در بخشی از این نشریه آمده است: پس از سرکوب قیام، اجساد کشته شدگان توسط ارتش به نقاط نامعلومی در گورستان های دسته جمعی منتقل و دفن شد. ارتشی که پایه مستحکم اجتماعی و ساختار اقتصادی_ نظامی درست نداشت. ارتش قبل از انقلاب ایدئولوژی خاصی نیز نداشت.ارتش هیچگاه نتوانست خود را با ایران یکی بداند و سرنوشت کشور را به دست بگیرد. سربازانی را که نه آمادگی و نه انگیزه مقابله با مردم را دارند، تنها یک بار میتوان مجبور به تیراندازی کرد. در کشتار جمعه سیاه، مردم افسری را که دستور شلیک داد بود، کشتند و بعضی از سربازان هم خودکشی کردند.