به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از ایسنا، کریمی در نشست شورای دانشگاه علوم پزشکی تهران به مسائل فرهنگی دانشگاه اشاره کرد و گفت: یادمان باشد دانشگاه داخل نرده‌های سبز و جدای از کشور نیست. بنابراین در تحلیل و قضاوت‌های خود باید شرایط کشور را هم در نظر بگیریم. نتایج پژوهش انجام شده ارائه شده نشان می‌دهد مسائل فرهنگی دغدغه همه مسئولان است و تلاش دارند در این راستا ارتقایی ایجاد کنند.
وی در ادامه پرداختن به موضوعات فرهنگی را امری تخصصی و پیچیده دانست و گفت: پرداختن به مسائل فرهنگی نیاز به بررسی ده‌ها رشته تخصصی اعم از جامع شناسی، روانشناسی و... دارد تا بتوانند با پاتولوژی و آسیب‌شناسی دقیق، درمان صحیح ارائه دهند.
رییس دانشگاه علوم پزشکی تهران افزود: یادمان باشد که ما پزشک هستیم و بیماران بسیار بدحال هم داشتیم ولی هیچ‌وقت دست از درمان آن‌ها برنمی‌داریم. در مواردی نیز این بیماران بهبود پیدا می‌کنند و به زندگی بازمی‌گردند. در مورد مسائل فرهنگی هم نباید ناامید شویم و باید به سهم خود به اصلاح محیط اطرافمان کمک کنیم.
دکتر کریمی با مقایسه دوران دانشجویی خود و نقش دانشجویان در برنامه‌ریزی و اجرای فعالیت‌های فوق‌برنامه اظهار کرد: پیش از وقوع انقلاب مباحث فرهنگی در دانشگاه‌ها مطرح نبود ولی بااین وجود دانشجویان خود در این زمینه فعالیت‌هایی انجام می‌دادند. برای نمونه، در خوابگاه امیرآباد، امکان فعالیت‌های فوق‌برنامه برای دانشجویان با گرایش فکری مختلف وجود داشت و در سالن‌های عمومی خوابگاه‌ها امکاناتی نظیر تلویزیون و روزنامه وجود داشت، البته این‌گونه نبود که دانشگاه این امکانات را برای دانشجویان فراهم کنند بلکه دانشجویان با پول خود کتاب‌های کتابخانه و یا وسایل کوهنوردی و... را تهیه می‌کردند.
به گفته وی، در دوران قبل از پیروزی انقلاب دانشجویان به‌راحتی می‌توانستند تصمیم بگیرند و برنامه‌ریزی کنند که از کدام‌یک از امکانات استفاده کنند. انرژی مثبت یک کوه‌پیمایی دسته‌جمعی، تا یک ماه یا بیش از آن، انگیزه و روحیه بالایی را در دانشجویان تقویت می‌کرد به طوری‌که تأثیر کوه‌پیمایی آخر هفته‌ها، هنوز هم در انرژی و تفکرات آن نسل ادامه دارد.
دکتر کریمی با طرح این پرسش که دانشجویان تا چه اندازه در برنامه‌ریزی و اجرای فعالیت‌های فوق‌برنامه آزادند و مشارکت دارند، افزود: معتقدم در حوزه دانشجویی زمینه برای کار، اصلاح و تأثیرگذاری وجود دارد. بیش از اینکه به‌عنوان مربی بخواهیم تغییر ایجاد کنیم باید زمینه رشد دانشجویان را فراهم کنیم. اگر دانشجویان ببیند ما به‌عنوان مسئول به وظایف خود به‌درستی عمل می‌کنیم، آن‌ها نیز نظرات و رفتارشان را تغییر می‌دهند.
رییس دانشگاه علوم پزشکی تهران بابیان اینکه وقتی می‌خواهیم درباره دانشگاه قضاوت کنیم باید از چاردیواری آن خارج شویم و ببینیم نگاه بیرونی به دانشگاه چگونه است، افزود: بسیاری از مسائلی که به حوزه فرهنگی دانشگاه بازمی‌گردد حیطه وسیعی دارد و عوامل بسیاری بر آن و رفتار دانشجویان تأثیر می‌گذارد.
وی تشخیص و اصلاح رفتارهای اجتماعی بخصوص در حوزه هیئت‌علمی و دانشجویان را امر پیچیده‌ای دانست و گفت: جوانان نخبه 18 سالهای که از پس از دبیرستان، وارد دانشگاه می‌شوند به دلیل دسترسی به فضاهای علمی و مجازی، بسیاری از مسائل را بهتر و بیشتر از نسل‌های قبل از خود درک می‌کنند. بنابراین باید فرآیند تخصصی جامعه‌شناسی و روانشناسی و... طی شود تا بررسی کند این افراد در چه محیط خانوادگی بزرگ‌شده‌اند و اکنون که به دانشگاه آمده‌اند، مسئولان دانشگاه چگونه می‌توانند بر رفتار آنان تأثیر بگذارند.
به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران، دکتر کریمی با تأکید براینکه مسائل فرهنگی دانشگاه‌ها را ساده تحلیل نکنیم، افزود: موضوعات فرهنگی را نمی‌توان در قالب یک یا دو برنامه اجرا کرد چرا که دانشگاه قطعه کوچکی از پازل فرهنگی کشور است که رفتار مسئولان رده‌های مختلف بر آن اثر می‌گذارد. هرچند مسائل فرهنگی متعدد و تخصصی است؛ اما برای اصلاح آن نباید ناامید شویم و یا فکر کنیم همه‌چیز برعهده مسئولان بالادستی است. باید تغییر رفتار را از خودمان شروع کنیم و در محیط کار، در حوزه دانشجویی و در بیمارستان‌ها درست عمل کنیم. این‌گونه قطعاً نتایج خوبی به دست می‌آوریم.
وی افزود: من به آینده بسیار امیدوارم چراکه تجربه سالهای گذشته را دارم که با حداقل امکانات روحیه خود را حفظ می‌کردیم. بسیاری از دانشجویان در سالهای جنگ، با از خودگذشتگی کشور را حفظ کردند. به همین جهت معتقد هستم دانشگاه ما سرمایه‌های خوب بسیاری دارد که تعدادی از آن‌ها دور این میز جمع شده‌اند.
رییس دانشگاه علوم پزشکی تهران بابیان اینکه در انتقادهای خود راه‌حل ارائه دهیم و خودمان نیز به این راه‌حل عمل کنیم، افزود: هریک از ما به‌عنوان عضو هیئت‌علمی و هیئت‌رئیسه دانشگاه کارهای بسیاری برای انجام داریم. در رویارویی با دانشجویان باید از بیان ناامیدی‌ها بپرهیزیم و از آینده دورنمای روشن و امیدوارکننده ارائه دهیم.