به گزارش سرویس ورزشی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ آخرین بازی هفته هفدهم لیگ برخلاف انتظار اصلا زیبا از آب در نیامد. فولاد که سه بازیکن از خرید‌های نیم‌فصل را از ابتدا در ترکیب قرار داده بود(تورس، واسعی و مریدی) با تراکم زیاد در خط میانی سعی در تخریب بازی پرسپولیس داشت.
ضربه استثنایی و لالیگایی تورس در دقیقه 25 فولاد را پیش انداخت و همین گل کافی بود که فولاد در ادامه فقط روی حفظ نتیجه تمرکز کند. اعتراض‌های تمام نشدنی جواد نکونام در کنار زمین درنهایت منجر به اخراج او شد. در 30 دقیقه نیمه دوم هم بازیکنان فولاد بارها با افتادن روی زمین سعی کردند تاخیر زیادی در مسابقه به وجود آورند. در این سمت هم پرسپولیس با قراردادن شیخ دیاباته از دقیقه 39 در زمین فقط به بازی مستقیم رو آورد و در این بین چند فرصت گلزنی هم نصیبش شد که قدر آنها را ندانست. به اعتقاد برخی کارشناسان داوری موعود بنیادی‌فر در این مسابقه یک ضربه پنالتی برای پرسپولیس نگرفت.
فولاد خوزستان را اهالی فوتبال با نام باشگاهی سازنده و البته فرهنگی می شناسند که در همه سالهای گذشته کمترین حاشیه را داشته و بازیکنان زیادی را هم به فوتبال ایران معرفی کرده است، اما دیدار با پرسپولیس نمایش متفاوتی از باشگاهی بود که دیگر «فولاد» نیست و به سمت و سوی دیگری می رود.
تیمی که تنها نماینده ایران در مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان آسیاست و باید با رقیبانی حرفه ای با سطح بالای فنی رقابت کند، با وجود همه هزینه هایی که برای آن شده نه از نظر فنی و نه از نظر رفتار حرفه ای نیمکت نشینانش در حد حضور در آسیا نیست.
فولاد برابر پرسپولیس به پیروزی رسید اما نمایش فنی و حرفه ای این تیم «یک بازنده» بزرگ بود. تیمی که اکثر دقایق بازی را دفاع کرد و با ایجاد حاشیه و درگیری به فکر تلف کردن وقت برای رسیدن به پیروزی بود.