به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» محمد رمضانی*// در میان اهالی رسانه کمتر کسی هست که نام آوینی را نشنیده باشد. منتقد و سردبیر سوره، کارگردان و نریتور روایت فتح، کسی که در زمان حیاتش شاید با عدهی کثیری اختلاف نظر و عقیده داشت اما با شهادتش تبدیل شد به برجسته ترین چهره هنر انقلاب اسلامی ایران.
مستند آقا مرتضی تلاش کرده با مراجعه به فیلم های آرشیوی و روایت های گوناگون برای ما شخصیت آوینی را تشریح نماید. در قسمت نخست آن مخاطب درگیر با انواع مختلف روایت ها از آدم های مختلف با برهه های زمانی زندگی شهید مواجه میشود و همچنین سیر تحول درونی آوینی و پایان سرگشتگیِ طولانی اش با آشنایی با شخصیت امام است.
کارگردان اثر برای این روایت از متحوای زیاد آرشیوی درباره آوینی بهره برده است. او کامران آوینی را یک علاقه مند به هنر و توانمند در اکثر شاخه های هنری به ما میشناساند. در این قسمت اشاره کوتاه به داستان علیزاده هم میشود که تاکیدش بر همان شخصیت مذهبی آوینی در دوران هنرهای زیباست. یکی از دوستانش میگوید کامران فطرتا مسلمان بود؛ عینک تیره میزند تا اشعه نگاهش هدر نرود!
قرآن و ابن عربی و مولوی میخواند! کتابی برای زندگی یکی از امامان معصوم جمع کرد، خیلی زن گریز بود. اما نقطه اوج داستانی برای کامران آوینی و مرتضی شدن پس از آشنایی او با امام خمینی است. در انتهای روایت قسمت یک هم اوج روحیه ریاضت و قناعت در اواخر زندگی او در شخصیتش برجسته بوده و سیر کمالش نیز ترسیم میشود.
نکته جالب توجه و برجسته در قسمت اول این مستند اشاره به روحیه عدالت طلبی شهید داشت. اوایل انقلاب او با دوربین به سراغ کار رسانه ای خاصی رفته بود که تا آن موقع مورد توجه کسی قرار نگرفته! روایت قصه آدم های فراموش شده و در حاشیه آن هم بی پرده!
اینکه آوینی به سراغ سوژه هایی رفته بود که پیش از آن هیچ تریبونی برای شنیده شدن نداشتند. حتی در شرایطی که شاید کارش در تقابل با سیاست های روز و بنی صدر بود برای تحقق آرمان های اصیل انقلاب. او که راه خود را یافته بود و از سرگشتگی رها شده بود همه عزم و تلاشش را با حداقل امکانات در جهت کلام امام برای رفع محرومیت زدایی گام های موثری بردارد.
مستندهای آوینی در نقد مصرف گرایی و لزوم تاکید بر اجرای عدالت در مناطق روستایی یکی از برجسته ترین نقاط کاری او هستند.
قائم مقام انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه سمنان