به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از دانشجو، حمیدرضا سیفی دانش آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر و مجری طرح «ارائه مدل یکپارچه تخصیص منابع برای سازمانهای کوچک پیمانکاری با رویکرد مهندسی سازمان» گفت: بر اساس اعلام کانون سراسری پیمانکاران عمرانی کشور،شرکت های کوچک پیمانکاری ضعف ها و تهدیدهایی دارند.
وی با اشاره به این ضعف ها گفت: «فضای رقابتی شدید برای شرکت ها»،«کاهش بودجه عمرانی به دلیل کسری بودجه دولت های مختلف»،«سود پایین شرکت ها»،«نبود برنامه زمانبندی مشخص برای حضور این شرکت ها در مناقصه ها»،«تاثیر زیاد و غیرقابل انکار عوامل محیطی بر پروژه ها و وجود بحران های منحصر به فرد و بیشتر در پروژه های کوچک»،«نیاز شرکت ها به نیروهای چند مهارته، و کمیاب و گران بودن این نوع از منابع انسانی» از جمله مشکلات پیمانکاران به شمار می رود.
سیفی خاطر نشان کرد: از این رو مسئله تخصیص بهینه منابع انسانی شرکت ها همواره مورد توجه است؛ زیرا جنس مشکلات این شرکت ها از نوع مسائل با محدودیت منابع است و نیروی انسانی هم نقش تعیین کننده ای در موفقیت یا شکست این شرکت ها دارد.
وی گفت: پروژه ای که اجرایی کردیم کمک شایانی به حل مسائل شرکت های پیمانکاری کوچک و متوسط می کند.
وی گفت: از جمله ویژگی های این پروژه مهندسی سازمان برای بهینه سازی ساختاری و رفع ضعف یکپارچگی در ساختارها و فرایندهای سازمانی در دو بخش کسب و کار و فناوری اطلاعات شرکت ها، اجرای مدل KAP برای اطمینان از تطابق حداکثری ساختار چابک و یکپارچه پیشنهادی با بافت، فرهنگ و منابع انسانی سازمان و شبیه سازی تخصیص منابع انسانی با استفاده از مدلسازی ریاضی، سیستم استنتاج فازی سوگنو و الگوریتم توسعه یافته GWO به شمار می رود.
محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر افزود: شرکت ها همواره تحت شرایط عادی و بحرانی با مسئله HRA مواجه اند. اما تحقیقات قبلی توجهی به حل مسئله تخصیص تحت شرایط عادی و بحرانی و به صورت پیوسته نداشته اند. لذا حل پیوسته مسئله HRA هم برای شرایط عادی و هم بحرانی خلاء بعدی در تحقیقات پیشین و البته نیاز مسئله بیان شده است.
وی با بیان اینکه در تحقیقات گذشته؛ همزمان با حل مسئله تخصیص منابع انسانی، معماری و ساختار سازمانی بهینه و یکپارچه نشده اند، گفت: در این پروژه اجرای مدل KAP نخستین بار در پیوست دانش مهندسی سازمان در دنیا انجام شده است. همچنین برای اولین بار تخصیص منابع انسانی با توجه به ظرفیت افراد، اولویت کارها و به صورت خودتنظیم شونده انجام شد.
به گفته وی، تقریباً تمام سازمان های ایرانی در همه بخش های دولتی، خصولتی و خصوصی دچار معضل ضعف یکپارچگی و ضعف در تخصیص بهینه منابع انسانی هستند. لذا روش و نتایج این تحقیق می تواند یک نقطه شروع و نقشه راه بهینه سازی آنها در بخش کسب و کار، فناوری اطلاعات و منابع انسانی باشد.
وی تاکید کرد: استفاده از قابلیت های هوش مصنوعی برای حل این مسئله و پیاده سازی آن در سازمان ها در آینده برای تحقیقات آتی پیشنهاد شد.
وی با بیان اینکه این طرح نمونه داخلی و خارجی ندارد، گفت: تحقیقاتی مانند تریشتلر و همکاران (2017) تخصیص منابع انسانی را در شرایط عادی و با استناد به روش های مدلسازی ریاضیاتی پیشین با یک روش جدید حل کرده بودند.
وی با اشاره به مزیت های رقابتی طرح گفت: استفاده از مدل KAP در پیاده سازی و تطبیق حداکثری رویکرد مهندسی سازمان برای بهینه سازی ساختارها و فرایندهای سازمانی در بخش های کسب و کار، فناوری اطلاعات و منابع انسانی یکی از مزیت های این طرح به شمار می رود.
وی گفت: این پروژه، مسئله تخصیص منابع انسانی را با اهداف چندگانه (حداقل سازی تاخیر (اهداف مبتنی بر زمان)، حداکثرسازی استفاده از ظرفیت نیروی انسانی (حداقل سازی تعداد منابع انسانی)) در نظر گرفته است. لذا با یک رویکرد جدید به مسئله تخصیص منابع انسانی و ارایه یک مدل ریاضی جدید، روش حل ترکیبی جدیدی هم ارایه داده است.
وی ادامه داد: این طرح یک برتری بر روش های حل پیشین دارد و به صورت خودکار و با درنظر گرفتن شرایط متغیر محیطی با سرعت و دقت بهتری عمل می کند.
وی اضافه کرد: هر سازمان که از مشکلات ساختاری (ضعف یکپارچگی، ساختار نامناسب، ضعف داشبورد/مانیتورینگ مدیریتی و غیره) و مشکلات چینش منابع انسانی (در شرایط عادی و بحرانی) اهمیت دهد، می تواند یک ذینفع یا استفاده کننده از روش و نتایج این رساله باشد.
زیرا سازمان‌ها تمایل دارند تا دقیقاً تخصیص وظایف به منابع انسانی خود را براساس ظرفیت آن فرد و اولویت کارها به صورت مستمر انجام دهند.
وی ادامه داد: اگر یک یا چند نیروی کار به دلیل یا دلایلی در سازمان حضور نداشت، بتواند با انتخاب بهترین و نزدیک‌ترین جایگزین، جریان فعالیت‌های سازمانی را آنلاین نگه دارد. مهم‌تر اینکه با بهبود ساختارها و فرایندهای خود، کمترین گام‌های انجام یک فعالیت را با کمترین هزینه و در کمترین زمان ممکن داشته باشد. این رساله یک رویکرد عملیاتی برای تحقق این ایده آل‌ها به مدیران سازمان‌ها و حتی منابع انسانی آن ارایه می‌دهد.
