مجریه در واقع چیزی نیستند. ریاست جمهوری یک چنین جای مهمی است.
حالا شما می‌خواهید رئیس‌جمهور انتخاب بکنید؛ ببینید که چه مسئولیتی بر عهده من و شما است که باید برویم رأی بدهیم. البته رأی بنده با رأی یک پسر شانزده ـ هفده ساله یک اندازه وزن دارد؛ هیچ کم و زیاد نیست. ما می‌خواهیم برویم رأی بدهیم یک رئیس‌جمهور انتخاب بکنیم؛ توجه کنیم به این‌که چه مسئولیتی بر دوش رئیس‌جمهور است».
