به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از ایسنا، عبدالله لوشابی در برنامه زنده اینستاگرامی با موضوع انجمن علمی و ساختار هدفمند آن اظهار کرد: اولین انجمن علمی کشور که به شکل ساختارمند ایجاد شد، انجمن علمی زراعت در دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد بود. در سال ۷۸ اعضای این انجمن به شکل هسته‌های علمی فعالیت می‌کردند؛ سپس درخواست خود را در خصوص تشکیل انجمن علمی ارائه دادند که پس از موافقت، در سال ۸۰ شاهد تصویب اساس‌نامه این انجمن علمی بودیم.
وی افزود: سال ۹۸ در شورای حمایت و نظارت انجمن‌های علمی بررسی‌هایی در زمینه ساختار تشکل‌ها صورت گرفت. در آن زمان تمام اعضای یک دانشگاه عضو انجمن علمی محسوب می‌شدند ولی با توجه به اینکه تمام اعضای دانشگاه توانایی شرکت در انجمن علمی را نداشتند، تصمیم بر ایجاد یک مجمع برای هر یک از انجمن‌های علمی شد اما برخی دانشگاه‌ها مانند دانشگاه فردوسی مشهد مجمع برگزار نکرده و انتخابات را به صورت الکترونیکی برگزار می‌کند. البته صحبت‌هایی در خصوص اصلاح این قانون شده است.
لوشابی ادامه داد: در هر انجمن بایستی یک شورای ادواری وجود داشته باشد؛ به این معنی که دبیرهای سابق به صورت دوره‌ای برای مشورت و تبادل اطلاعات جلساتی را داشته باشند. از دیگر موارد دارای اهمیت در انجمن‌های علمی مستندسازی صحیح است. بایستی از تمام عملکردهای انجمن‌های علمی مستندسازی خوبی انجام داد تا اعضا در دوره‌های بعد از فعالیت‌های صورت گرفته مطلع باشند.
عضو سابق شورای حمایت و نظارت بر انجمن‌های علمی وزارت علوم بیان کرد: شورای مرکزی انجمن علمی از اعضای فعال آن انجمن تشکیل خواهد شد. اعضای فعال انجمن بایستی در تمام جلسات شرکت کنند و حضوری پررنگ داشته باشند. برای اعضای شورای مرکزی انجمن‌ها بایستی دوره‌هایی برگزار شود تا تجربه اعضا افزایش یافته و اطلاعات لازم در زمینه فعالیت خود را کسب کنند.
وی خاطرنشان کرد: اعضای انجمن‌های علمی دانشگاه بایستی توانمند شوند و مسیر نیل به اهداف خود را بشناسند. دانشجویان در زمان حضور در انجمن‌های علمی تجربه‌های بسیاری کسب می‌کنند؛ نحوه کسب این تجارب دارای اهمیت بالایی است. میزان کسب مهارت دانشجویان به نحوه آموزش آن‌ها و کار کردن به صورت تجربی بستگی دارد. انجمن علمی جایی برای آزمون و خطاست تا تجارب بهتری برای موقعیتهای عالی آینده کسب شود.
لوشابی تصریح کرد: اعضای شورای مرکزی و اعضای باسابقه انجمن‌ها بایستی از ظرفیت موجود در اعضای جدید استفاده کنند. دانشجویان جوان و باانگیزه هستند. در مواجهه با این قشر باید نوآوری داشت. یکی از مشکلات انجمن‌ها به دنبال برنامه‌های روزمره بودن است. بایستی در اجرا و عمل نوآوری داشت. این نوآوری زمانی رقم می‌خورد که جوانان به سطحی از پختگی و شناخت برسند.
وی گفت: تشکیل مجمع برای انجمن‌های علمی ضروری است. در مجامع تمام کسانی که علاقه‌مند به شرکت در فعالیت‌های علمی انجمن هستند، حضور می‌یابند. برگزاری مجامع می‌تواند به افزایش فضای هم‌اندیشی میان دانشجویان کمک کند. تعیین ساعاتی خاص به انجمن‌های علمی از جمله چالش‌هایی است که همواره وجود دارد. با قرار دادن ساعاتی خاص جهت فعالیت انجمن‌های علمی و تشکیل ندادن کلاس در این زمان می‌توان به فعالیت بهتر انجمن‌ها کمک کرد. این ساختار باعث شد اعضای جدید جذب شده با حضور در انجمن بسیار توانمند شوند.
عضو سابق شورای حمایت و نظارت بر انجمن‌های علمی وزارت عتف با تاکید بر اینکه تشکل انجمن علمی در دانشگاه جایگاه دارد، اظهار کرد: فعالیت‌های انجمن‌ها بایستی هم‌زمان با تغییر جامعه منعطف شود. از آنجایی که بیشتر فعالیت‌های امروزه جامعه مجازی شده، این فعالیت‌ها نیز باید در این مسیر قدم بردارند.
لوشابی افزود: علوم مختلف از یکدیگر جدا نبوده و باهم در ارتباط است. مساله دارای اهمیت در انجمن‌های علمی بین رشته‌ای این است که بایستی دارای یک ساختار هدفمند و یک چشم‌انداز باشیم. بسیاری از انجمن‌های بین رشته‌ای به دلیل نداشتن ساختار هدفمند پس از شروع فعالیت منحل می‌شود. همچنین در زمینه تیم چینی نیز باید توجه بسیاری کنند؛ در صورتی که این دو مساله در تشکیل انجمن‌های علمی بین رشته‌ای رعایت شود می‌تواند بسیار کمک کننده باشد.
وی ادامه داد: در صورتی که دانشجویان فعالیت خوبی در انجمن‌ها داشته باشند، می‌توانند با استفاده از این تشکل‌ها در زمینه علمی رشته خود استفاده کرده و بروز و ظهور داشته باشند. عضویت در انجمن‌های علمی در کنکور مقاطع بالاتر دارای امتیاز است.
