به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» سارا عوادزاده**// راه اندازی سامانه معرفی مدیران دولت به رئیس جمهور منتخب اگر چه سنت نیک و پسندیده ای است که مردم جامعه درک کنند پس از انتخابات نیز حضورشان به اشکال گوناگون در دولت برای رئیس جمهور منتخب و دولتمردان حائز اهمیت است ولی در این یادداشت قصد داریم پاره ای از مشکلات آموزش عالی دانشگاه ها را بررسی کنم و انتظارات خود را از وزیر علوم دولت سیزدهم مطرح کنیم باشد که فرد شایسته و اصلح برای این سمت مهم برگزیده شود.
ورود به دانشگاه
چه چاره ای اندیشم که قلمم دیگر توان نوشتن از مضرات غول بی شاخ و دم کنکور را ندارد بارها گفته اند و گفته ایم ، این بار فریاد میزنیم اقای وزیر آینده شما قدمی جهت اصلاح تک معیار گزینش افراد برای ورود به دانشگاه بردارید.
دانشجوهای برتر و نخبه کشور ما که پس از یک سال تلاش خستگی ناپذیر وارد دانشگاه میشوند به علت سال هایی که در نوجوانی استرس و بار روانی کنکور را پشت سر گذاشته اند چه مدت باید بگذرد تا دوباره جوانی شاداب و مفید برای جامعه باشند.
بعد از زمانی نه چندان زیاد جوانان و‌نخبگان کشور ما تا به ساحل امنی از ارامش میخواهند برسند باید مجددا برای تحصیلات تکمیلی خود وارد دنیای بی ورطه مافیای کنکور بشوند و دوباره پول تو جیبی های خود را خرج موسسات کنکوری کنند تا مافیای کنکور ثروتمند تر از دیروز بشود.
گذشته از این موارد تعداد زیادی از افراد به دلایل گوناگون در ۴ ساعت کنکور نمیتوانند توانایی و دانش خود را به منصه ظهور برسانند آیا این عادلانه است که عده کثیری از جوانان ما تمام اینده شان تباه شود صرفا به خاطر ۴ساعت امتحان!؟
اقای وزیر آینده!
دیگر حنجره هایمان توان فریاد کشیدن ندارد ، به داد روح و روان جوانان کشور برسید که وقتی وارد دانشگاه میشوند خسته و ناتوان و بی رمق باشند. ما از شما میخواهیم که معیارهای سنجش و پذیرش دانشگاه را مورد بازبینی و مهندسی مجدد قرار بدهید و جلوی مافیای کنکور را بگیرید .
آموزش مجازی
درحالیکه در تمامی دانشگاه های دنیا ، آموزش مجازی مقوله جا افتاده و بالغی محسوب میشود در کشور ما تا قبل از بیماری منحوس کرونا ، کلاس های مجازی در بین دانشگاه و دانشگاهیان جا نیفتاده بود.
از اسفند ماه سال ۹۸ به تدریج پلتفرم های آموزش مجازی دانشگاه ها به صورت رسمی و شناخته شده اغاز به کار کردند با گذشت یک سال و خورده ای به کرات شاهد ضعف زیر ساخت های اموزش مجازی هستیم به صورتیکه بیش از نصفی از زمان کلاس ها گاها به پرسش درباره اطمینان از رسیدن صدا و تصویر به دانشجویان می باشد.
سوالی که پیش می آید با توجه به اینکه فعالیت های حضوری دانشگاه ها به حالت تعلیق درامده ایا بودجه لازم که جهت آموزش حضوری به دانشگاه ها تعلق گرفته بود جهت تقویت زیر ساخت های اموزش مجازی هزینه شده است؟ اگر هزینه شده است چرا همچنان مشکلات پیش پا افتاده صدا و تصویر ، خروج از سیستم به هنگام امتحان و … هنوز پا برجاست؟
اقای وزیر اینده! ما دانشجویان دیگر به ستوه امدیم از تکرار جمله استاد تصویر نیست ، صدا نیست! لطفا فکری به حال تقویت زیر ساخت های اموزش مجازی دانشگاه ها بکنید تا بتوانیم دانشجویان با سوادی با آموزش های مجازی تربیت کنیم و سرمایه های انسانی خود را رشد دهیم.
ارتباط صنعت و دانشگاه
اگر بخواهم با دید منصفانه نگاه کنم در سال های اخیر تلاش های خوبی در جهت ارتباط صنعت و دانشگاه صورت گرفته ولی با یک نگاه ساده میتوانیم بفهمیم که ما در دانشگاهیان عمدتا بی کاری ساختاری و اصطکاکی داریم. بیکاری ساختاری ناشی از عدم مهارت و بیکاری اصطکاکی به علت تحرک های شغلی می باشد.
یکی از عمده ترین دلایل آن به کارگیری دانشجویان عمدتا در مراکز تحقیقاتی است و عدم به کار گیری دانشجویان در کار های عملیاتی است که این خود مانعی بزرگ برای ورود دانش دانشجویان بر سر سفره زندگی مردم در زمینه کشاورزی ، صنایع و …است.
عدم مهارت به علت فضای کرخت و سرد دانشگاه ها می باشد که صرفا مهارت های تئوری و نظری را به دانشجو می آموزند و از فضای عملی دانشجو را دور نگه میدارند و این دانشجو پس از فارغ التحصیلی دانش اجرا کردن آموخته های خود را ندارد در نتیجه مقبول فضای کاری واقع نمیشود.
بیکاری اصطکاکی به علت عدم کشف استعداد دانشجویان در فضای دانشگاه هاست فرد جوانی که از علایق خودش اگاهی ندارد کار های گوناگونی را تجربه میکند تا سر انجام شغل مورد نظر خود را پیدا کند که این سبب اتلاف انرژی و وقت فارغ التحصیلان و کاهش کارایی جوانان دانشگاهی میشود.
اقای وزیر ! ما دانشگاهیان از شما انتظار داریم که ارتباط صنعت و دانشگاه و اشتغال دانشجویان از چهارچوب خشک مراکز تحقیقاتی خارج شود و به مشاغل کابردی تر و عملیاتی تر و محیطی پویا تر تغییر جهت پیدا کند و مکانیزمی در جهت هدایت استعداد های دانشگاهیان درنظر گرفته شود.
سیستم پایش و ارزیابی عملکرد اساتید هیئت علمی
تنها راهی که دانشجویان نظرات خود را درباره هیئت علمی و اساتید دانشگاه مکتوب می کنند سیستم ارزشیابی سامانه های دانشگاه ها در پایان ترم است که از روش انتخاب اجباری نیز تبعیت میکند.
سیستمی با سوالات مشخص و محدود که در پایان آن هیچ گونه شفاف سازی درباره نحوه بررسی آن ها صورت نمیگیرد. اساتید هیئت علمی که دیگر به استخدام رسمی دانشگاه ها و وزارت علوم درامده اند و جای پایشان را محکم کرده اند تعدادی از آن ها دیگر عملکرد و کارایی قبلی را برای دانشجویان خود ندارند.
دیگر نه برای دانشجو وقت میگذارند ، نه برای تولید محتوای جدید و به روز تلاشی میکنند و در این مدت اخیر به سبب شیوه تدریس افلاین حتی بعضی از اساتید در یک زمان کوتاه فیلم یا صوت هایی را از خود ضبط کرده اند و در ترم های اینده فقط زحمت بارگذاری محتوا را کشیده اند و دانشجویان ناراضی هم هر چه بگویند ارجاع داده میشوند به این جمله که این افراد هیئت علمی هستن و کاری از ما ساخته نیست .
اقای وزیر علوم! ما دانشجویان از شما درخواست میکنیم که سیستم ارزیابی اساتید هیئت علمی با یک ساختار جدید طراحی و اجرا بشود و اساتید و هیئات علمی دانشگاه ها در هر رده ای از تجربه که هستند به صورت دوره ای عملکردشان از ۰ تا ۱۰۰ مورد بررسی قرار بگیرد تا شاهد اثربخشی و کارایی هر چه بیشتر اموزش عالی باشیم.
این ها تنها گوشه ای از مسائل و مشکلاتی است که باید در ساختار های انان تجدید نظر نمود امیدواریم که دولت جدید انتخاب هوشمندانه و شایسته ای برای این سمت در نظر بگیرد تا شاهد رشد و شکوفایی هر‌چه بیشتر جوانان این مرز و بوم باشیم.
* دبیر انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشکده مدیریت دانشگاه تهران