به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» در دنیای امروز انیمیشن‌ها جزء جدایی ناپذیر سینما شده‌اند و این صنعت روز به روز در حال پیشرفت و شگفتی‌سازی است. این پیشرفت هم در تکنیک و هم در محتوا کار را به جایی رسانده که امروزه طیف وسیعی از مخاطبان از سنین مختلف به تماشای انیمشن‌ها علاقمند اند و دیگر دنیای این هنر جذاب محدود به کودکان و نوجوانان نیست. این صنعت در ایران نیز در سال‌های اخیر رشد قابل توجهی داشته است و آثار خوبی طی این سال‌ها ساخته شده است. از «فیل‌شاه» و «بنیامین» تا «شاهزاده روم» و «پسر دلفینی» که این روزها در حال اکران است و توانسته به موفقیت خوبی در گیشه دست‌یابد و حالا جدیدترین ساخته انیمیشن‌سازان ایرانی «لوپتو» پیش روی مخاطب است و چند روزی است بر پرده سینماهای سراسر کشور به اکران در آمده است.
«لوپتو» به کارگردانی عباس عسگری اولین محصول مرکز انیمیشن سوره است. اثری ماجراجویانه با چاشنی کمدی که داستان بیماران یک آسایشگاه روانی که در عین حال یک کارگاه تولید اسباب‌بازی نیز هست را روایت می‌کند. آنها به سرپرستی آقای کمالی رئیس آسایشگاه اسباب بازی‌هایی با عنوان «لوپتو» تولید میکنند. اما به یک باره چالشی بر سر راه آنها قرار می‌گیرد و بیماران به همراه پسر آقای کمالی و فرشته نجاتی که در موقع سختی به کمک آنها می‌آید به مقابله با این چالش و نجات کارگاه اسباب بازی خود برمی‌آیند.
در مواجهه با «لوپتو» از همان ابتدا باید دانست که مخاطب آن کودکان هستند و این اثر ادعایی فراتر از آن ندارد. خط داستانی ساده همراه با کم‌ترین میزان خشونت و کمدی کودکانه به دور از هر گونه لودگی و شوخی‌های جنسی موکد همین نکته است.
«لوپتو» سر شار از الگوهای مثبتی است که میتواند به شکل‌گیری یک جهان ذهنی درست در کودکان کمک کند. اولین و مهمترین این الگوها امید است. درون‌مایه قریب به اتفاق همه انیمیشن‌های داخلی و خارجی، امیدبخشی، ظلم‌‌ستیزی و ترویج اخلاق است و «لوپتو» نیز بر همین اصل استوار است. باور داشتن به توانایی غلبه بر مشکلات و سختی‌ها، نکته‌ای است که این اثر بر آن تاکید دارد.
اشاره به عالم غیب دیگر ویژگی این اثر است. این نکته که همواره در سخت‌ترین شرایط میتوان به اراده‌ای فوق اراده بشر تکیه کرد و از او کمک خواست از اعتقادات دینی ماست. «لوپتو» تا حد خوبی توانسته این عالم غیب اسلامی را متناسب با درک و فهم کودکان به تصویر بکشد و مفهوم توکل در کنار امید را به کودکان بیاموزد. اقدامی جسورانه و شایسته تقدیر!
پرداختن به موضوعات روانشناسی نیز از دیگر نکات جسورانه این انیمیشن است. تاکید بر روانشناسی مثبت و القای این ذهنیت که در مواجهه با بسیاری از مشکلات، راه‌حل‌های ساده میتواند جایگزین راه‌حل‌های پیچیده گردد. هم‌چنان که شیوه درمان بیماران روانی توسط رئیس آسایشگاه، کار و فعالیت است و نه قرص و دارو!
با تمام نقاط روشنی که در محتوای این اثر یافت می‌شود اما «لوپتو» از لحاظ تکنیکی ضعف‌های مشخصی دارد. مخاطب امروز به آثار روز جهان دسترسی دارد و در این مورد، تماشای انیمیشن‌های مطرح جهان سطح سلیقه و توقع او را بالا برده است. اگر چه مقایسه این اثر با آثار کمپانی‌های بزرگی چون «دیزنی» و «پیکسار» با توجه به امکانات و هزینه‌های قابل توجهی که آنان صرف ساخت آثار خود میکنند بی انصافی است. اما انتظار می‌رود سازندگان در آثار خود تا حد امکان به استانداردهای جهانی نزدیک شده و حداقل‌هایی را رعایت کنند. مشخصا در این اثر در برخی موارد کم‌کاری‌هایی صورت گرفته است. برای مثال طراحی برخی کاراکترها، فضاسازی‌ها و حتی صداگذاری برخی شخصیت‌ها میتوانست بهتر باشد.
با همه این اوصاف، ساخت انیمیشن‌های این‌چنینی متناسب با فرهنگ ایرانی اسلامی ضرورت ویژه‌ای دارد. باید پیش از آن که جهان فکری کودکان توسط آثار غربی و مبتنی بر فرهنگ و ارزش‌های غلط آنان ساخته شود، به میدان آمد و با ارائه الگوهای صحیح ایرانی اسلامی در تربیت نسلی سالم و متعهد کوشید. اگر چه هم‌چنان از لحاظ تکنیکی، برای رسیدن به آثار با کیفیت و قابل رقابت با نمونه‌های مطرح جهانی راه زیادی مانده است اما با حمایت از آثاری مانند «لوپتو» میتوان امیدوار بود که روز به روز بر کیفیت انیمیشن‌های ایرانی افزوده شود.
