سریع القلم نوشته که رهیافت دولت در قبال برجام غلط بوده و نباید حل همه مسایل را به آن ارجاع می داده است.
او خیلی راحت می نویسد که ایران در قبال امریکا دو اهرم هسته ای و منطقه ای را در دست داشته و هدف امریکا از کل این عملیات (برجام) نابودی اهرم هسته ای ایران بوده و در جایی از نوشته اش تصریح میکند که اکنون این اهرم دیگر وجود ندارد.
اما مشاور روحانی این سخنان را همزمان با تصویب و بررسی برجام مطرح نکرده که شاید دیپلماسی چشم و گوش بسته دولت که جز از غرب و غربگرایان حرف شنوی ندارد به هوش بیاید، او حالا که برجام برای طرف ایرانی به بن بست رسیده و امریکا اهدافش را محقق کرده به میدان آمده و این سخنان را مطرح می کند و حتی پا را فراتر گذاشته و میگوید که راه تامین امنیت ایران رضایت مردم و پرداختن به حل مشکلات داخلی آنهاست.
اما چرا امروز و با این ادبیات تنازل یافته، سریع القلم از برجام و رهیافت غلط دولت در سیاست خارجی سخن می گوید؟ پاسخ را باید در جملات پایانی او یافت. او فهمیده است یا اینکه می دانسته است که دستاورد برجام که تقریبا هیچ است به کنار، برجام در آینده زمینه ای خواهد بود برای فشار و تحریم بیشتر مردم ایران!
به همین خاطر نه تنها او هم بعنوان غرب زده ترین چهره ایرانی به شعار "پرداختن به درون" بازگشته و برای آن نسخه می پیچد بلکه تلاش می کند دامان خود را از خلق فاجعه ای که در آینده بواسطه برجام گریبان ایران را خواهد گرفت نیز پاک کند.
شاید این جمله راز همه آن اعترافات باشد که: "اگر خود این ابتکار عمل را بخرج ندهیم، با شرایط جدیدی که در آمریکا، اروپا و خاورمیانه در حال شکل‌گیری است، عوامل بیرونی، تئوری حصار را تشدید خواهند کرد."
آری! برجام روزهای دشواری را فراروی ملت ایران قرار داده است، روزهایی سخت تر از گذشته.
* کارشناس ارشد علوم سیاسی و مسئول سیاسی اسبق بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق(ع)