استار بودن در ایران یعنی زندگی با اعمال شاقه و در سایه ترس. با هر عکس یادگاری، تن‌ات می‌لرزد که فردا طرف دزد، قاتل یا... از آب در نیاید. می‌ترسی استخر عمومی، لب دریا یا مهمانی بروی. البته اوضاع از دهه شصت و هفتاد که ابوالفضل پورعرب روایت می‌کند خیلی بهتر شد اما این ترس هنوز هست.