خبرنامه دانشجویان ایران: حمزه دستیار*// جریان سیاسی حاکم بر دولت با «گفتمان آزادی و امن کردن دانشگاه به جای امنیتی کردن» رای جمعیت کثیری از دانشجویان را جذب کرد، امروز دانشجویان توقع دارند آزادی بیان و کرسی‌های آزاد‌اندیشی بدون مانع برگزار و فضای امن دانشگاه محل تبادل‌آرا و اندیشه‌ها باشد. اینکه جریان حاکم بر دانشگاه خود از امنیتی شدن دانشگاه و عدم‌استقبال دانشجویان از کرسی‌های آزاد‌اندیشی بگوید، مصداق این بیت است که «از دشمنان برند شکایت به دوستان، چون دوست دشمن است، شکایت کجا بریم.»

مثلا در سال ۹۶ در دولتِ امن کردن دانشگاه‌ها، ۷۲ انجمن اسلامی از «فشار و ایجاد محدودیت» بر سر راه فعالیت‌های دانشجویی توسط نهادهای داخل دانشگاه انتقاد کرده بودند. این گزاره حاکی از آن است که کاهش حضور دانشجویان در فضای گفتمانی و کرسی‌های آزاد‌اندیشی ابتدا از عدم‌برگزاری چنین کرسی‌هایی ناشی می‌شود، شورای فرهنگی دانشگاه که مرجع تصویب و تایید این کرسی‌هاست اکثریت قریب به اتفاق از طیف فکری حاکم بر دولت هستند و خود در مرحله اول فتیله را تا حد دلخواه پایین کشیده‌اند.  بحث دومی که مطرح می‌شود عدم‌حضور دانشجویان به علت ترس از برخورد امنیتی‌ها بعد از اظهارنظرشان است! این گزاره را از زبان محمدرضا خاتمی پاسخ می‌دهم: آقای خاتمی در مراسم روز دانشجو خطاب به حسن روحانی گفته بود: «مگر جز وزارت اطلاعاتِ شما، دانشجویان را ستاره‌دار می‌کند؟ براساس کدام قانون و‌ دادگاه دانشجویان را محکوم کرده‌اید؟

آقای روحانی خلاف قانون و قول و‌ قرارهایی که مردم با شما گذاشتند عمل ‌نکنید، همه اینها در اختیار وزارت علوم و‌ وزارت اطلاعات شماست. انتظار‌ داریم در این موارد قوی‌تر عمل کنید.» یعنی مخاطب ما در هر دو صورت 1- کاهش برگزاری کرسی‌های آزاد‌اندیشی و جلوگیری از مجال آزادی اندیشه و بیان و 2- ترس از برخورد امنیتی- مسئولان دانشگاهی و دولتی هستند و آنها هستند که باید پاسخگو باشند.  روند جلوگیری از ورود افراد شاخص ناهمسو با دولت به دانشگاه‌ها و سنگ‌اندازی در مسیر برگزاری برنامه‌ها و شکایت از سخنرانان از اقدامات علنی دولت است و این اقدام به معنای جلوگیری از سیاسی شدن دانشگاه و سعی برای حضور سیاست تک‌بعدی در دانشگاه است. سیاسی شدن دانشگاه با حضور سیاست در دانشگاه متفاوت است.  در پایان آنچه در درون دانشگاه و بیرون از دانشگاه بر دانشگاه فشار وارد می‌کند و فضا را امنیتی جلوه می‌دهد، نهاد‌ها و سازمان‌های دولتی هستند و اگر قرار است کسی پاسخگو باشد دولت یازدهم و دوازدهم است.

آقای روحانی سال ۹۶ در مجلس گفتند هرچه در انتخابات ۹۲ و ۹۶ درباره محیط دانشگاه‌ها، امن بودن دانشگاه و نه امنیتی بودن دانشگاه‌ها، فضای آزاد و امنیت لازم برای دانشجو و برای استاد مطرح شد، همچنان رئیس‌جمهور و دولت دوازدهم به عهد خود وفادار خواهد بود. من برای امنیت دانشجویان، فضای دانشگاه و خطی که اعلام کردم، معامله نخواهم کرد. یعنی ایشان دوگانه وفاداری بر جلوگیری از امنیتی شدن دانشگاه یا معامله بر سر آن را مطرح کردند، پس باید امروز به شعارها و وعده‌هایش پایبند باشد نه اینکه دنبال مقصر و بهانه باشند یا اگر می‌گویند فضا امنیتی است باید پرسید دولت با چه کسی و به چه قیمتی معامله کرد؟

*  عضو شورای مرکزی اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل