خبرنامه دانشجویان ایران: علی پاشایی//  حکایتی شده است برای خودش و بیشتر ملعبه‌ای برای خودنمایی! از زمانی که در حمایت از یک بیماری عده‌ای داوطلب شدند تا مردم را به خود بیاورند تا به همنوعان بیمارشان کمک کنند تا زمانی که به یک سرگرمی تبدیل شد و خودنمایی و فراموش شد آن هدفی که در راستای آن دست به این اقدام می‌زدند.

چالش سطل آب یخ! این جریان در حالی به مساله اول بسیاری از افراد به ظاهر روشنفکر داخلی نیز تبدیل شده و با این ابزار قصد ابراز همدردی با این بیماران را دارند که در همین نزدیکی زنان و بچه‌های بیگناهی خروار خروار آوار بر اثر بمباران‌های رژیم غاصب صهیونیستی بر سرشان می‌ریزد.

اصلا این چه نوع بیماری‌ای است که این همه حامی پیدا کرده است؟!
بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک که به صورت مخفف «ای‌ال‌اس» هم گفته می‌شود و از آن با عنوان بیماری لوگهریگ نیز یاد می‌شود، منجر به از دست رفتن تدریجی عملکرد عضلات می‌شود و با تضعیف ماهیچه‌ها بتدریج فرد به فلج عمومی مبتلا می‌شود به طوری که توانایی هرگونه حرکتی از شخص سلب خواهد شد.
معمولاً مبتلایان به این بیماری مدت زمان زیادی زنده نمی‌مانند. البته «استیون هاوکینگ» یکی از شناخته‌شده‌ترین افراد مبتلا به این بیماری است که به‌رغم همه مشکلات مرتبط به آن کماکان در قید حیات بوده و به زندگی پرتلاش علمی خود ادامه می‌دهد.

این چالش چگونه آغاز شد؟
انجمن ‌ای‌ال‌اس می‌گوید چالش آب یخ توسط پیت فرتز که پیش از این به بازی برای تیم دانشگاه بوستون اشتغال داشته است آغاز شده به این ترتیب که وی با فیلم گرفتن از خود و اشتراک آن در شبکه‌های اجتماعی و همچنین پیشنهاد به سه نفر دیگر یک اتفاق اجتماعی را در شبکه‌های مجازی شروع کرد و اگر هر کسی طی 24 ساعت از این پیشنهاد امتناع بورزد، باید صد دلار به حساب موسسه خیریه وابسته به این انجمن واریز کند.

افراد سرشناس بسیاری در این چالش حضور یافتند، اعم از مارک زوکربرگ (بنیانگذار و مدیرعامل فیس‌بوک)، ساتیا نادلا (مدیرعامل مایکروسافت)، فیل شیلر (نایب‌رئیس بخش بازاریابی اپل) و همچنین بیل گیتس و اضافه کنید به این لیست هنرمندان، ورزشکاران و خوانندگان مشهور که تعدادشان کم هم نیست و بعد از مدتی در کشور ما نیز این موج آمد و افراد معروف کشور ما نیز درصدد این کار برآمدند.

چالش سطل آب یخ! خدا می‌داند چه تعداد سطل آب یخ یا چند لیتر آب برای این بازی اجتماعی به هدر رفته است در زمانه‌ای که می‌گویند جنگ جهانی بعدی بر سر آب است.
در یکی از سایت‌ها ‌خواندم مقدار آب مصرفی را این طور تخمین زده بود: «فرض می‌کنیم هر شرکت‌کننده در این کمپین از یک سطل پنج گالنی استفاده کند. حال این عدد را در 2/1 میلیون ویدئویی که تاکنون در فیس‌بوک منتشر شده ضرب کنید. براین اساس، (5×1200000) می‌شود بیش از 6 میلیون گالن آب به هدر رفته است. هر گالن حدود 5/4 لیتر می‌شود». فارغ از قضاوت درستی یا نادرستی هدر رفتن هزاران لیتر آب، آیا همین افرادی که در حمایت از یک نوع بیماری خاص درصدد حمایت و ابراز همدردی با همنوع خود برآمده‌اند، در حمایت از مردم غزه نیز چنین اهتمامی دارند؟!

در این میان «محمد دروزه» بازیگر اردنی، ضمن انتقاد از کمپین سطل آب یخ به یاد کودکان غزه که اسرائیل ۵۰ روز بمب روی سرشان ریخت سطلی از شن بر سر ریخت.

«دروزه» در ویدئویی که منتشر کرده، گفت: «همه شما را دعوت می‌کنم تا حالتی را که کودکان سوریه، عراق و ضاحیه در زیر آوار جنگ با آن روبه‌رو می‌شوند لمس کنید. از شما دعوت می‌کنم حال کودکان غزه را که به واسطه حملات اسرائیل زیر آوار خانه‌هایشان کشته می‌شوند، لمس کنید. و حالا این سطل خاک را بر سر می‌ریزم، نه سطل آب یخ».

سودی که براساس آماری که در 23 آگوست منتشر شده به این موسسه رسیده، جمع‌آوری 65 میلیون دلار آمریکا از سراسر جهان است.

حالا نه 65 میلیون دلار، اصلا نصف آن یا حتی ربع آن را اگر در همین حمایت‌های اجتماعی از مردم غزه می‌داشتیم اوضاع این طور نمی‌شد، اگر این مقدار دلسوزی که هنرمندانمان در حمایت از یک نوع بیماری به خرج می‌دهند (که کار بدی هم نیست) خرج کودکان و مردم بی‌گناه غزه می‌کردند که زیر بمباران‌های فسفری که خدا می‌داند اثر آن چگونه درمان می‌شود و چه به روز مردم غزه آورده، غصه‌مان کمتر بود!

هنرمندان! بزرگواران! تا کی؟ قدری هم به مسائل مهمی که در اطرافتان هست برسید! حتما خدا را خوش می‌آید!  

حال اگر به همین مقدار در حمایت از مردم غزه برمی‌آمدیم دیگر رژیم جعلی اسرائیل به خود جرأت جولان دادن و کودک‌کشی نمی‌داد و مردم غزه به زندگی معمولی خود برمی‌گشتند.
یاد فرمایش امام راحل می‌افتم:

«اگر مسلمین مجتمع بودند، هر کدام یک سطل آب به اسرائیل می‏‌ریختند، او را سیل می‏‌برد».