اما امروز انگستان آن چنان که در گذشته از آن به عنوان بریتانیای کبیر یاد می شود، قابل توجه نیست. گرچه خبرنگاران بی بی سی فارسی هراز چندگاهی که عبارت انگلستان را به کار می برند، بلافاصله آن را اصلاح می کنند و از این کشور به بریتانیای کبیر یاد می کنند. چند سالی است که انگلستان از جدایی اسکاتلند از این کشور رهایی پیدا کرده است و در رفراندوم برگزار شده با اختلاف بسیار کم مردم اسکاتلند آن هم با تطمیع و تهدید رأی به ماندن در این کشور داده اند.
انگلستان امروز کشوری کوچک است که مساحت آن از استان خراسان جنوبی نیز کمتر است و این نظام ظالمانه ی حق وتوی شورای امنیت سازمان ملل است که این کشور را از لحاظ سیاسی همچنان در نظام سیاسی دنیا مؤثر نگه داشته است. کشوری که باعث قحطی معروف در ایران شد که از جمعیت 20 میلیون نفری ما، 9 میلیون آن در آن قحطی از دنیا رفتند.
از کودتای 28 مرداد گرفته تا دخالت مؤثر در فتنه ی 88 پرونده ی نظام سیاسی خبیث این کشور را ننگین تر کرده است. اما چند سالی است اوضاع در حال تغییر است. آرام آرام مردم انگلستان متفاوت رأی می دهند و وضعیت آرای صندوق ها نشان می دهد که طرز اداره ی فعلی انگلستان آن قدرها هم مثل گذشته به مزاج مردم این کشور خوش نمی آید.
در انتخابات اخیر انگلستان، یک طرف حزب حاکم انگلستان به رهبری خانم «ترزا می» بود و از طرفی دیگر «جرمی کوربین» رهبر حزب کارگر بودند. حزب حاکم در حالیکه قبل از انتخابات یک دولت مستقل و بدون نیاز به ائتلاف با دیگر احزاب داشت، در اینجا دست به یک قمار سیاسی زد و درخواست برگزاری انتخابات زودتر از موعد برای افزایش جایگاه خود برای مذاکره با مسولین اتحادیه اروپا را در مجلس بریتانیا مطرح کرد.
همانطور که می دانید انگلستان در سال گذشته با برگزاری یک رفراندوم از اتحادیه اروپا جدا گشت و مذاکراتی بین دو طرف برای نحوه ی جدایی این کشور از اتحادیه اروپا شکل گرفته است.
خلاصه آنکه در انتخابات اخیر نه تنها حزب حاکم به اکثریت بیشتری نسبت به گذشته دست نیافت بلکه اکثریت حداقلی خود را نیز از دست داد و مجبور به ائتلاف با یک حزب از احزاب ایرلند شمالی شد و حزب کارگر به رهبری جرمی کوربین_ سخنران سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی در لندن_ به اقلیتی قوی تر در مجلس انگلیست دست یافت و بیش از چهل در صد کرسی های این مجلس را از آن خود کرد.