به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» محمد نوروزی// اینکه توده‌های مردم بواسطه فشار اقتصادی که در چند سال گذشته تحمل کرده‌اند با کلی گلایه به پای صندوق بیایند، قابل تمجید و تقدیر است. اما اینکه فعالین جوان انقلابی که اتفاقاً اغلب در انجام تکالیف خود در قبال مردم، اسلام و انقلاب مرتکب قصور شده‌اند، اینچنین با منت گذاشتن بر سر جمهوری اسلامی از رای خود رونمایی می‌کنند، برای من چندان قابل هضم نبود. گویا رفقایمان فراموش کرده‌اند که اصلاح فرایندهای نادرست موجود در کشور تدریجی است و صندوق رای تنها راه تحقق این اصلاحات است.
آنچه که برای عموم مردم "اختیار" است، برای جریان انقلاب "وظیفه" است؛ لذا انجام وظیفه و عمل به تکلیف منت گذاشتن ندارد.
خوب است "آرامش و عقلانیت" در مطالبه وعده‌هایی که سید ابراهیم رئیسی در جریان انتخابات داد، سرلوحه فعالین انقلابی جوان قرار گیرد. اینکه برخی از دوستانمان از فردای تحویل کابینه به رئیس جمهورِ منتخب شروع به مطالبه بی‌وقفه از آقای رئیسی کنند و "مواجهه انتقادی شبانه‌روزی" را به عنوان مشی اصلی خود برگزینند نه تنها راهگشا نخواهد بود، بلکه به حاشیه‌سازی‌های احتمالی معاندین خارجی و غربگرایان داخلی برای دولت رئیسی دامن خواهد زد.
اولین و مهم‌ترین وظیفه ما در برابر دولت آینده، حفظ آرامش، پرهیز از جوگیری در مطالبه و مدنظر قرار دادن واقعیات و اقتضائات میدانی است تا عالی‌ترین مقام اجرایی کشور بتواند تمام تمرکز خود را وقف حل مشکلات واقعی مردم کند.
حاشیه سازی از دقیقه اول، علاوه بر "زمین سوخته دولت روحانی"، "زمان سوخته" را هم به چالشهای آقای رئیسی اضافه خواهد کرد.
انتظار ایجاد نزاع عریان و رو در رو با اشخاص، سازمان‌ها و یا حتی نهادهای بین‌المللی که ممکن است طی سالهای گذشته به هر دلیلی خلاف منافع ملت ایران عمل کرده‌اند، می‌تواند در ردیف نادرست‌ترین انتظارات از دولت آینده قرار گیرد. با توجه به حجم وسیع و تعدد مسائل مستتر در وضع موجود، درگیری و رویارویی تنش‌آمیز با این اشخاص و نهادها می‌تواند کلاف سردرگمی را تقدیم دولت کند که گشودن گره‌هایش با کرام الکاتبین است. لذا دور از جوزدگی در برخورد با مسائل کشور باید از اصلی‌ترین ملاحظات حامیان دولت باشد. مثلاً اینکه از آقای رئیسی انتظار داشته باشیم از فردای شروع دولت زیر یک خم "اتاق بازرگانی" به عنوان یکی از اصلی‌ترین موانع تولید برود و ساختمان اتاق را با خاک یکسان کند، انتظاری به دور از عقلانیت است. برای اصلاح وضع موجود و اداره امور "تدبیر" می‌خواهیم نه "بولدوزر".
فردای ما فردای جوزدگی نیست، فردای افراط نیست، فردای عواطف کنترل نشده نیست، فردای حل یک شبه مسائل نیست، فردای مطالبه‌گری بی‌مبنا نیست.
فردای ما، فردای صبر است، فردای عقلانیت است، فردای واقع‌گراییست، فردای تعاون است، و در یک کلام فردای کمک به اصلاح شیر مرغ تا جان آدمیزاد است.
