به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»فاطمه کراری*// هم اکنون نزدیک انتخاباتیم و صحبت درباره فعالیت های دولت تدبیر و امید خالی از لطف نیست.

از لحاظ سیاسی که شرایط کشور وضعش عالی است.

برجام با موفقیت طی شد. FATF ، پالرمو و ۲۰۳۰ و الی ماشاءالله ... همه به نتیجه مطلوب رسیدند و فقط چشم بصیرت میخواهد که اثراتش را در زندگی ومعیشت مردم ببینیم.

از چهره خندان  و شکم های سیر و زندگی بدون دغدغه ی مردم  که توسط بزرگان دیده شده ، اوضاع کشور کاملا مشخص است .

از نظام آموزش و پرورش که دیگر نگویم.

از وزیری بگویم که در طول ریاست اقای روحانی گفتند ما در آموزش و پرورش چندین هزار نیروی مازاد داریم و من فقط نمیدانم  چرا آمارها با صحبت ها جور درنمیاد ؟ زیرا طبق امارها تاسال ۱۴۰۶ حدودا دو سوم از معلمان بازنشسته میشوند.

یا از  رئیس هیئت امنای دانشگاه فرهنگیان بگویم که چندین بار دانشگاه را تا مرز تعطیلی بردند؟

رئیس هیئت امنائی که رئیس جمهور نیز هستند اما هیچ گاه در جلسات  دانشگاه فرهنگیان حضور نداشتند . احتمالاً طبیعی است و جمعه به ایشان  اطلاع دادند مثل خیلی مسئله های دیگر که جمع متوجه شدند.

وضعیت دانشگاه فرهنگیان هم که هر روز بهتر از دیروز میشود.

البته وقتی یک عده رانت خوار در دانشگاه فرهنگیان تحصیل می کنند به گفته آقایان دیگر ارتقاء کمی و کیفی اصلاً جای بحثی ندارد.

این رانت خوار ها قرار است چگونه نسل آینده را تربیت کنند؟ نمی دانم...

نگاه سازمان برنامه و بودجه به آموزش و پرورش مشخص نیست از کدام مکتب نشات گرفته است هرچه که هست، مشخص است طبق معمول حرف و عمل با هم هماهنگ نیست...

در بودجه ی کشور طی این سال های اخیر ، آموزش و پرورش انگار وصله‌ی اضافی کشور باشد و حقش را بقیه وزارت خانه ها تناول می‌کنند.

خلاصه روز معلم هم گذشت،معلم ها  جز پیام از سمت وزیر چیزی از مطالبات و خواسته هایشان حل نشد. 

از این دولت که گذشت اما امیدوارم شعار وعمل رئیس جمهور بعد یکی باشد و آموزش و پرورش اولویت اول نظام بشود.