به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ انقلاب اسلامی شروع یک تحول در سیستم حکومت داری، مملکت داری و مردم داری بر اساس تفسیری سیاسی و بی نظیر در تاریخ از اسلام اتفاق افتاد و نظامی مبتنی بر همین تفسیرها پس از انقلاب شکل گرفت، اما برای آنکه بتواند خودش را در همه وجوه نشان دهد، سی و هفت سال بسیار زمان کمی است برای نتیجه گیری! به انقلاب 57 فرصت نداده اند تا خودش را نشان دهد. ساختارهایی شکل گرفتند که کسی جرات تغییر آنها را ندارند حتی اگر برای وجوشان ضرورتی نباشد. آدم هایی سرکار آمده اند که نه انقلابی بودند و نه این تفسیر سیاسی از اسلام را قبول داشتند، اما با تساهل و تسامح کسی برآنها خرده نگرفت. اینها نماینده اسلام نبودند اما چون در جمهوری اسلامی کار می کردند، در دیدگان مردم کارگزار حکومت تلقی می شدند. با همه کارشکنی های موجود در بعضی از بخش ها، توده مردم وفادار و مخلص به انقلاب سی و هفت سال پای کار همه انتخابات ها و راهپیمایی ها و دیگر صحنه های حضور بودند و به واسطه همت همین ها کلی پیشرفت داشتیم. پیشرفت هایی که ایران را به نقطه آمال کشورهای منطقه بدل کرده است.
حالا که سی و هفت سال گذشته است، حالا که هنوز آرمان های انقلاب به انتهای مطلوب خود نرسیده است، حالا وقت پرسیدن یک سوال اساسی از کسانی است که گفته اند :«هیئت ها سیاسی نباشند». باید پرسید: چرا نباید هیئت ها سیاسی باشند؟ مگر انقلاب به سرانجام رسیده است که این حرف را می زنید.
ما در انقلاب و شکل گیری آن در بهمن 57 چطور پیروز شدیم؟! مگر همین هیئت های سیاسی کشور را از چنگال رژیم مستبد، ستم شاهی نجات نداد؟ سخنرانی های سیاسی در هیئات مذهبی در طول نهضت امام مگر یکی از دلایل سرنگونی حکومت پهلوی نبود؟
از همه رزمندگان دفاع مقدس هم که سوال کنیم، خواهند گفت مهم ترین دلیل پیروزی در هشت سال جنگ تحمیلی، هیئت سیاسی اباعبدالله(ع) بوده و تفسیری که جماعت رزمندگان به پیروی از پیر مرادشان از عاشورا داشتند. تفسیری که نظام یزیدی زمان و استکبار جهانی را مورد حمله قرار می دهد و صرفا به ذکر مصیبت بسنده نمی کند.
حالا مگر استکبار تمام شده، مگر مبارزه با استکبار تمام شده، مگر جهاد تمام شده، مگر عدالت وعده داده شده انقلاب محقق شده یا مگر در این روزهای بی سرو ته بودن سیاست خارجی، استقلال محقق شده است که می گویند: هیئت ها سیاسی نشود.
حالا اگر رسانه ی مغرض تیتر را طوری انتخاب کرده که به نقل از یک مرجع تقلید می خوانیم: «هیئت ها سیاسی نشود»، چرا بعد از اطلاع از این نوع پوشش بیانات معظم له، مرجع تقلید محترم زمان شناس، آگاه و به روز جهت تنویر افکار عمومی صحیحش را بیان نمی کند. آن هم با این همه تجهیزات و سیستم اطلاع رسانی که حالا در اختیار همه مراجع محترم هم هست.
با این همه نهاد که متعلق به حضرات آیات و علما و سازمان ها و صدا و سیما و ... هست، آیا باید شبهه ای اعتقادی و عمیق درباره قیام امام حسین(ع) یکسال بی پاسخ بماند تا رهبری مظلوم و مقتدر جمهوری اسلامی زبان به تبیین این موضوع بگشاید؟! شاید برخی در همان محرم سال گذشته که این شبهه مطرح شد، فکر می کردند پاسخ دادن به «کربلا درس مذاکره بود»، سیاسی است که با مبنای «هیئت ها سیاسی نشود» سکوت کردند.
«هیئت ها سیاسی نشود»، خیلی حرف خطرناکی است که برخی در آستانه محرم مطرح می کنند. آن هم در روزهایی که یکی از موضوعات مرتبط به سیاسی ترین و اعتقادی ترین مسئله کشور یعنی «نفوذ آمریکا» مطرح است و مقامات در دستگاه اجرایی کشور صریح می گویند که هدفشان از مذاکره صرفا توافق هسته ای نبوده و هدفهای دیگری دارند. هدفهایی که امروز اوباما نیز آنها را تایید می کند؛ «تغییر ذهنیت ایرانیان».
برخی علمای محترم فکر می کنند در صورت تحقق پروژه «تغییر ذهنیت ایرانیان»، آمریکایی ها برای مردم ایران فقه و اصول درس خواهند داد یا برایشان از ائمه اطهار خواهند گفت؟ آقایانی که در برابر برجام و نقشه نفوذ آمریکا که رهبری مکرر آن را هشدار می دهند، سکوت اختیار کرده اند و با رویکردی سیاسی و جناحی درباره «سیاسی شدن هیئت ها» تذکر می دهند و می گویند:«هیئت ها سیاسی نشود»، همین ساختار مورد احترام و باعزت برای نهاد دین را حاصل چه امری جز «هیئت های سیاسی» تلقی می کنند؟عزتی که در طول تاریخ تشیع بی سابقه است.
این روزها در شبکه های اجتماعی به سوالی از مراجع تقلید برخوردم که هنوز پاسخ گفتاری و رفتاری عملی به آن داده نشده است: «سلام علیکم و رحمه‌الله
احتراما به استحضار حضرات می‌رساند؛ اینجانب به عنوان یک شهروند جامعه اسلامی سئوالی این روزها ذهنم را درگیر کرده است که از حضرات محترم درخواست می‌کنم بنده را راهنمایی بفرمایید. سئوال حقیر از محضر شما بزرگواران این است که بین برنامه جامع اقدام مشترک ایران و گروه 1+5 (برجام) که دولت یازدهم به شدت پیگیر آن است با آیه شریفه 141 سوره نساء که به آیه «نفی سبیل» معروف است، چه نسبتی وجود دارد؟ از شما بزرگواران که خبرگان فقه و تفسیر و قرآن هستید انتظار دارم، حقیر را در این زمینه راهنمایی بفرمایید.
والسلام علیکم و رحمه‌الله و برکاته
یک شهروند جمهوری اسلامی ایران»
بی تعارف باید گفت که شاید «سیاسی شدن هیئت ها» امروز منافع جریان و دستگاهی را به خطر می اندازد که از «سیاسی نشدن هیئت ها» بهره می برند و اگر نه چرا باید رسانه های اصلاح طلب که زمانی صرفا هیئت ها را سیاسی (آنطور که دلشان می خواست) با سخنرانان سیاسی و اپوزوسیون تبلیغ می کردند، «هیت ها سیاسی نشود» را از زبان علمای به نام تبلیغ کنند؟
«یک وقت بازی نخورید! یک وقت این شیاطین نیایند بگویند که به شما چه دخالت در اسلام، دخالت در سیاست؛ شما بروید سراغ مسئله گفتنتان! خیلی هم معزز هستید و چنانچه مسئله می‌گفتید، دیگر [شهادتی] واقع نمی‌شد؛ برای دخالت در سیاست بود که چندین هزار معلول و [شهید] دارید. این اشکال اولش به نبی اکرم وارد است. اگر ایشان هم به سرمایه دارهای مکه و حجاز کاری نداشت و تو مسجد می‌نشست و مسئله می‌گفت، جنگ پیش نمی‌آمد، کشتار نمی‌شد، عموی معظمش کشته نمی‌شد. و به سیدالشهدا وارد است. اگر سیدالشهدا می‌رفت پیش یزید و بیعت می‌کرد و مسئله گو، مسئله می‌گفت، با او می‌ساخت و مسئله می‌گفت، یزید خیلی هم احترام می‌کرد، دستش [را] هم می‌بوسید. ولی تکلیف این بود؟ ما وحشت داریم از اینکه چند هزار آدم از ما فهمیده است که اینهایی که با روحانیون مخالفند با ملت مخالفند، نه با روحانیون. اگر روحانیون کاری به کار دولتها نداشتند خیلی هم محترم بودند و خیلی هم معزز؛ اما یک احترام میان تهیِ آبرو پیش خدا رفته و این [که - مثلاً -] حاکم شهر به آدم احترام می‌گذارد. امروز همه فهمیده‌اند این را، مگر آنهایی که خودشان را به نفهمی می‌زنند و آنهایی که مغزهایشان خشک است که نمی‌فهمند هیچ چیز را که این مسئله دخالت در امور سیاسی از بالاترین مسائلی است که انبیا برای او آمده بودند. قیام بالقسط و مردم را به قسط وارد کردن مگر می‌شود بدون دخالت در امور سیاسی؟» صحیفه امام خمینی(ره)- جلد ۱۵ - صفحه ۲۱۵