به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از مهر، سرمربی پرتغالی کره جنوبی بعد از شکست مقابل برزیل در مرحله حذفی جام جهانی قطر، اولین استعفای مربیان حاضر در مهم‌ترین فستیوال فوتبال جهان نیست. قبل از او هم، سرمربی تیم‌هایی مثل مکزیک، اروگوئه و…، نیز پس از حذف از مسابقات، استعفا دادند.
میدان جام جهانی، یک فرصت استثنایی برای مربیانی است که توانسته اند به عنوان سرمربی، در این میدان مهم بین المللی، عرض اندام کنند. زیرا، خیلی از مربیان نامدار و مشهور جهان را داریم که هرگز فرصت حضور در جام جهانی را به عنوان سرمربی یک تیم ملی نداشته اند. بنابراین، اگر یک مربی در این رویداد ورزشی حاضر می‌شود، دوست دارد که دیده شود.
اما، همین مربیان که سال‌ها در رویدادهای مهم فوتبالی بوده اند، وقتی در میدانگاه جهانی فوتبال، مقهور اندیشه‌های خود می‌شوند، به ناچار راهی نمی‌یابند جز اینکه با شجاعت، از سمت خود کناره گیری و استعفا دهند.
شاید کناره گیری از یک تیم ملی برای هیچ کدام از مربیان نامدار، قابل هضم نباشد؛ اما آنها پذیرفته اند که دیگر مجالی برای ماندن ندارند.
سرمربی پرتغالی کره جنوبی، یکی از همین مربیان شجاع در این دوره از رقابت‌های جام جهانی بوده است. او، بعد از شکست کره جنوبی در مقابل برزیل در مرحله حذفی، گفت که قرار بود برود.
پائولو بنتو پرتغالی از سال ۲۰۱۸ به عنوان سرمربی تیم ملی کره جنوبی مشغول کار بود. همشهری کارلوس کی روش استعفا داد تا اقتدار و جایگاهش در نزد فوتبالی‌ها حفظ شود. زیرا، می‌داند که ماندن در کره جنوبی بعد از حذف از رقابت‌های جام جهانی قطر، برای او هیچ عایدی نخواهد داشت.
اما چرا کی روش استعفا نمی‌دهد؟ مگر او تجربه چند دوره هدایت تیم ملی ایران در جام‌های جهانی را ندارد و نمی‌داند که دیگر نمی‌تواند برای فوتبال ایران مثمر ثمر باشد. زیرا اگر قرار بود اهداف و برنامه ویژه ای هم داشته باشد، حتماً می‌بایست در این چند دوره به آنها دست یافته باشد و اگر چنین نشده حتماً نمی‌تواند.
او برای فوتبال ایران زحمت کشیده و شکی در آن نیست، اما باید بعد از باخت مقابل آمریکا، علاوه بر عذرخواهی از مردم ایران، استعفا می‌داد. درست مثل همشهری خودش بنتو.
