به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ آخرین روز دولت دوازدهم در حالی رقم میخورد که همزمان در شبکه های اجتماعی هشتک های #حلالت_نمیکنیم ، #محاکمه_روحانی و دیگر عناوینی از این دست نشان از پایان منفورترین دولت جمهوری اسلامی است.
در این گزارش فارغ از دعواهای سیاسی و مطالب ژورنالیستی سیاست زده به واسطه آمار و ارقام به توضیح دلیل این نفرت عمومی می پردازیم.
۱. هزینه زندگی در دولت روحانی
در هشت سال دولت حسن روحانی، متوسط هزینه زندگی مردم در مناطق شهری ۲۸۶درصد بیشتر شد. بر اساس گزارش مرکز آمار، در سال ۱۳۹۱ متوسط هزینه ناخالص سالانه خانوارهای شهری کشور کمتر از ۱۶.۵میلیون تومان بود اما در سال ۱۳۹۹ هزینه‌های مردم به نزدیک ۶۳.۵میلیون تومان رسید.بدین ترتیب به طور متوسط مردم شهرنشین در دولت روحانی مجبور شده‌اند سالانه ۴۷ میلیون تومان بیشتر برای تامین مواد خوراکی و مایحتاج غیرخوراکی خود هزینه کنند.
همچنین در دولت روحانی هزینه خوراکی مردم ۱۱.۶ میلیون تومان (۲۶۱درصد) و هزینه غیرخوراکی مردم ۳۵.۴ میلیون تومان (۲۹۵درصد) بیشتر شد.
۲. مسائل حوزه آب
بی توجهی دولت یازدهم و دوزادهم به حفاظت از منابع آبی کشور در کنار تشدید خشک سالی موجب شد تا امسال بسیاری از مناطق ایران درگیر تنش آبی باشند. روحانی با عدم اجرای تکالیف برنامه ششم توسعه و غفلت از مدیریت منابع آبی، بحران مدیریت آب را به رئیسی منتقل خواهد کرد.
۳. بحران مسکن
حاصل هشت سال بی‌توجهی به حوزه مسکن موجب تشدید قیمت مسکن و اجاره بها، رکود، کاهش تولید و ایجاد بحران برای خانوارها شده است.
۴. دیپلماسی بحران زده نفتی
۵. تورم بی سابقه در صد سال گذشته
میانگین تورم سالانه نقطه به نقطه مناطق شهری کشور از ابتدای دولت روحانی تا پایان تیرماه ۱۴۰۰ نزدیک به ۲۲ درصد بوده است. این در حالی است که از سال ۱۳۱۵ تا پایان سال ۱۳۹۱ (قبل از دولت روحانی) میانگین تورم سالانه نقطه به نقطه مناطق شهری کشور ۱۵ درصد بود.
۶. گرانی بی حد و مرز
بر اساس گزارش مرکز آمار در ۸ سال دولت روحانی، قیمت مواد غذایی به طور متوسط ۵.۵ برابر شده است. به عبارت دیگر سیاست‌های دولت روحانی در این ۸ سال تورم ۴۵۱ درصدی را بر مواد غذایی و متعاقبا سفره مردم تحمیل کرده است.
طبق این آمار در ۸ سال دولت روحانی، قیمت خوراکی‌ها به طور متوسط ۴۴۵ درصد، نان و غلات ۳۵۶درصد، گوشت قرمز ۴۵۸درصد، گوشت مرغ ۴۳۹درصد، ماهی ۵۸۵درصد، لبنیات و تخم‌مرغ ۴۸۸درصد، روغن‌ها ۴۱۱درصد، میوه و خشکبار ۴۲۶درصد، سبزیجات ۶۰۰درصد، قندوشکر ۴۷۴درصد و آشامیدنی‌ها ۵۹۴درصد افزایش یافته است.در این ۸ سال همچنین پوشاک و کفش ۴۳۴درصد و قیمت خودرو به طور متوسط ۵۰۳درصد بیشتر شده است.
۷. کوچک کردن سفره روستائیان
نرخ تورم مناطق روستایی کشور در دولت روحانی رکوردهای عجیبی را ثبت کرد. بالاترین نرخ تورم مناطق روستایی کشور در دهه‌های اخیر در دولت روحانی رخ داد. نرخ تورم مناطق روستایی کشور در دولت روحانی برای چندین ماه متوالی بالای ۴۰ درصد ماند، در حالی که در دولت‌های قبل هیچ گاه به ۴۰ درصد هم نرسیده بود. نهایتا در تیرماه ۱۴۰۰ نرخ تورم مناطق روستایی به ۴۷.۳ درصد رسید و روحانی با بیشترین فشار تورم به مناطق روستایی، دولت را تحویل رئیسی خواهد داد.
۸. بدهی خارجی کشور
بر اساس آمار بانک مرکزی، بدهی خارجی کشور که در پایان دولت خاتمی حدود ۲۳ میلیارد دلار بود، در طول دولت‌های نهم و دهم روند کاهشی داشت و به کمتر از ۸ میلیارد دلار رسید. اما دولت روحانی مجددا کشور را از لحاظ خارجی بدهکارتر کرد و رقم بدهی خارجی را به بالای ۹ میلیارد دلار رساند.
۹. گرانی خودرو
۲۹ تیرماه ۱۳۹۲ که دولت دوازدهم آخرین روزهایش را طی می‌کرد، قیمت خودرو در بازار آزاد در سطحی بود که هیچ کس فکر نمی‌کرد ۸ سال بعد در پایان دولت روحانی، همه حسرت آن روزها را بخورند. ۲۹ تیرماه ۱۳۹۲ قیمت تندر فقط ۳۵ میلیون تومان بود، خودرویی که امروز ۳۳۵ میلیون تومان است، یعنی در دولت روحانی ۳۰۰ میلیون تومان گران شده است! پراید ۱۱۱ هم در ۲۹ تیرماه ۱۳۹۲ ۱۸.۲ میلیون تومان بود، خودرویی که امروز ۱۳۹ میلیون تومان است، یعنی در دولت روحانی پراید ۱۱۱ بیش از ۱۲۰ میلیون تومان گران شده است. قیمت پژو ۲۰۷ اتومات هم در ۲۹ تیرماه ۱۳۹۲ ۵۶ میلیون تومان بود که امروز در روزهای پایانی دولت روحانی به ۳۸۶ میلیون تومان رسیده یعنی ۳۳۰ میلیون تومان گران شده است.
۱۰. گسترش حاشیه نشینی
۱۱. رشد مستمری بگیران کمیته امداد یا رشد فقر
طبق آمارها، در سال ۹۲ تعداد مددجویان کمیته امداد یک میلیون و ۸۵۰ هزار خانوار بوده که این تعداد با رشد ۲۳ درصدی به ۲ میلیون و ۲۷۶ هزار خانوار رسیده است.طی این مدت تعداد خانوارهای تحت پوشش بهزیستی نیز با رشد ۲۱۳ درصدی از ۴۱۵ هزار و ۸۲۱ خانوار به یک میلیون و ۳۰۵ هزار و ۵۶۸ خانوار رسیده است.
۱۲. گرانی مواد غذایی
از ابتدای دولت دوازدهم تاکنون قیمت مواد غذایی پرمصرف به شدت افزایش یافته است. مثلا قیمت چای از بسته‌ای حدود ۲۰ هزار تومان در خرداد ۴ سال قبل به بالای ۱۰۰ هزار تومان در خرداد امسال رسید. قیمت هر کیلو برنج خارجی هم از ۵۵۰۰ تومان به حدود ۲۵۰۰۰ تومان افزایش یافته است.
۱۳. کاهش ۲۰ درصدی درآمد سرانه ایرانی‌ها
بررسی تغییرات درآمد سرانه کشورمان نشان می‌دهد طی ۱۰ سال اخیر بالاترین مقدار درآمد سرانه ایرانی‌ها مربوط به سال ۱۳۹۰ با ۷ میلیون و ۳۷۰ هزار تومان بوده که این میزان تا سال ۱۳۹۲ به ۶ میلیون و ۵۰ هزار تومان و تا سال ۱۳۹۸ به ۴ میلیون و ۸۷۰ هزار تومان رسیده است.
۱۴. دولت قیمت های نجومی
۱۵. کاهش ۵۷ درصدی صادرات پتروشیمی
براساس آمارهای سازمان توسعه تجارت، صادرات پتروشیمی ایران از سال ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۵ به حدود ۱۶ میلیارد و ۴۱۹ میلیون دلار رسیده بود که این میزان در سال‌های ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ به حدود ۷ میلیارد دلار رسیده است. به عبارتی در سال‌های اخیر صادرات پتروشیمی ایران ۵۷ درصد کاهش داشته است.
قابل ذکر است بخشی از این کاهش مربوط به تعدیل نرخ‌های پایه صادراتی است اما مابقی عمدتا مربوط به مدیریت دولت روحانی است که صادرات پتروشیمی را حتی به ۳ میلیارد دلار کمتر از سال ۱۳۹۲ رسانده است.
۱۶. افزایش سرسام آور هزینه های دولت
دولت حسن روحانی با ریخت‌وپاش در نهاد ریاست جمهوری سبب افزایش ۹ برابری هزینه‌های جاری آن نسبت به سال ۱۳۹۲ شد. در بودجه سال ۱۳۹۲ که دولت دهم تدوین کرده بود، هزینه‌های جاری نهاد ریاست جمهوری حدود ۵۰میلیارد تومان تعیین شد اما در دولت روحانی با ریخت‌وپاش‌های گسترده، هزینه‌های جاری نهاد ریاست جمهوری سال به سال بیشتر شد به طوری که برای امسال ۴۶۹ میلیارد تومان هزینه جاری برای نهاد ریاست جمهوری تصویب شده است که بیش از ۹ برابر آخرین مصوبه دولت دهم برای هزینه‌های جاری نهاد ریاست جمهوری است.
همه این موارد تازه ای گوشه اندکی است از آنچه دولت روحانی ۸ سال به سر مردم آورده و یک گزارش خبری نمی تواند همه موارد را در خود بگنجاند اما سعی شده قسمت های مهم و یا ملموس این کم کاری بزرگ به تصویر کشیده شود تا دیگر کسی راست راست در تلویزیون زل نزند و به مردم دروغ نگوید.
وقتی روحانی دولت را تحویل گرفت ذخایر به اندازه کافی از لحاظ اقلام، کالاها و منابع ارزی در کشور وجود داشت. فروش نفت و میعانات گازی ایران گرچه با سختی هایی مواجه بود اما حدود ۲.۵ میلیون بشکه در روز نفت می فروختیم. قیمت دلار زیر ۳هزار تومان بود.
سال ۹۲ رابطه ایران با کشورهای منطقه و اروپایی در مقایسه با حال حاضر خوب تعریف می شد، با اکثر کشورهای دنیا همکاری اقتصادی داشتیم. پروژه های عمرانی و کارخانه ها همه فعال بودند. در واقع هم چرخ اقتصاد کشور می چرخید و هم چرخ سانتیریفیوژها! این گزارش تصویر سازی امروز جامعه است تا بتوان با واقع گرایی به تحلیل شرایط روز و توقعات از دولت جدید پرداخت.
گزارش از حمزه دستیار
