به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از نیواطلس، ربات‌های مورچه‌ای مذکور پس از اتصال به یکدیگر پل‌های عریضی را تشکیل می‌دهند که عملیات امداد و نجات را تسهیل می‌کنند.
این ربات‌های چهارپای مورچه‌ای می‌توانند هنگام عبور از زمین‌های ناهموار، از موانع بالا بروند و برنامه‌های امداد و نجات را با موفقیت در مناطق صعب‌العبور اجرا کنند. تولید این ربات‌ها با هزینه کم و با استفاده از چاپگرهای سه بعدی ممکن است.
ابعاد هر یک از این ربات‌ها ۱۵ تا ۲۰ سانتیمتر بوده و دارای باتری لیتیوم – پلیمری، یک ریزپردازنده، یک حسگر سبک نوری و یک حسگر لمسی مغناطیسی هستند که از آنها برای مسیریابی و شناسایی موانع استفاده می‌شود.
ربات‌های مذکور از حسگرهای لمسی مغناطیسی برای شناسایی دیگر ربات‌های مورچه‌ای و پیوند دادن بدن خود و آنها در قالب یک زنجیره استفاده می‌کنند. از این طریق پل‌هایی برای عبور از شکاف‌ها و موانع مرتفع ایجاد می‌شود.
از این روش می‌توان برای حمل اشیای سنگین هم استفاده کرد. از ربات‌های یادشده می‌توان برای اکتشاف فضا، نظارت بر وضعیت محیط زیست و مطالعه بر روی حشرات هم استفاده کرد.
