خبرنامه دانشجویان ایران: میلاد حسنی امیرآبادی// اندیشه های بشردوستی از دیرباز، بسیاری از متفکران و اندیشمندان سرزمین‌های گوناگون را به مبارزه با جنگ و تلاش برای تحقق صلحی فراگیر و پایدار ترغیب نموده است.
متفکران و مصلحان در تمدن‌های مختلف تلاش نموده اند تا در وهله اول با برشمردن سودمندی‌های صلح و نکوهش زیان‌های جنگ از بروزآن جلوگیری نمایند.
اهمیت فعالیت های بشردوستانه به میزانی دارای اهمیت است که سازمان های ملی و بین المللی و نهادهای اجتماعی مرتبط با فعالیت های عام المنفعه و امدادی و مددکاری به منظور پیشبرد صلح انسانی و جهانی عاری از خشونت که مبتنی برکرامت اخلاقی انسان ها و مطابق با وظایف معنوی جامعه است با تدوین اصول ومنشورهای اخلاقی و کاربردی نسبت به ارتقای سطح خدمات خوداقدام می نمایند.
جمعیت هلال احمر نیز به عنوان یک نهاد عام المنفعه در اصول هفتگانه خود بشردوستی را اصل اول قرار داده است تا نشان دهد تلاش برای حمایت از زندگی و سلامت و برقراری صلح پایدار در بین انسان ها یک نشان افتخار می باشد که بر پیکره اصلی فعالیت های این سازمان بشر دوست نمایان است.
جمعیت هلال احمر با فعالیت های عام المنفعه، بشردوستی، ایثار و گذشت را معنا می کند و با بی توجهی به تبعیض های نژادی که از تفکر پوچ و سطحی نشأت می گیرد به دنبال تسکین دردها و آلام انسان هایی می باشد که رنج روزگار بر زندگیشان سایه افکنده است.
یکی از نقاط ضعف در فرهنگسازی و ترویج بشردوستی در جامعه ایران فقدان حمایت نهادهای فرهنگ ساز است که افراد با اعتماد کافی و بی طرف به آنها رجوع و از طریق آن نهاد یا سازمان در حل این مشکلات، مشارکت نمایند.
حال می توان دانشگاه را نهادی با بستر مناسب برای فرهنگ سازی در زمینه بشردوستی در جامعه دانست.
جمعیت هلال احمر در دانشگاه ها با وجود کانون های هلال احمر ظرفیت بزرگی برای تشکیل سرمایه های اجتماعی در زمینه بشردوستی محسوب می شود که عامل ارتقا تفکر و افزایش توانمندی جامعه در هر زمان با یاری فکری و عملی جوانان دانشجو است.
در دانشگاه ها هیچ مجموعه و تشکلی نظیر کانون های هلال احمر وجود ندارد که از حیث اصول و اهداف بشردوستانه برخوردار باشد.
یک مزیت کار کانون های دانشجویی هلال احمر، موازی کار نبودن با هیچ عنوان یا تشکلی است که خود باعث جذب نیروهای مشتاق است.
کانون های دانشجویی جمعیت هلال احمر در دانشگاه ها می توانند کانون صلح و دوستی و تفاهم باشند و محفلی برای ریش سفیدی و دوستی در دانشگاه ها شناخته شوند.
این کانون های دانشجویی فضایی غیر سیاسی، بی طرف، بی غرض و بدون جانب داری است و به همین خاطر اقبال بیشتری برای عضویت دانشجویان در این کانون ها به وجود آمده است.
باید به این نکته توجه نمود زمانی که از کرسی در دانشگاه ها نامی برده می شود ناخودآگاه ذهن دانشجو به سمت آزاداندیشی می رود و فقدان اندیشه های ازاد بشردوستی در وهله اول باعث ایجاد ابهام می شود و برای دانشجویان این سوال است که آینده من چه می شود؟
و در اینجا منفعت طلبی در درجه اول قرار میگیرد. ولی زمانیکه کرسی اندیشه های بشردوستی در دانشگاه ها به وجود آید ، دیگر اینجا منفعت شخصی دخیل نیست بلکه احترام و دفاع از حقوق بشر عنوان خواهد شد.
آیا من تعریف درستی از بشردوستی در ذهن خود پرورانده ام ؟
ایا می توانم برای ترویج صلح و دوستی کاری انجام دهم؟
لیکن بدنبال پاسخ پرسش های ذهنی و تفکر نشات گرفته از آن می رود و دیدگاه خود را نسبت به پیرامون خود تغییر می دهد و سعی در اجرای قانون و اصول صلح و دوستی می کند.
در کانون های دانشجویی مهمترین اصل، کار و فعالیت بشردوستانه است، که اگر به انجام نرسد جوان دانشجو الگوگیری و کسب تجریه مناسبی نسبت به اندیشه های بشردوستی نخواهد داشت.
کار بشردوستانه زمانی ارزشمندتر می شود که مبنا و انگیزه دانشجو برای انجام این امور الهی باشد و خدامحوری و انسان محوری توام باهم مدنظر قرار گرفته شود.
در دنیا و جوامعی که محور خود انسان باشد و هرکسی به خودش تنها فکر کند آن جامعه به سوی رفع نیازهای شخصی حرکت می کند اما دانشجو بشردوست هلال احمری علاوه بر خود به دیگری هم فکر نموده که نقش این جوانان را نسبت به سایر جوانان برجسته تر می نماید.
کار بشر دوستی دانشجویان در جامعه و حضور آنان در وقایع ناگوار انسانی یکی از ارزشمندترین فعالیت های جهانیست چرا که فارغ از رنگ و نژاد، ملیت و قومیت و هر آنچه به انسان و جامعه انسانی مربوط می شود دخیل است و باعث تحکیم روابط بشردوستانه در جوامع می شود.
* دبیر مجمع کانون های دانشجویی هلال احمر استان تهران
