به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از فارس، هنوز تا استقرار دولت سیزدهم، زمانی حدود 3 هفته باقیست اما حتی قبل‌تر از مشخص شدن رئیس‌جمهور سیزدهم، برخی افراد، لیست‌هایی را به عنوان کابینه دولت آینده معرفی می‌کردند.
این لیست‌ها و اسامی بسیار بیشتر از حد تصور هستند؛ در گذشته نهایتا چند اسم به عنوان وزیر پیشنهادی مطرح می‌شد اما حالا هر گروهی و هر فردی که خودشان را شایسته وزارت می‌دانند، به دنبال مطرح کردن اسامی هستند؛ اسامی که حتی موجب حیرت فرهنگیان هم شده‌اند!
تاکنون حدود 50 نفر به عنوان گزینه‌های پیشنهادی وزارت آموزش و پرورش از سوی گروه‌ها، افراد، انجمن‌ها و کانون‌ها مطرح شدند؛ در بین این اسامی هم همه مدل افراد وجود دارند از نماینده مجلس گرفته تا وزرای پیشین آموزش و پرورش.
اما ایراد اکثر این اسامی، این است که دلیلی بر شایستگی ذکر نشده است و این بزرگترین نقص این ماجراست. اگر قرار است فردی به عنوان وزیر آموزش و پرورش، سکان وزارتخانه عریض و طویل آموزش و پرورش را به دست بگیرد باید دارای ویژگی‌هایی باشد؛ آیا افرادی که خود را شایسته می‌دانند، این ویژگی‌ها را دارند؟
به نظر می‌آید که قبل از اینکه اسامی مطرح شود، باید گفته شود شایستگی‌ها و شاخص‌های تصدی وزارت آموزش و پرورش چیست و بعد افرادی که به این ملاک‌ها نزدیک هستند را به عنوان وزیر آموزش و پرورش به رئیس‌جمهور سیزدهم معرفی کرد.
اداره وزارتخانه‌ای با حدود 15 میلیون دانش‌آموز و یک میلیون فرهنگی، کار ساده‌ای نیست؛ آیا هر فردی توان اداره کردن وزارت آموزش و پرورش را دارد؟ مگر گفته نمی‌شود سوء مدیریت‌ها در این سال‌ها موجب صدمات جبران ناپذیری به دستگاه تعلیم و تربیت کشور شده است، آیا می‌خواهیم این روند ادامه یابد؟!
مطمئنا اگر ملاک‌ها و شاخص‌ها به صورت استاندارد مشخص شود، از بین اسامی مطرح شده، چند نفر بیشتر باقی نخواهند ماند که آنها هم شاید بخشی از آن ملاک‌ها را دارا باشند.
