خبرنامه دانشجویان ایران: فرزاد جهان بین*// در یکی از سریه ها، سپاهیان پیامبر اسلام، به گمان اینکه در آخر ماه جمادی الثانی هستند، با یکی از کاروانها درگیر شدند و افرادی را کشتند، غافل از اینکه آنروز، روز اول ماه رجب یعنی ماه حرام بوده و جنگ در ماه حرام، گناه کبیره به حساب می آید و خلاف رویه و عرف بین القبایلی بود.

با این خطای انسانی، مشرکین شروع به تبلیغات علیه پیامبر اسلام و حکومت ایشان کردند که ایشان و حکومتشان به قوانین و رویه های بین القبائلی که خود هم تاکید بر احترام به آنها می کنند، پای بند نیستند.

این مساله منجر به این شد که عده ای از منافقین داخلی نیز هم نوای با مشرکین، انتقادات خود از حضرت رسول را تشدید کنند و مدام از حضرت سوال می کردند که مگر قتال در ماه های حرام گناه کبیره نبود و چرا با این کار باعث شدید که دشمن تحریک شود؟

پیامبر یارانش را فراخواند و از آنها جویای مساله شد که آنها متفق القول گفتند، ما خطای در محاسبه ماهها کرده ایم و گمان میکردیم که هنوز روز آخر ماه جمادی الثانی است اما بعد از درگیری، متوجه رویت هلال شدیم.

در این هنگام این آیه نازل شد که:
« از تو، در باره جنگ کردن در ماه حرام، سؤال می‌کنند؛ بگو: «جنگ در آن، (گناهی) بزرگ است؛ ولی جلوگیری از راه خدا (و گرایش مردم به آیین حق) و کفر ورزیدن نسبت به او و هتک احترام مسجد الحرام، و اخراج ساکنان آن، نزد خداوند مهمتر از آن است؛ و ایجاد فتنه، (و محیط نامساعد، که مردم را به کفر، تشویق و از ایمان بازمی‌دارد) حتّی از قتل بالاتر است. و مشرکان، پیوسته با شما می‌جنگند، تا اگر بتوانند شما را از آیینتان برگردانند؛ ولی کسی که از آیینش برگردد، و در حال کفر بمیرد، تمام اعمال نیک او، در دنیا و آخرت، برباد می‌رود؛ و آنان اهل دوزخند؛ و همیشه در آن خواهند بود.»

در این آیات خداوند متعال تاکید می کند که هر چند این خطا گناه بزرگی است اما بزرگتر از آن، فتنه انگیزی است و اقدام مشرکان در تهدید و اخراج مومنان، نباید مورد فراموشی قرارگیرد.