به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»، به همین دلیل با آزادسازی قیمت‌ها، قیمت هر کیسه آرد از ۷۰هزار تومان به ۶۷۰ هزارتومان رسیده و نرخ فروش گندم برای صنف و صنعت از ۲هزار و ۷۰۰ تومان به ۱۲هزار تومان افزایش پیدا کرده‌است.
در اثر این اقدامات دولت، قیمت ماکارونی به چیزی بیش از دوبرابر رسید و همچنین قیمت نان‌های فانتزی سر به فلک گذاشت و نمیدانیم وضعیت نان سنتی چه خواهد شد، آن هم با طرحی که معلوم نیست دقیقا چیست و کی اجرایی می‌شود!
حال چه می‌شود که سیاست‌گذار تصمیم میگیرد اساسی‌‌ترین کالا را که بخش مهمی از هزینه‌های خانوارهای ضعیف به آن تعلق دارد را گران کند؟ مواردی مانند قاچاق به دلیل اختلاف قیمت و عدم تخصیص ارز ترجیحی به کالاهای اساسی و سواستفاده و فساد در این حوزه، بهانه‌هایی است که از جانب مسئولین شنیده می‌شود. صرف نظر از اینکه چقدر این قاچاق و فساد واقعی و گسترده است که مقابله با آن ارزش وارد کردن چنین شوک عظیمی به اقشار ضعیف را داشته باشد، چرا دولتی که ادعا می‌کند پس از این شوک می‌تواند بازار را با کمک اصناف و اتحادیه‌ها کنترل کند، به کنترل قاچاق و فساد نمی پردازد؟ چرا هزینه‌ی بی‌کفایتی دولت در مقابله با این امور را مردم باید بپردازند؟
به طور مثال، اگر بهانه تیم اقتصادی دولت و سازمان برنامه و بودجه برای حذف ارز ترجیحی و یارانه‌های مذکور جلوگیری از فساد است، ارجاع‌تان می‌دهیم به سامانه عریض و طویل رصد آرد در سرتاسر زنجیره تولید، توزیع و مصرف؛ سامانه یکپارچه مدیریت آرد کشور که نامش را به اختصار «سیما» گذاشته‌اید. سامانه‌ای که از آذرماه سال گذشته در ۱۱ استان آغاز به کار کرده است و از دی‌ماه سال پیش در تمامی استان‌ها بکار افتاده. چندی پیش مدیرکل هماهنگی آرد و نان شرکت بازرگانی دولتی ایران در خصوص آن توضیح داد که تمام اشکالات این سامانه که تا به حال مشاهده شده‌است هم رفع شده و نظارت جامعی بر این محصول خواهند داشت. همچنین نکته مهمی که همواره درمورد قاچاق کالاها مورد غفلت است، فاصله بسیار زیاد آمار منتشر شده از میزان قاچاق و احکام صادره در این خصوص است؛ بطوری که فقط و فقط به میزان یک درصد از آمار قاچاق، کشف شده است و سپس در دادگاه تایید شده و برایشان حکم صادر شده است. این نکته خود نشان دهنده دو مطلب است، یکی آمارهای نادقیق و یکی عدم عزم و اراده جدی برای مبارزه با قاچاق. فلذا اگر دغدغه‌تان مبارزه با قاچاق است، بهتر است وظایفی که بر دوش خودتان هست را انجام دهید، نه اینکه دود مبارزه با فسادتان چشم دهک‌های پایین کشور را کور کند.
فساد گسترده در بسیاری از بخش‌ها وجود دارد اما چرا دولت ناگهان به فکر حوزه آرد و گندم افتاده است؟ جواب واضح است، چون در این بخش فرصت خوبی برای جبران کسری بودجه وجود دارد. با یک حساب سرانگشستی، در می‌یابیم که دولت چیزی نزدیک به ۶۵هزارمیلیارد تومان تنها از طریق حذف ارز ترجیحی گندم در مخارجش صرفه‌جویی خواهد کرد. همچنین با آزادسازی قیمت آرد اصناف و صنایع، چیزی بیش از ۱۰هزارمیلیارد تومان دیگر نصیبش خواهد شد. افزایش نرخ گندم اصناف و صنایع نیز درآمدی ۱۵هزارمیلیارد تومانی را در پی خواهد داشت. در این میان تنها هزینه‌ای که بر دوش دولت افزوده می‌شود، هزینه افزایش قیمت خرید تضمینی گندم از کشاورزان است که چیزی نزدیک به ۳۰هزارمیلیارد تومان برایش تمام می‌شود. در مجموع دولت از طریق قطع یارانه‌ها و ارز ترجیحی مربوط به آرد و گندم، چیزی نزدیک به ۶۰هزارمیلیارد تومان نصیبش می‌شود؛ یعنی به ازای هر ایرانی ماهی ۶۰هزار تومان. البته همه این محاسبه‌ها بدون در نظر گرفتن آزادسازی آرد مورد نیاز نانوایی‌هاست؛ چیزی که با بیانات مسئولین اقتصادی کشور، اصلا دور از انتظار نیست رخ بدهد و اگر این اتفاق بیوفتد، شاهد آزاد شدن چیزی قریب به ۱۵۰هزارمیلیارد تومان از هزینه‌های دولت خواهیم بود. اتفاقی که دور از انتظار نیست و اگر حتمی شود، قیمت نان سر به فلک خواهد گذاشت. وعده‌های نیم‌بند وزیر اقتصاد راجع به دادن یارانه مستقیم نان به ازای هر کد ملی و یا فروشنده که در هیچ یک از ردیف‌های بودجه بصورت واضح تعریف نشده‌است، خود نوید افزایش قیمت نان در آینده‌ای نه‌چندان دور را می‌دهد.
تنها بر روی همان 60هزارمیلیارد تومان که تکلیفش مشخص است صحبت می‌کنیم. این 60هزار میلیارد تومان را قرار است چه کسی بپردازد؟ مردم! آن هم نه به صورت عادلانه و مساوی. مردمی که چیزی بجز نان در سفره‌ی خود ندارند، بیشترین فشار و هزینه را متحمل خواهند شد. یعنی مستضعفین که بیشترین ضرر را از قاچاق و فساد ضرر کرده‌اند، برای مقابله با آن نیز باید از جیب خود مایه بگذارند. در حالی که مسببین این وضع سود خود را برده‌اند و معلوم نیست وقتی مسئولین امر می‌گویند این فسادها مستند هستند، چرا خبری از پیگیری برای مواخذه باعث و بانی‌هایشان نیست؟ ضمنا اگر قرار است جراحی اقتصادی داشته باشیم، چرا باید این جراحت‌های دردآور به مستضعفین وارد شود و نه به اقشاری که در طول سال‌ها بهره‌های فراوانی از منابع کشور برده‌اند و کنار آمدنشان با شوک‌های اقصادی به مراتب راحت‌تر است؟ قطعا دهک پردرآمد که 20درصد از مخارجش را به تفریحات و خرید تجملات اختصاص می‌دهد، در مقایسه با دهک کم‌درآمد جامعه که تنها 3درصد از هزینه‌هایش به این حوزه اختصاص دارد، آسیب به مراتب کمتری از این آزادسازی‌ها می‌بیند! چطور اگر فشار بی‌ثباتی اقتصادی، سوء مدیریت و تحریم‌ها بر دوش مستضعفین تحمیل شود، عادی و جبری جلوه می‌کند و این قشر ناچار است درک داشته باشد و با گفتگو و جهاد تبیین قانع شود، اما تا از مرفهین انتظاری داشته‌باشیم محکوم به سلب آزادی‌های اقتصادی و فراری دادن سرمایه‌ها می‌شویم؟
و اساسا این 60هزارمیلیارد تومان یا اصلا 210 هزارمیلیارد تومان، چه نسبتی از کل بودجه سالیانه است که دولت حاضر است برای تامین آن، زندگی مستضعفین را بیش از پیش تحت‌الشعاع قرار دهد و خون به دل آنها کند؟ اگر همه این مبلغ را خلق پول انجام دهیم، تورم به وجود آمده حاصل از آن به مراتب کمتر از حالت فعلی می‌شود که به یکباره قیمت ماکارونی دو برابر و قیمت نان چند برابر شود؛ زیرا شوک این افزایش قیمت‌ها و انتظار تورمی که بوجود می‌آورد، قیمت همه کالاها را به یکباره بالا خواهد برد و این خود بلایی است که هیچ یک از مسئولین و تکنوکرات‌های بودجه‌نویس به آن توجهی نکرده و نمی‌کنند.
اگر مسئله کشور مبارزه با فساد است، بهتر است دستگاه‌های اجرایی و نظارتی ظرفیت‌های خود را برای مقابله با آن بالا ببرند و خود را بابت ناتوانی‌شان مواخذه کنند، بیشتر به فکر سرمایه‌های ملت که توسط آقازاده‌ها از کشور خارج شده‌اند باشند، به قاچاق‌های گسترده‌تر و سازمان‌یافته‌تر رسیدگی کنند و بجای اینکه هربار تیغ جراحی خود را بر شاهرگ مستضعفین بگذارند، قدری به این فکر کنند که سرمایه‌داران کلان نیز بخشی از همین جامعه هستند و باید پا به پای سایر مردم و چه بسا بیشتر هزینه دهند!
و در آخر به عنوان واقعی‌ترین و ضروری‌ترین مطالبه از مسئولین اجرایی طرح و علی‌الخصوص وزارت اقتصاد، از ایشان می‌خواهیم که حذف یارانه آرد نانوایی‌ها را متوقف کرده و با این طرح امتحان نشده و نادقیق، زندگی مستضعفین و صاحبان اصلی انقلاب را به بازی نگیرند.
و السلام علی من اتبع الهدی
مجمع دانشجویان عدالتخواه دانشگاه تهران
مجمع دانشجومعلمان دانشگاه فرهنگیان کرمان
مجمع دانشجویان عدالتخواه دانشگاه زابل
مجمع دانشجویان عدالتخواه دانشگاه کاشان
مجمع دانشجویان عدالتخواه دانشگاه صنعتی اصفهان
مجمع دانشجویان عدالتخواه اسلامی قم
مجمع دانشجویان عدالتخواه دانشگاه فرهنگیان یزد
مجمع دانشجویان عدالتخواه دانشگاه شهید باهنر کرمان
مجمع دانشجویان عدالتخواه دانشگاه مازندران
مجمع دانشجویان حزب‌الله دانشگاه علم‌وصنعت
