به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها به مناسبت آغاز سال تحصیلی در دانشگاه‌ها بیانیه ای صادر کرد.
در بخشی از این بیانیه آمده است: نگاهی اجمالی به سه دوره حیات دانشگاه‌های کشور در زیر عنوان وزارت معارف، فرهنگ و اکنون وزارت علوم، تحقیقات و فناوری به خوبی نشانگر آن است که به عنوان مثال، کارآمدی دانشگاهی چون دانشگاه تهران که قدیمی‌ترین دانشگاه کشور است در دوره‌ی میانی(سالهای ۱۳۲۱ تا ۱۳۴۶ شمسی) که مستقل از وزارت فرهنگ به ساماندهی امور علمی و پژوهشی خود پرداخته است، از شادابی و نشاط و خدمت‌رسانی بیشتری برخوردار بوده است.
ولیکن متاسفانه از سال ۱۳۴۶ که وزارت علوم تشکیل شد، حاکمیت متوهمانه کوشید تا اختیارات دانشگاه‌ها را هر چه بیشتر محدود کند، و حتی تعیین رئیسان دانشگاه‌ها که در دوره‌ی آغازین آن در اختیار شورای دانشگاه بود و سپس در دوره دوم بر عهده‌ی هیات امنای دانشگاه قرار داشت، از دانشگاه‌ها سلب نمود و باعث شد که تقدم سیاست بر رشد علم و خدمات‌رسانی به مردم در وزارت علوم، تحقیقات و فناوری چنان نمود بیابد که امروزه شاهد صدور احکام انتصاب مطالعه ناشده در دانشگاه‌ها با محوریت نگاه صرف سیاسی هستیم و به جای اینکه دانشگاه‌ها در افقی فراتر از سیاست‌های گذران و با محوریت منافع ملی نقش آفرینی کنند در چنبره معادلات سیاسی گرفتار آیند و از رسالت و چالاکی عمل و وسعت نظر و گره‌گشایی برای دولت‌مردان و مردم باز مانند و در نتیجه متهم به ناکارآمدی در عرصه حیات اجتماعی و عمل اجرایی نیز گردند.
وزارت علوم، تحقیقات و فناوری به جای آنکه تسهیل‌گر رابطه دانشگاه و جامعه و پایش کننده نیازهای جامعه و انتقال دهنده آن به مراکز علمی ملی و جهانی باشد، به واسطه گرفتار آمدن در دو عرصه بروکراتیک و سیاسی، نه تنها عامل توان‌افزایی برای دانشگاه‌ها به ارمغان نمی‌آورد، بلکه الزامات اداری و سیاسی و مالی آن، دانشگاه‌ها را نیز دچار روزمرگی ساخته و در نتیجه روح نشاط علمی را از دانشگاه ها می‌ستاند و نتیجه آن به جای شناسایی نیازهای کشور و رفع آنها، عملا وظیفه دانشگاه از راهبرد «خدمت و رفع نیازهای جامعه» به تولید مقاله فروکاسته شود.
هیچ اقدامی انقلابی‌تر از سپردن امور دانشگاه‌ها به خود آنها و تسهیل شناسایی نیازهای کشور و مرتبط ساختن دانشگاه‌ها با معضلات بومی و ملی از سوی آن وزارت نیست.
وظیفه دولت برای پاسخگویی در برابر مطالبات برحق جامعه و بویژه دانشگاهیان دوچندان شده است.
