خبرنامه دانشجویان ایران: نماینده سابق مردم در مجلس شورای اسلامی بی‌بصیرتی را عامل اصلی ایجاد فتنه ۸۸ دانست به بررسی درست یا غلط بودن علنی کردن مفاسد اقتصادی مسئولان پرداخت.
به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از دانشجو، مراسم کاروان «روایت فتنه» به همت جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران برگزار شد و در این مراسم، دانشجویان از محل‌های فتنه بازدید کردند و در هر محل نیز یکی از افراد شاخص برای آن‌ها به سخنرانی پرداخت.
مهدی کوچک زاده نماینده سابق مردم در مجلس شورای اسلامی که سخنران این کاروان در محل ناحیه مقاومت بسیج مقداد بود، به بیان سخنانی در ارتباط با بی بصیرتی در فتنه پرداخت که متن آن به شرح زیر است:
در این گونه مراسم‌ها به کمیت نگاه نکنید. در مسیر حق کمیت مهم نیست. در سال ۴۲ که امام را تبعید کردند، تقریبا ایشان تنها بودند. البته امام خمینی(ره) توجهی به این موضوع نکرد و نقطه ایده‌آل خود را که کار برای رضای خدا بود را هدف گرفت. بعدها هم طوری شد که همه با ایشان هم‌گام و هم‌قدم شدند.
من اعتقاد جدی دارم که کشور ما هنوز پاسخگوی تبعات فتنه ۸۸ است. اگر مستکبران شجاع شدند و توانستند دست به امور بزرگی در حق ملت ایران بزنند، به خاطر دلگرمی‌شان در سال ۸۸ است. سردمداران فتنه چند سال گذشته خام و بی‌تجربه نبودند. میرحسین موسوی و کروبی و خاتمی نوچه بودند و اصل قضیه فتنه، بدون اغراق از ۶۰ سال پیش بوده است.
جرقه فتنه وقتی خورد که این آقا نامه‌ای «بی سلام و والسلام» به رهبر نوشت. سوال این است که آیا این سرنوشت فقط برای امثال کروبی، موسوی و هاشمی نوشته شده است؟ آیا ما دچارش نخواهیم شد؟ بی‌بصیرتی منجر به این می‌شود که ما هم به سرنوشت بعضی از این افراد دچار شویم.
فتنه‌گران باید با منطق و قانون جلو می‌آمدند و اعتراض می‌کردند در صورتی که این کار را انجام ندادند. همه این‌ها را حضرت آقا در یک کلمه «بصیرت» خلاصه فرمودند. فردی سال‌ها نماینده امام در بنیاد شهید و سازمان حج، آیت‌الله و دکتر بوده است اما با بی‌بصیرتی از مسیر خارج و منحرف می‌شود.
به نظر شما این بی‌بصیرتی‌ها حاصل چیست؟ من خودم در بررسی‌هایم به سوره جاثیه آیه ۲۳ رسیدم که خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید «آیا ندیدی آن کسی که هوای نفس خود را خدای خودش گرفته است؟ خداوند چنین کسی را علی‌رغم دانشمند بودن گمراه کرده است، و بر گوش و قلب او مهر زده است، و بر چشم او پرده می‌اندازد». ریشه بی‌بصیرتی در این آیه است.
هوای نفس همیشه حکومت طلبی و شهوت جنسی نیست، بلکه گاهی ممکن است که در ظاهری زیبا ظاهر شود. به عنوان مثال بعد از نماز خواندنتان کسی از شما تعریف بکند و مغرور شوید. در مناجات شعبانیه هم نقل شده است که گاهی علم و نور، مانع رسیدن به خداوند می‌شوند.
همه ما در معرض گمراهی هستیم. این طور نیست که فقط بگوییم موسوی و هاشمی فتنه‌گر هستند. ریشه گمراهی در نفس انسان است. انسان همیشه در طول زندگی خود با چند راهی‌های مختلفی رو به رو می‌شود که باید یکی از آن‌ها را انتخاب کند.
یکی از مکاتبی که معیار را به انسان داده است، اسلام است. اولین لازمه گرفتار نشدن این است که معیاری مستقل از خوشایند فردی خودتان داشته باشید. احساسات فردی گاهی انسان را به بیراهه می‌کشاند.
معیار اسلام چیست؟ طبق گفته پیامبر گرامی اسلام (ص)، قرآن و اهل بیت (ع) است و سعادت اخروی در گرو عمل به این دو مهم است. اگر مسلمانی در پیشامد حوادث به این دو اصل توجه نداشته باشد چه می‌شود؟ خداوند در قرآن می‌فرماید «اگر کسی با خدا و رسولش محاربه کرد، جزایش این است که دست و پایش قطع بشود». در قرآن هم آمده است که «مبادا دلتان رحم بیاید چرا که سعادت شما در گروه عمل به این احکام است». اکنون شما مقایسه کنید و ببینید که چه کسانی در فتنه ۸۸ با خدا و رسولش به جنگ پرداختند.
احساسات ما همیشه ما را به سرمنزل و هدف نهایی نمی‌رساند. اگر می‌خواهید مرتکب گناهی نشوید، سعی کنید که اصول را شناسایی و به آن‌ها عمل کنید.
زمانی در جامعه دعوا شده بود که آیا باید مفاسد را افشا و علنی کرد یا خیر؟ فقط خواهش من این است که در این جریان شخصیت افراد را در نظر نگیرید. چند روز قبل نیز آقای علی مطهری گفته بود: من معتقدم خطا در جمهوری اسلامی باید به صورت آشکار گفته شود تا نظام اصلاح شود. مبنای صحبت‌هایش هم «من» است و سخنش از هیچ معصوصی برگرفته نشده است.
امام علی (ع) فرمودند «کافی‌ست برای دروغگو نامیدن یک انسان اگر او هر چه را شنید بازگو کند». اکنون این فرمایش حضرت علی (ع) را با جمله نایب رئیس مجلس شورای اسلامی مقایسه کنید. احمد توکلی هم می‌گوید که آبروی شخص مفسد را باید ریخت.
من در جواب سخنان علی مطهری جوابیه‌ای نوشتم که پس از مشورت با دوستان از انتشارش صرف نظر کردم ولی آن را برای شما می‌خوانم:
آقای مطهری! منظور از «خطا» چیست؟ آیا منظور شما هر اتهام یا شایعه یا جرم اثبات نشده‌ای‌ست که توسط رسانه‌ها در افکار عمومی جا انداخته می‌شود؟ اگر خیر، لطفا تحلیل مشخص خود از خطا را بفرمایید. آیا هر یک از آحاد مردم که موضوع یا مطلبی را خطا دانست، باید آن را علنی و آشکار کرد؟ مثلا اگر کسی براساس شایعات خود آقای مطهری را در مسئله‌ای خطارکار دانست، مجازات که آن را علنی یا آشکار و رسانه‌ای بیان و برای اصلاح، خطایی که متوجه یک نماینده یا نایب رئیس مجلس است را آشکار و رسانه‌ای نموده و آبروریزی راه بیندازد؟ مثلا اینکه در زمان پیگیری ایشان در رابطه با نصب شنود در اتاق کارش گفته شد که علت عدم پیگیری از سوی وی ترس از برملا شدن خطاهایی است که به ایشان نسبت داده‌اند. آیا این کار درستی است و باعث اصلاح جامعه جمهوری اسلامی می‌شود؟ و … که در نامه برای ایشان آوردم و به خاطر همین دلایل آن را منتشر نکردم.
