به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» هم زمان با برگزاری مراسم آغاز سال تحصیلی جدید که امروز با حضور رئیس جمهور در دانشگاه تهران برگزار شد، جمعی از دانشجویان این دانشگاه در اعتراض به عدم اختصاص تریبون به تشکل‌های دانشجویی در این مراسم جهت بیان مطالبات و انتقادات خود تجمع کردند.
همچنین در این مراسم بیانیه مشترک مجمع دانشجویان عدالتخواه دانشگاه تهران و بسیج دانشجویی این دانشگاه در اعتراض به نحوه برگزاری مراسم آغاز سال تحصیلی با حضور رئیس جمهور که متن این بیانیه که توسط نصر اصفهانی، مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه تهران قرائت شد که به شرح زیر است:
فَلَا تُکَلِّمُونِی بِمَا تُکَلَّمُ بِهِ الْجَبَابِرَةُ وَ لَا تَتَحَفَّظُوا مِنِّی بِمَا یُتَحَفَّظُ بِهِ عِنْدَ أَهْلِ الْبَادِرَةِ وَ لَا تُخَالِطُونِی بِالْمُصَانَعَةِ، وَ لَا تَظُنُّوا بِی اسْتِثْقَالًا فِی حَقٍّ قِیلَ لِی وَ لَا الْتِمَاسَ إِعْظَامٍ لِنَفْسِی، فَإِنَّهُ مَنِ اسْتَثْقَلَ الْحَقَّ أَنْ یُقَالَ لَهُ أَوِ الْعَدْلَ أَنْ یُعْرَضَ عَلَیْهِ، کَانَ الْعَمَلُ بِهِمَا أَثْقَلَ عَلَیْهِ.
آن سان که با جباران سخن مى‌گویند با من سخن مگویید و از من پنهان مدارید آنچه را از مردم خشمگین به هنگام خشمشان پنهان مى‌دارند. به چاپلوسى و تملق با من آمیزش مکنید و مپندارید که گفتن حق بر من گران مى‌آید.
امام علی (ع)
جناب آقای رییسی، رئیس جمهور محترم!
بیش از هرچیز ابتدا لازم است علت حضور شما در دانشگاه را جویا شویم. آیا قرار است شما در مراسمی با عنوان «آغاز سال تحصیلی دانشجویان» برای کارکنان و اساتید دانشگاه سخنرانی کنید؟ اگر چنین است که ای‌کاش عنوان و مکان مراسم را عوض کنید. شرف المکان بالمکین! شان سخنرانی در دانشگاه به تخاطب با دانشجویان است. شما قبل از ریاست‌جمهوری چندین بار در دانشگاه حاضر شدید و برخلاف دولت قبل که در راستای سیاست‌زدایی از دانشگاه سعی در حذف صدای جنبش دانشجویی داشت، تریبون تشکل‌های دانشجویی را به رسمیت شناختید. حال چه شده که علی‌رغم انتظاراتی که از شما می‌رفت در مراسمی بدون حضور دانشجویان و تریبون نمایندگان آن‌ها شرکت می‌کنید؟
جناب آقای رییسی!
در مراسمی که سابقا در مسجد دانشگاه تهران برگزار شد، گوشزد کردیم که در میان مواضع شما یک ایده منسجم و کلان سیاسی وجود ندارد. با وجود تمام اقدامات ضروری و مهمی که در مدت اخیر در راستای شعار خود یعنی «دولت مردمی» انجام داده‌اید، برخی اقدامات مبهم شما در انتصابات اخیر باعث شد تا نگرانی‌های قبل از انتخابات دوباره پررنگ شوند.
انتخاب مجدد افرادی که در جایگاه‌های مهم مورد آزمون واقع شده، کارنامه مطلوبی نداشته و مواضع سیاسی شما هم نشان دهنده مردود دانستن عملکرد این افراد است، با چه منطقی صورت می‌گیرد؟ انتصاب افرادی که نسبتی با جایگاه مربوطه از حیث تخصص و تجربه نداشته‌اند، چه دفاعی دارد؟ عدم وجود ایده روشن و منجسم در حکمرانی منجر به این شده است که با عنوان «دولت مردمی» اقدامات نمایشی انجام شود. حال آنکه برای مردم انتخاب افراد از گفتمان‌های مختلف سیاسی اولویت ندارد؛ بلکه تنها چیزی که می‌تواند کشور را از وضعیتی که دولت دوازدهم رقم زد نجات دهد، انتخاب شایسته‌ترین افراد در جایگاه‌های مهم دولتی است.
نداشتن ایده منسجم برای تحقق دولت مردمی به انتصابات محدود نمی‌شود؛ روشن و شفاف نبودن برخی مواضع سیاسی و اقتصادی و عدم توضیح آن‌ها و بسترسازی ارتباط دولت با اصناف و اقشار مختلف نیز نشان دهنده این ابهامند.
جناب آقای رییسی!
وضعیت دانشگاه و نسبتش با حاکمیت دچار آسیب‌های جدی‌ست که اگر رفع نشود نمی‌تواند به عنوان رکنی مهم، کمک‌کننده در جریانات کشور باشد. نکاتی در این خصوص برای طرح در مراسم آغاز سال تحصیلی آماده کرده بودیم که تریبونی برای ارائه نیافتیم و در اینجا به مختصری از مواردی که قصد بیانشان را داشتیم می‌پردازیم.
مساله اول، عدالت آموزشی:
جای تعجب است که با گذشت چند ماه از روی کار آمدن جناب عالی همچنان جایگاه‌های مهمی همچون وزارت آموزش‌و‌پروش خالی است. وزارتی که تصمیماتش بیشترین اثر را بر روی وضعیت آموزشی کشور می‌گذارد. وضعیتی که به شدت دچار بی‌عدالتی و انحصارگرایی شده است. بیش از ۸۹ درصد قبولی‌های کنکور به پنج تا شش استان کشور اختصاص دارد که درصد قابل توجهی از آن به مدارس غیردولتی و پولی برمی‌گردد. عدالت آموزشی بحث مهمی است که در سند تحول نیز یکی از راهبرد‌های اصلی را به خود اختصاص داده است، با این حال با گذشت زمان شاهد هیچ اقدام رو به جلویی در این حوزه نبوده‌ایم و رفته رفته فاصله طبقاتی منجر به نابهنجاری‌های عمیق‌تر در سیستم آموزشی کشور شده است. جای سوال است که با وجود چنین معضل مهم و عمیقی، هنوز فردی خبره برای وزارت آموزش‌وپرورش معرفی نشده است؟
مساله دوم، روند جذب هیئت علمی در دانشگاه‌ها:
متاسفانه در روند انتخاب و انتصاب افراد در هیات‌های علمی شاهد دسته‌بندی و جناح‌بندی‌های سیاسی هستیم. جذب اعضا به جای اینکه براساس استعداد و توانمندی‌های واقعی افراد صورت بگیرد، درگیر روند‌های جناحی و غیرمتعارف شده است و متقاضیان جذب از فرصت‌های یکسان و عادلانه‌ای برخوردار نیستند. اگر وضعیت به همین منوال پیش رود، باند بازی‌های سیاسی و حزبی جایگزین شایسته سالاری‌های علمی و اخلاقی خواهد شد و تبدیل دانشگاه به گسلی برای نزاع‌های سیاسی، قطعا خللی بزرگ در مسیر پیشرفت‌های علمی آن است.
مساله‌ی سوم، شورای عالی انقلاب فرهنگی:
نگران کننده بودن وضعیت شورای عالی انقلاب فرهنگی به‌عنوان نهادی که باید شاهد تاثیرگذاری‌اش در یکی از اصیل‌ترین و اساسی‌ترین آرمان‌های انقلاب، یعنی فرهنگ می‌بودیم، بر کسی پوشیده نیست. در این میان نقش مقام ریاست جمهوری در جایگاه رئیس این شورا بی‌شک تعیین کننده بوده و بی‌توجهی به این شورا در دوره‌های گذشته توسط این جایگاه را می‌توان از مهمترین عواملی دانست که امروز اثرگذاری این شورا نه در حوزه فرهنگ، نه در دانشگاه و نه در سایر زمینه‌های فعالیت آن مشاهده نمی‌شود.
آقای رئیسی، اگر ادعای تحول در دولت خودتان را دارید بدون شک مطلعید که امام خمینی (ره) دانشگاه را مبدا تحولات می‌دانست و بخشی از مسیر تحقق چنین دانشگاهی از همان شورای انقلاب فرهنگی میگذرد که رهبری صریحا در دیدار با اعضایش تاکید کردند "حضور شخص رییس جمهور و رییس قوه مقننه" در این شورا باید ضمانتی بر اجرای آن باشد. مادامی که عزمی جدی برای تشکیل این جلسات و بهره‌مندی از نظرات دلسوزان حقیقی و فعالین واقعی فرهنگی در کشور و همچنین پیگیری مصوبات این شورا در نهاد‌های حاکمیتی وجود نداشته باشد، هیچ تغییری در وضعیت عملکردش رخ نخواهد داد.
مساله چهارم، ملزم بودن نهاد‌های حاکمیتی به ارتباط با دانشگاه:
حتی با فرض آنکه شورای عالی انقلاب فرهنگی بتواند نقش خود به‌عنوان سیاست‌گذار اصلی تربیت نیروی انسانی متعهد و کارآمد و همچنین طراحی سازوکار‌های هدفمند ساختن خروجی دانشگاه‌ها را به درستی ایفا کند، همچنان بار عظیمی به عهده نهاد‌های دولتی در شکل‌دهی بستر‌های مناسب برای جهت‌دهی این خروجی در راستای نیاز‌های اصلی کشور و رفع مشکلات متعدد فعلی و همچنین دست یابی به اهداف تعیین شده در اسناد عالی، چون سند عالی توسعه علمی کشور است.
از یاد نبرده‌ایم که قبل از انتخابات با دعوت از تشکل‌های دانشجویی در مسجد دانشگاه تهران حاضر شدید و وعده به میدان آوردن دانشگاه و نقد به حاشیه راندن آن را مطرح کردید. فارغ از آنکه این شیوه برگزاری مراسم ابتدای سال تحصیلی در دانشگاهی که نماد آموزش عالی است سنخیتی با شعار شما ندارد، سوال ما این است در چند ماه اخیر چه اقداماتی برای رفع چنین آسیبی که خودتان مطرح کردید انجام دادید؟
از شما به‌عنوان رئیس‌جمهوری که با ادعای انقلابی بودن و احیای دولت مردمی روی کار آمدید و در همین دانشگاه از بازگرداندن دانشگاه به جایگاه حقیقی‌اش سخن گفتید، انتظار می‌رفت در برابر جریانی که سال‌هاست پروژه سیاست‌زدایی از دانشگاه را دنبال می‌کنند بایستید. متاسفانه نشما هم ادامه‌دهنده روند برگزاری مراسم نمایشی در دانشگاه بودید و به رغم پیگیری‌های متعدد و درخواست رسمی تشکل‌های دانشگاه تهران، حاضر نشدید شنونده نکات نمایندگان دانشجویان باشید. جایگزین کردن اقدامات نمایشی‌ای همچون پیشنهاد فرصت صحبت در مسجد دانشگاه با تریبون رسمی پرسش و پاسخ نمایندگان تشکل‌های دانشجویی و حذف پوشش خبرگزاری‌های غیردولتی برای چنین مراسمی، از دیگر اقدامات بدیع این دولت بود که توهین به شان دانشجو و دانشگاه به حساب می‌آید.
جناب آقای رئیسی!
اینجا دانشگاه است! مرکزی که حضرت امام (ره) از آن به عنوان مبدا تحولات و مقدرات کشور یاد کردند. در هشت سال گذشته به طرق مختلف شاهد بی‌توجهی و عدم اهتمام مسئولین به دانشگاه و دانشجویان بودیم. دانشجویان در تمام این سال‌ها علی‌رغم بی‌توجهی‌ها از سوی دولت همواره حضور خود را در صحنه اثبات کردند؛ چه آن زمان که از برجام به عنوان کلید حل مشکلات کشور یاد می‌شد و چه روز‌هایی که دانشجویان در کنار کارگران به دنبال احقاق حق بودند. کارنامه حضور دانشجویان در اتفاقات مختلف مشخص است و با عوض شدن دولت‌ها تغییر نخواهد کرد. آن چیزی که در این سال‌ها نامشخص بوده نسبت دولت‌ها با کسانی است که شهید بهشتی از آن‌ها به عنوان موذنین جامعه یاد می‌کند. تحولات در کشور زمانی رخ می‌دهد که رابطه دولت با دانشگاه نیز متحول شود؛ و السلام.
