۲- دومین دلیل، کسری های محرز بودجه ۹۹ است. کسری فروش نفت یکی ازمهمترین کسری هاست که در بودجه با توجه به شرایط کنونی صادرات نفت ، بیش از ۵۰۰ هزار بشکه ۵۰ دلاری به نادرستی اورده شده است. فروش نزدیک به ۵۰ هزارمیلیارتومان اموال دولتی یکی دیگر از اشتباهات بودجه است که قرار است در قالب فروش شرکت ها و فروش و‌مولدسازی املاک منقول و غیرمنقول صورت میگیرد. در بودجه سال ۹۸ نیز ۴.۴ هزار میلیارد تومان در نظر گرفته شده بود اما تاکنون تنها ۳۰۰ میلیارد تومان آن وصول شده است،دولت در بودجه۹۷ هم زیر ۵۰۰ میلیارد تومان از این محل درآمد داشته است.
کسری اوراق یکی دیگر معضلاتی است که آن هم رشد موهومی داشته است. خلاصه مجموع محاسبات کسری نزدیک به ۱۷۰ هزار میلیارد تومانی را به دنبال خواهد داشت.
۳- جدول درآمد هزینه هدفمندی هم نشان میدهد که دولت درآمدهای هدفمندی رابه گونه ای محاسبه کرده که طبق آن حتما باید قیمت یکی از فرآورده های نفتی را افزایش دهد تا بودجه هدفمندی با کسری حدود ۲۵ هزارمیلیارتومانی روبرو نشود. با توجه به وجود مصوبه افزایش قیمت گازوئیل، باید آماده افزایش حدود ۲ برابری قیمت گازوئیل هم باشیم! که بنظر این کار تبعات تورمی و اجتماعی بیشتری نسبت به رشدقیمت بنزین به همراه دارد.
۴- راه حل اصلاح ساختار وجود دارد واصلا کار سختی برای دولت نیست حتی خود سازمان برنامه تا حد خوبی آن را قبلاً ارائه کرده، اما باید مطالبه کرد تا بودجه از این وضع فاجعه خارج شود.
پ ن: سال قبل رهبری مطالبه جدی از دولت داشتند که دولت ساختار بودجه ۹۸ اصلاح کند اما دولت آن را به ۹۹ موکول کرد، امسال همان بودجه ۹۸ تکرار شده است.
پ ن: اگر مطالبات از نماینده های تلفیق افزایش پیدا کند و گروه های جریان ساز از این کمیسیون با روش درست و محتوای دقیق، بازگشت بودجه به دولت را مطالبه کنند، قطعا اتفاقات مناسبی رخ خواهد داد.