توو آرزوی لب سقا
شریعه در خروشه

هزار هزار چشمه خواهش
زیر پاهاش می‌جوشه

دل فرات موج می‌زنه كه ای تشنه! لب تر كن لب‌هاتو
شدم شبیه شوره‌زار دارم می‌نوشم اشك چشماتو
شعله به جون من نكش بیا و نشكن جام دستاتو

به من بگو وقتی بهم رسیدی
تو انعكاس موج من چی دیدی

آب روون قطره‌ای از تو
به كام من حرومه

اگه تو مشكم نمونی
كار سقا تمومه

یادت بمونه ای فرات كه ارباب من تشنه آبه
تا خیمه‌گاه خنك بمون كه مثل آتیش دل‌ها بی‌تابه
تویی همون بارونی كه دوای درد طفل ربابه

زلال تو تیمم وضومه
رسوندنت به خیمه آرزومه

ای ساقی لب‌تشنگان اباالفضل(ع)
از كف بریز آب روان اباالفضل(ع)

در حاشیه:
«زمانی»، محمد صمیمی را معرفی كرد كه كار نوحه‌سازی را برای بعضی مداحان انجام می‌داد. از كسی شنیدم نوحه‌ساز محمود كریمی است. صمیمی اول كار خطاب به رهبر، راجع به نوحه حرف زد كه: با تكیه به رهنمودهای شما راجع به نوحه، دوستان افق‌های جدیدی را در سال‌های اخیر در آهنگ‌سازی بدست آوردند و آهنگِ نوحه‌ی خوب، از آهنگ گوش‌نواز، دارد تبدیل می‌شود به آهنگی كه در خدمت القای معانی شعر و سروده قرار دارد. بعد هم با صوت و آهنگ دو بند از نوحه حضرت عباس را خواند:

توو آرزوی لب سقا شریعه در خروشه
هزار هزار چشمه خواهش زیر پاهاش می‌جوشه

رهبر بعد از نوحه صمیمی گفت: خوب است. ولی مضمون نوحه را باید ببرید به سمت مفاهیم آموزنده. البته من مخالف نیستم با این مضامین احساسی و تخیلات احساس‌برانگیز كه مصیبت را تشریح می‌كند؛ ولی حالا كه شما دارید در باب نوحه كار جدید می‌كنید و فكر می‌كنید، این را حتما در برنامه بگذارید كه مضمون نوحه، باید آموزنده باشد. كم هم نداریم مضامین آموزنده‌ای كه امروز مردم به آنها احتیاج دارند. این منافاتی هم با مصیبت‌خوانی و روضه‌خوانی ندارد. موفق باشید.