به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از خبرگزاری ورزش بانوان، شاپرک نجفی یکی از استعدادهای تازه تکواندوی ایران محسوب می‌شود. او در استان البرز، یکی از قطب‌های بازیکن ساز ایران در تکواندو بالیده و ارزش او برابر با ارزش مربیان کارآمد تکواندو در این استان است.
موفقیت تکواندوکار ۱۷ ساله اهل محمدشهر در غرب استان البرز در کسب عنوان فنی‌ترین بازیکن مسابقات نوجوانان کشور در سال ۹۸ در بابلسر، نشانگر توان بالای فنی او بود. او هنوز به تکواندوکار کاملی تبدیل نشده اما در این سن و سال، این فرصت را به دست آورده تا در مسیری قدم بردارد که هیچیک از تکواندوکاران ایرانی گام برنداشته اند.
گرچه کلکسیون افتخارات بین المللی شاپرک پر و پیمان نیست اما بعید نیست که او به زودی چشم‌ها را خیره کند. البته که قرار گرفتن در این برهه زمانی و دست و پنجه نرم کردن با مشکلات غیر ورزشی یک بدشانسی بزرگ برای همه ورزشکاران جوان و مستعد ایران است اما چاره‌ای جز جنگیدن و امید وجود ندارد.
مبارزه ناهید کیانی و شاپرک نجفی دیدار فتح صدر البرز و لوازم خانگی کن لیگ تکواندوی بانوان 6 شاپرک نجفی ؛ از غرب البرز آماده برای داستان‌های حماسی برای شاپرک نجفی در دنیای قهرمانی، همه چیز از سال ۹۴ و مسابقات نونهالان کشور در سمنان آغاز شد. او در این مسابقات برنز وزن چهارم را گرفت و ۲ سال بعد، طلای مسابقات آزاد کشور در قم او را به سمت موفقیت های بیشتر سوق داد.
در سال ۹۷ مدال نقره نوجوانان کشور در زنجان را به دست آورد و در سال ۹۸ در مسابقات نوجوانان کشور در بابلسر هم قهرمان شد و هم عنوان فنی‌ترین بازیکن را به دست آورد. نقطه درخشان دیگر سال ۹۸ شاپرک، مدال نقره مسابقات جوانان و بزرگسالان کشور در تبریز در وزن دوم بود. او در انتخابی تیم ملی عملکرد موفقی داشت و به روند پیشرفت او سرعت گرفته است. به همین دلیل است که روی او حساب ویژه ای باز شده است.
خانواده ورزشی، همیشه یک پوئن مثبت برای پرورش قهرمانان بوده است. در خانه شاپرک، پدر فوتبالیست بوده و خواهر، کاراته کا. با همین زمینه، شاپرک در ۹ سالگی وارد ژیمناستیک می‌شود و چند ماه بعد در نیمه دوم سال ۱۳۹۰ برای نخستین بار زیر نظر زهرا میرزایی لباس تکواندو بر تن می‌کند.
او ۸ ماه پس از ورود به تکواندو، فیکس تیم البرز برای مسابقات خردسالان کشور شد. گرچه در اولین تجربه رسمی اش نتیجه نگرفت اما قدرت انگیزه‌های او برای پیشرفت فراتر از توان ناامیدی بود. با وجود آسیب‌های متعدد که حتی منجر به عمل جراحی روی دست چپش شد، نتوانستن‌ها و نشدن‌ها، او هر بار از جا برخاسته است.
شاپرک می‌گوید: « از همه ناملایمات یاد گرفتم که پس از شکست‌ها یا ناکامی‌ها جا نزنم. همیشه شکست برای من سکوی پرتاب بوده است. می دانم که سرباز جنگی را زخم زیبا می‌کند. همیشه به خودم می گویم شاپرک تو هیچ وقت تمام نمی‌شوی. هر لحظه تلاش می‌کنم برای بهتر شدن. همیشه گفته‌ام جایی که برای کرم ابریشم پایان دنیا است شاپرک متولد می‌شود. هنوز در ابتدای راه قرار دارم و هدف‌های زیادی برای رسیدن دارم. می‌خواهم باعث افتخار کسانی باشم که کنارم بوده‌اند و روزی برای یک ملت، شادی خلق کنم.»