به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از روزنامه فرهیختگان، هفته گذشته و در میان اخبار متعدد فرهنگی و هنری خبری منتشر شد که کمتر به آن توجه شد؛ آنهایی که اهل «تلوبیون» دیدن بودند با یک بخش جدید روبه‌رو شدند و آن گروه که مخاطب پلتفرم‌های خصوصی هم بودند، معنی این قابلیت جدید پلتفرم صداوسیما را می‌فهمیدند. «تلوبیون پلاس» بخش تازه‌ای بود که فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی و خارجی را رایگان دراختیار مخاطبان قرار می‌داد و این تصمیم را خیلی‌ها جنگ علنی صداوسیما با پلتفرم‌ها تعبیر کردند؛ جنگی که البته تفاوت زیادی در آرایش زمین بازی ایجاد می‌کند و ممکن است آینده وی‌اودی‌ها را هم دچار تغییر کند.
تلوبیون به‌عنوان نمایش‌دهنده محتوای آرشیو صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران فعالیت داشت و در سال ۱۳۹۱ راه‌اندازی شد و آرشیو خود را تا سال ۱۳۹۳ کامل کرد. هرچند تلوبیون پلاس در اواخر آبان‌ماه سال‌جاری رونمایی شد، اما بدیهی است که این تصمیم یک‌دفعه‌ای نبوده و درباره آن از مدت‌ها قبل تصمیم‌گیری شده است. مساله هزینه اشتراک یکی از چالش‌های بزرگ پلتفرم‌های خصوصی است و حالا این وی‌اودی خدماتش را رایگان عرضه می‌کند. در شرایطی که وی‌اودی‌ها سال گذشته و امسال تصمیم بر بالا بردن حق اشتراک‌شان گرفتند، رایگان بودن تلوبیون پلاس موضوعی است که توجه مخاطب را به خود جلب می‌کند و این موضوع باعث می‌شود کار دیگر وی‌اودی‌ها سخت شود. در حال حاضر حدود ۵۰ هزار فیلم و سریال در این پلتفرم وجود دارد و البته هر روز هم درحال به‌روزرسانی است.
پیش از این گفته می‌شد پلتفرم‌های خصوصی در تولید و هزینه‌ها گوی سبقت را از صداوسیمایی‌ها ربوده‌اند و حالا ایجاد «تلوبیون‌پلاس» حکم پاتک رسانه‌ملی را دارد برای پلتفرم‌ها. ابهام دیگر تلوبیون پلاس مساله نسبتش با ساترا است. سوال اصلی و مهم این است که آیا ساترا بر عملکرد تلوبیون هم نظارت می‌کند یا خیر. هر پاسخی به این سوال می‌تواند سوالات دیگری را در ذهن پلتفرم‌ها و علاقه‌مندان ایجاد کند.
صداوسیمای یواش؟
فیلم‌ها و سریال‌هایی که در تلوبیون پلاس وجود دارند این نوید را به مخاطبان می‌دهند که قرار است شاهد تغییراتی در نگاه و روند سازمان صداوسیما و مشخصا در این پلتفرم باشیم. در دوسال گذشته پیشنهاد داده بودیم بسیاری از فیلم‌ها و سریال‌هایی را که امکان پخش در شبکه‌های تلویزیونی ندارند می‌توان در پلتفرم‌های وابسته به این سازمان پخش کرد و حالا این پیشنهاد تحقق پیدا کرده است. بی‌شک فضای متفاوت تلوبیون نسبت‌به شبکه‌های تلویزیونی این امکان را می‌دهد که شاهد باز شدن فضا و درنتیجه پخش خروجی‌های بیشتری باشیم. اینکه صداوسیما بالاخره به اهمیت پلتفرم‌ها پی برد و در قدم اول تلوبیون پلاس را ایجاد کرد، جای امیدواری دارد. مهم‌تر از این تصمیم و تغییر اما مراقبت از روند کار است.
اتخاذ یک سیاست درست با سرعت مطمئنه می‌تواند تحولی عظیم در عرصه وی‌اودی‌ها ایجاد کند. وی‌اودی‌ها پدیده مهمی بودند و هستند و با انکار و تهدید و تحدید آن نمی‌شد و نمی‌توان آن را کنترل کرد و باید وارد زمین بازی شد. حالا که ظاهرا قرار نیست تلوبیون وارد تولید شود و نهایتا به پخش زودتر از شبکه‌ها بسنده می‌کند، می‌توان امیدوار بود تمرکز روی پخش بیشتر شود و سریال‌ها در روند نظارتی با نگاهی متفاوت از تلویزیون نمایش داده شوند و راه برای سوءاستفاده از فضای محدود توسط پلتفرم‌ها بسته شود. در این شرایط می‌توان راه را برای سریال‌های خاک‌خورده در آرشیو که چوب بازیگر مهاجرت‌کرده یا خطاکارش را می‌خورد هم بست و سرمایه‌های مانده در انبار را به چرخه نمایش برگرداند.
