به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از روزنامه ایران، علیــرضا استـــادی بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر درباره تجربه سفر به کربلای معلی در ایام اربعین حسینی مطرح کرد: «چند بار به طرق مختلف برای سفر به کربلای معلی در ایام اربعین دعوت شدم اما به‌دلیل تعهدی که به پروژه‌های مختلف داشتم، نتوانستم سفر کنم حتی به یاد دارم در دوره‌ای از جشنواره صاحبدلان کار ما برگزیده شد و یکی از جوایز آن سفر به کربلا بود که متأسفانه آن زمان هم نتوانستم پابوس امام حسین(ع) بروم.»
وی ادامه داد: زمانی که مشغول بازی در سریال «از سرنوشت» به تهیه‌کنندگی اکبر تحویلیان بودم، مجتبی امیـــــنی تهیـــه‌کننـــده تلویزیون باز هم از من برای شرکت در پیاده‌روی اربعین دعوت کرد و گفت: «مطمئنم باز هم جواب تو نه است اما خواستم دوباره از تو دعوت کنم.» آن زمان چون روزهای پایانی سریال «از سرنوشت» بود، به هیچ وجه نمی‌توانستم کار را رها کنم اما با خود می‌گفتم من که ادعا دارم هرچه در زندگی دارم از سیدالشهداست، از بزرگ‌منشی آنها سوءاستفاده و هر بار دعوت آنها را رد می‌کنم به‌همین دلیل با تهیه‌کننده صحبت کردم و به لطف حضرت ارباب مشرف شدم.»
استادی با بیان اینکه تا پیش از سفر به کربلا در ایام اربعین به این مکان مقدس مشرف نشده بود، گفت: «همیشه دوست داشتم در ایام خاص و زیارتی به کربلا بروم که خوشبختانه قسمتم شد. از نظر من هر سفری حتی اگر به نیت زیارت باشد، با دلهره همراه است اما وقتی در مسیر پیاده‌روی اربعین گام برمی‌داشتم، متوجه شدم من هیچ‌کاره هستم چراکه همه چیز دست خودشان است.»
وی ادامه داد: «باید بگویم مبهوت عظمت این سفر شدم و به این موضوع رسیدم که وجود اباعبدالله جهانشمول است شاید بتوان به این نکته اشاره کرد آرامشی که در این سفر وجود دارد بیشتر شبیه یک معجزه است.»
بازیگر «آهنگ دو نفره» با اشاره به زائران میلیونی سیدالشهدا در ایام اربعین مطرح کرد: «آنقدر همه چیز در این سفر مدیریت شده که خارج از تصور همه زائران است و چه کرامتی بزرگ‌تر از اینکه میهمانی به این بزرگی ترتیب داده می‌شود که همه را اقناع می‌کند و افراد دست پُر از سفر باز می‌گردند.»
استادی ادامه داد: «هیچ چیز نمی‌تواند جای ارادت و محبتی را که یک عاشق به صاحب خود دارد، پُر کند این برای من ثابت شده است ما محبان اهل بیت باید این سرمایه پایان‌ناپذیر و اندوخته غنی را محکم نگه داریم و آن را رها نکنیم.»
وی در پایان با ذکر این بیت که «گر بشکافند سراپای من/ جز تو نیابند در اعضای من» خاطرنشان کرد: جا دارد از دوست عزیزم مرحوم علی سیلمانی که نوکر بی‌واسطه و عجیب و غریب اربابمان حسین(ع) بود، یاد کنم چراکه واقعاً جایش خالی است و ای کاش من هم لیاقت او را داشته باشم که در این دستگاه پذیرفته شوم.»
