به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ مرتضی پیرزاده سرود:

بنویسید که دست از تن سردار افتاد
پای برجاست علم، گرچه علمدار افتاد

بنویسید که بی‌تاب خدا بود که رفت
سروِ جا مانده ز خیل شهدا بود که رفت

مردی از جنس علی مالک دوران بوده
معنی عشق به اسلام و به ایران بوده

درد این است که عمار ستودن سخت است
چه بگویم که ازو شعر سرودن سخت است

وقت معراج رسیدست که عازم شده ای
جمع عباس و علی اکبر و قاسم شده ای

نزد حق جان تو هشیار تر است ای سردار
دستت از پیش علمدار تر است ای سردار

خسته جانی دگر آسوده ازین میدانی
این سحر ندبه کنار شهدا میخوانی

رفتی و غرق در آن بغض غریبت بودی
بس که دلتنگ رفیقان شهیدت بودی

احمد آمد ببرد مستی خود را با خود
که در آغوش برد هستی خود را با خود

شب وصل است شب جمع پریشانی ها
همه سربند حسین است به پیشانی ها..