به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» محمدامین سلیمی// در بخشی از طرح آمده است تمام خدمات پایه کاربردی در داخل و خارج کشور ( یعنی از تلگرام و اینستاگرام و یوتیوب تا همین سروش و ایتای خودمان ) باید تکالیف چهارگانه مندرج در ماده 12 را انجام دهند:

-ثبت مشخصات و اخذ مجوز فعالیت در کشور
-معرفی نماینده رسمی در ایران
-پذیرش تعهدات ابلاغی کمیسیون
-قبول تعهدات در فصل پنجم (ماده 25 و 26)

در این ماده 25 و 26 حدود 15 مورد ریز و درشت است که برخی خوب و برخی عجیب است، ( مثلا احراز هویت تمامی کاربران داخلی و خارجی ) خب مشکل کجاست؟ مشکل این است که این حجم از تکالیف چرا باید توسط یوتیوب یا اینستاگرام انجام شود؟ یعنی شما چه ابزار تنبیهی و تشویقی دارید که او بخواهد به شما تعهد بدهد؟ او با چند میلیارد مشترک چه نفعی از بازار تقریبا 50 میلیونی شما دارد؟ همین الان که برخی از اینها فیلتر است و بابت تحریم هم که درآمد ندارند، اما فرض که داشته باشند مگر شرکتهای دیگری نبودند که در ایران درآمد هم داشتند و به جهت تحریمها و یک نهیب آمریکا و برخی کشورها رفتند که رفتند ؟

برویم سراغ بحث اصلی، یعنی اگر نیامدند چه میشود ؟ برای اینها 6 جریمه در نظر گرفته میشود که حقیقتش به جز بند ( ث و ج) باقیش شوخی است ( بند "ج" همان مسدود سازی است که زمین و زمان دارند قسم میخورند که نه قصد مسدودسازی نداریم ) بند "ث" هم همان محدودیت در ترافیک است که یعنی قرار است با سرعت پایین روی مخ کاربر ایرانی بروند. ( تبصره دو ماده 28 رو مطالعه کنید)

البته این مسدودسازی ممکن است به سرعت اتفاق نیفتد و زمان ببرد، یعنی اگر کمیسیون تشخیص بدهد که اپلیکیشن مورد نظر مهم است 4 ماه فرصت میدهد، اگر نیامد، کمیسیون مذکور باید ببیند که جایگزین ایرانی یا خارجی مناسب( که تعهدات را بپذیرد) هست یا نه اگر بود که مسدود میشود ( اینجا خودش یه بحث طولانیه که اصلا کی تشخیص میده جایگزین مناسبه چیه و بعدش همون بحث پست قبل رخ میده که اصلا کی قرار است آنهمه تسهیلات برای بومی سازی بگیرد ) اگر نداشت همین بند "ث" ( محدودیت ترافیک )را میتوان اعمال کرد و خلاص

حالا دوستان میگویند نه ما قصد مسدودسازی نداریم و اصلا در اصلاح قانون بند "ج"را حذف میکنیم و این موارد اصلاح خواهد شد، اینجا هم باید گفت خب اگر اینطور کنید که اصلا طرحتان بی خاصیت میشود و از موضوعیت میافتد و اصلا چرا چنین چیزی را نوشتید ؟