به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»، سروده عرفان‌پور به این شرح است:

سروده شد با دلی سوخته برای مسلمانان میانمار که در خاموشی جهان، می سوزند...

به این آتش برس! هیزم مهیا کن! مهیاتر!
گلستانیم ما در آتش نمرود، زیباتر

مهیا کن که ما از آتش شیطان نمی ترسیم
که در آغوش آتش می شود ققنوس ماناتر

خبر، از دود آه ما به دلها می­ رود مادام
تو با هرشعله نفرینی تری  هر شعله رسواتر 

تو مثل شعله­ ها با نعره  مستانه­ ات دلخوش
و ما را ناله­ ای مانده­ ست از فریاد، گیرا­تر

دریغا پیرو بودا به کار زنده ­سوزاندن
دریغاتر از این غوغای خاموشی! دریغاتر !

شما را مردگانی هست - سر تا پای در آتش-
شما در زندگانی نیز می سوزید، پیداتر

بسوزانیدمان ،خورشید محشر نیز در راه است
خدا، تنها خدا با ماست با مایی که تنهاتر

اغثنا یا غیاث المستغیثین! راه دشوار است
اگرچه نیست در رنج سفر، از ما شکیباتر