به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»، دانشگاه قطعا یکی از محل های ظهور و بروز فضای باز سیاسی است و لازمه ایجاد این فضا حضور سلیقه ها و طیف های مختلف فکری در دانشگاه است.
با شکل گیری دولت یازدهم و رویکرد خاص حاکم بر وزارت علوم شکل کج و معوجی از فضای باز سیاسی در دانشگاه ها ارائه شد و دقیقا اعتراض به همین مشی است که امروز خود را در قالب یک تجمع گسترده دانشجویی نشان داد.
اکبر هاشمی رفسنجانی که این روزها با سوالهای متعددی مواجه است با چراغ سبز مسئولان دانشگاه به پلی تکنیک آمد و بی آنکه کوچکترین پاسخی به ابهامات پیرامون خاندان هاشمی داده باشد با تدبیر مسئولان از پاسخ گویی فرار کرد!
از چند روز قبل که معلوم شد وی قرار است به این دانشگاه بیاید دانشجویان اعتراض خود را به برگزاری یکسویه این جلسه نشان دادند چرا که هیچ بوی آزاداندیشی از این برنامه به مشام نمی رسید.
چرا که اولا منتقدین اصلی هاشمی که جریان اصیل دانشگاهی است در مسجد دانشگاه معتکف شده اند و دانشگاه همین ایام را بهترین زمان برای برگزاری بدون حاشیه این برنامه قلمداد می کند غافل از اینکه جریان آگاه دانشگاهی این بار بی خیال این بازی نمی شود چرا که نمونه آن را در دو 16 آذر دولتی تجربه کرده است.
در حالی که مسئولان حاکم در دولت و وزارت علوم مدام دم از آزادی اندیشه می زنند اما گویا شیپور را می خواهند از دریچه گشاد آن بنوازند.
16 آذر های دو سال گذشته آقای رئیس جمهور به دانشگاه آمد اما در فضایی که کوچکترین انتقادی به وی نشد در حالی که دولت در کشاکش مذاکرات هسته ای و وضع مبهم اقتصادی به سر می برد و شخص رئیس جمهور می بایست در فضای نخبگانی پاسخ گوی سوالات جدی می شد.
چیدمان گلخانه ای مراسم روز دانشجو بود که باعث شد برخی این روز را روز دولت بخوانند از برگزاری جلسات ویترینی انتقاد کنند؛ هاشمی هم به همین سیاق امروز به دانشگاه امیرکبیر رفت به گمان اینکه چیدمان جلسه جوری است که انگار نه خانی آمده و نه خانی رفته! اما دانشجویان امروز با اعتراضی که چاره ای جز فریاد شدن نداشت، می خواستند بگویند این جلسات ویترینی را بر نمی تابند.
رئیس دانشگاه امیرکبیر امروز مدعی شد که این شکل برگزاری برنامه شیوه ای الگو برای سایر دانشگاه ها است اما نگفت که فرق این جلسه با جلسات مشابه در دفتر مجمع تشخیص مصلحت نظام چیست؟!
از سوی دیگر هرچند هاشمی در سخنانی تلویحی خود را امیرکبیر زمانه خواند اما با حضور به موقع دانشجویان دریافت که فضا آنچنان هم که فکر می کند برای وی گل و بلبل نیست و اقدامات گذشته اخیرش از یاد نرفته است! او باید پاسخ دهد که چرا رای مردم را گاهی فصل الخطاب می داند و گاهی نه؟! او باید پاسخ دهد درباره ژنو؛ درباره لوزان، درباره مذاکراتی که حیثیتی از آن دفاع می کند و خوشبینی که به غرب دارد! او باید پاسخ دهد...
آنچه امروز دانشجویان را به حیاط های میانی دانشکده های امیرکبیر کشاند هم همین بود! همین تناقضات رفتاری مسئولان... همین که بگویی فضا باز شده اما نه دانشجو را به سالن بیاوری و نه سوال های جدی را مطرح کنی! اینکه گاهی رای مردم را قبول کنی و گاهی آنجا که رای مردم را نمی پسندی آن را برنتابی! و گاه و بیگاه نظام اسلامی را متهم به ناپسندها کنی!
این حرکت امروز پلی تکنیکی ها در تاریخ جنبش دانشجویی ماند تا صاحبان زر و زور و تزویر گمان نکند موذن جامعه خاموش است.