به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» محمدامین فرج اللهی// درباره علی‌اکبر محتشمی‌پور نمی‌توان سکوت کرد. اگر مجمع روحانیون مبارز را در دهه شصت وهفتاد، اصولی‌ترین محور جریان چپ بدانیم، حتما محتشمی‌پور یکی از افراد اصلی نوک پیکان این جریان است. شاید خیلی‌ها بخواهند او را فقط یک اصلاح‌طلب مخالف نظارت استصوابی شورای نگهبان، ضدجناح راست و حامی جنبش سبز هشتاد و هشت معرفی کنند. اینها محتشمی‌پور هست، اما "همه محتشمی‌پور" و کسی نیست که رهبری انقلاب و حزب‌الله لبنان برای درگذشتش پیام تسلیت تمجیدآمیز منتشر کنند. در این چندخط می‌خواهم "محتشمی‌پورِ انقلابی" را مرور کنم.
طلبه مبارز انقلابی که در نجف و قم در کنار امام بود، پس از انقلاب در سالهای شصت تا شصت و چهار سفیر ایران در سوریه شد و نقش مهمی در تاسیس حزب‌الله لبنان و جا افتادن آن به عنوان محور مقاومت داشت. تلاشهای ضداسرائیلی‌اش باعث شد سال ۶۲ توسط یک بسته پستی که به سفارت ارسال شده و تاکید شده بود توسط شخص سفیر بار شود ترور شده و جانباز شود. امام پس از این ترور پیام کوتاهی خطاب به او صادر کردند.
او پس از بازگشت از سوریه، وزیر کشور دولت دوم میرحسین موسوی و مهمترین محورهای اختلافات تند و آتشین چپ و راست داخل کابینه بود. پس از ان وارد مجلس سوم شد و تا پایان مجلس ششم از خبرسازترین چهره‌های جریان چپ هم در مجلس و هم بیرون آن بود.
محتشمی‌پور دهه شصت از مهمترین چهره‌های معروف جناح چپ خط‌امامی است که آمریکاستیز، حامی مستضعفین و ضد دو جریان نهضت آزادی و منتظری بودند. جواب امام به نامه او در بهمن شصت و شش بود که باعث ردصلاحیت نهضتی‌ها و اساس کنارگذاشتنشان از مسئولیتهای مملکتی تا ابد شد.امام در این نامه بود که نهضتی‌ها را بی اطلاع از اسلام و ضررشان را بیش از منافقین- این فرزندان عزیز مهندس بازرگان- معرفی کرده بود. محتشمی‌پور برخلاف برخی دوستان خط‌امامی‌اش در سالهای پس از امام نیز بر مشی دشمنی مقدس با نهضت باقی ماند. در مصاحبه سال ۸۷ خود با مجله‌یادآور درباره ابراهیم یزدی گفت: "آقای دکتر یزدی یک ویژگی خاصی دارد و آن اینکه بسیار راحت دروغ میگوید و چنان قاطعانه و محکم هم دروغ میگوید که ممکن است کسی کوچکترین شکی به او نکند. کدهایی را که در مورد نجف و نوفل لوشاتو و مسیر انقلاب داده بررسی کنید، میبینید که همه آنها دروغ است! ... من به عمرم چنین آدم دروغگوی شارلاتانی ندیده دیگر دشمن چپهای خط امامی از جمله محتشمی‌پور، طیف آیت‌الله منتظری بودند. پس از مصاحبه احمد منتظری با پیام هاجر در تیر۷۸ و توهینهایش به امام، مجمع روحانیونی‌ها حسابی از خجالت او و پدرش درآمدند. پس از کروبی، محتشمی‌پور نامه‌ای قاطع خطاب به آیت‌الله منتظری نوشت که در بخشی از آن آمده بود: «حضرت آیت‌الله منتظری! گاهی با خود می‌اندیشم که ای کاش شهیدمحمدمنتظری زنده بود و با هوشمندی و ذکاوتی که داشت، بیت شما را از وجود خناسان پاک می‌کرد و برادرانش که در کوران مبارزات کودک بودن و امروز ناتوان ذهنی و سیاسی هستند را سرپرستی می‌نمود. گرچه سیاست‌بازان حرفه‌ای ممکن بود دست به کار شوند و با استفاده از همان سادگی شما همان خیانتی را که در سال اول انقلاب کردند و شما را وادار کردند که شهیدمحمد را دیوانه قلمداد کنید، اگر اواکنون زنده می‌بود نیز مانع پالایش محیط اطراف شما توسط ایشان می‌شدند.»
محتشمی‌پور از موسسین کنفرانس بین‌المللی حمایت از انتفاضه فلسطین از سال ۱۳۷۰ و دبیرکل آن تا سال ۸۷ بود. در دوره دبیرکلی او چهار همایش بین‌المللی در سالهای هفتاد، هشتاد، هشتاد و پنج و هشتاد و هفت برگزار شد که سخنران دو کنفرانس اخیرش، رهبرانقلاب بود. پس از او، مرحوم حسین شیخ‌الاسلام-دیگر دوست ایرانی دیرین حزب‌الله لبنان و محور مقاومت- دبیرکلی را عهده‌دار شد. محتشمی‌پور همچنین همراه همیشگی هیئت‌های اعزامی حزب‌الله لبنان مثلا فراکسیون حزب‌الله در پارلمان لبنان در دیدارهای رهبرانقلاب بود.
او سال هشتاد و هشت ریاست کمیته صیانت از آراء میرحسین موسوی را عهده‌دار و مدعی تقلب در انتخابات بود. اما پس از سردادن شعار نه غزه نه لبنان توسط حامیان میرحسین، دی ماه همان سال رسما آن را شعاری انحرافی دانست. او از آن سال به بعد با فضای سیاست داخلی ایران خداحافظی کرد و راهی نجف شد و انجا رحل اقامت افکند.تصمیم و اقدامی که شاید برخی بخصوص هم‌جناح‌های ان مرحوم بخواهند آن را قهر سیاسی و انزوایی اعتراضی به نظام ترجمه کنند، اما واقعیت چیز دیگری است که امیدوارم روزگاری بیان شود.
