به گزارش سرویس زنان «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ در سال ۱۹۸۴ در حالی که جنگ داخلی یونان را ویران می‌کرد، کمونیست‌ها شهرها و روستاهای یونان را اشغال کرده بودند و به هر کسی که طبق میل آنها رفتار نمی‌کرد یا نمی‌خواست فرزندانش را به آن سوی پرده آهنین بفرستد، انگ جاسوسی و خودفروختگی می‌زد اعدامش می‌کرد. النی گاتزوویانس شخصیت اول کتابی است که پسرش آن را نوشته.
مادری که برای نجات پنج فرزندش از چنگال کمونیست‌ها، حاضر شد شکنجه‌های سخت و طاقت فرسایی را به جان بخرد و اعدام شود. کتاب "النی" از جمله کتاب‌های پرفروش نیویورک تایمز و برنده جوایز بسیاری است که روایتگر شجاعت یک زن و از خودگذشتگی اوست.
زنی که به دنبال انتشار کتاب‌اش، به سرعت معروف شد و در ادبیات اروپا و آمریکا نام النی گانزویانس، تبدیل به نامی پربسامد و آشنا بعنوان مادری فداکار، شجاع و سرسخت شناخته شد. النی با انتشار کتاب‌اش به سرعت معروف شد و همه فهمیدند که کمونیست‌ها به نام مبارزه و خلف و برابری چه جنایتی را در یونان مرتکب شده‌اند. اما مریم امین پور هنوز این فرصت را پیدا نکرده تا نشان بدهد که کومله تحت لوای آزادی زن و آزادی خلق کرد چه جنایتی را مرتکب شد و چه برسد مریم و فرزندانش آورد.
مریم امین پور، میان ما غریب و گمنام مانده؛ میان کسانی که شعار ژن ژیان ئازادی را روی در و دیوارها می‌نوشتند اما نمی‌دانستند کومله با اتکا به همین شعار چه برسد یک زن کرد اهل تسنن سقزی آورده. زنی که نه درباره او کتابی نوشته شده و نه کسی او را می‌شناسد تا بخواهد مثل مهسا امینی نامش را تبدیل به یک رمز آشوب برعلیه ادعاهای دروغین و توخالی گروه‌های کومله، دموکرات و پ.ک.ک کند.
مریم امین پور، مثل شخصیت اول کتاب النی، پس از تحمل شکنجه، به میدان روستای ایرانخواه برده می‌شود تا آن به اصطلاح چریک‌های کومله و طرفدار خلق کرد، اعدامش کنند. وقتی مریم را به سمت جوخه اعدام می‌بردند پسر دو ساله‌اش را هم بغل کرده بود.
در میان شهدای زن استان کردستان، ۲۰۰ زن شهید هستند که توسط گروه‌های کومله، دموکرات، جنات، پژاک، پ.ک.ک و ... به شهادت رسیده‌اند. زنانی که بسیاری‌شان پیش از کشته شدن به شدت شکنجه شده‌اند و مانند ناهید فاتحی کرجو با وضع فجیعی به شهادت رسیده‌اند. اما این زنان، گم شده تاریخ‌اند. گم شدگانی که نامی از آنها در میانه رسانه‌ها، کتاب‌های خاطرات جنگ و مستندها دیده نمی‌شود. زنانی که روزی به دور از هیاهوی دروغین زن زندگی آزادی، در حال عزیز خود گذشتند تا بر سر اعتقادشان بمانند اما کسی سالها بعد به سراغشان نرفت تا کتاب خاطرات و زندگی‌شان، مثل النی گاتزوویانس، کتاب پرفروش سال شود.
همیشه گفته‌اند و می‌گویند که زنان نیمی از جامعه‌اند و نیمی از خلقت، اما وقتی از مفاهیمی مثل مقاومت، مبارزه و استقامت صحبت می‌شود نمونه بزرگ این فراموشی، تقلیل شخصیت عظیم و تاثیرگذاری مانند حضرت زینب (س) در ادبیات ماست که تنها روز " پرستار" می‌شناسند و مگر اختصاص دادن روز پرستار به چنین شخصیتی می‌تواند یک انتخاب درست و نمایانگر ابعاد وجودی عقیله العرب باشد؟
مریم امین پور، ناهید فاتحی کرجو، شرافت ایزدی و زنان بسیاری که در جریان غائله کردستان و جنگ تحمیلی تبدیل به نمونه‌های تبدیل مقاومت و صبر شدند، گم شدگان تاریخ سیاسی جمهوری اسلامی‌اند.
زنانی که می‌توانستند در میانه‌ی حوادث پس از فوت مهسا امینی مثال نقض شعار زن، زندگی، آزادی باشند اما حافظه‌ی کوتاه ما و عدم شناساندن این زنان به نسل جوان باعث شد تا شعار یکی از جنایت کارترین گروه‌ها بر علیه زنان، تبدیل به دال مرکزی این حرکت بشود.
خون مریم امین پور و ناهید فاتحی کرجو هنوز هم در روستاهای کردستان جاری است. کومله اگر می‌خواهد منتقم مرگ طبیعی زنی کرد، به نام مهسا امینی باشد بهتر است تا اول پاسخ قتل عمدی زنان کردی را بدهد که آنها را در خانه خودشان سلاخی کرده است.
گزارش از ریحانه پناهی
