به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» مونا ذاکر// داعش، اکنون کجاست؟ به نظر می رسد به طالبان پیوسته باشد؛ با همان شیوه سر بریدن و جهاد نکاح و گرنه این همه مهمات و نفر چگونه ناگهان گرد آمدند و این قدرت را برای طالبان، پدید آوردند؟

چه شد که آمریکا که مدعی برقراری صلح در افغانستان بود، قوایش را خیلی مجلسی از افغانستان خارج می کند، به اشرف غنی پیشنهاد استعفا می دهد و صحنه را برای قدرت نمایی طالبان خالی می کند؟

پرسش راهگشا اینجاست که تجارت بزرگ تسلیحات غربی، چگونه می تواند به حیات خود ادامه دهد اگر حیاط خلوت غربی ها که همین خاورمیانه باشد، در خون خودش دست و پا نزند؟ باید تسلیحات جهانی فروخته شود، باید خاورمیانه، ویران تر از این باشد تا ثروت طبیعی و انسانی اش را بی سر و صدا تر غارت کنند. سرمایه داری، خرج دارد.

اما چرا حملات به سمت اسلام است و کوشش می شود که طالبان، به عنوان قوای اسلامی شناخته شود؟ چرا طالبان در ماه محرم که جنگیدن در آن حرام است، می جنگد؟ ماهی که باید درس مهربانی و امنیت برای مسلمانان باشد. حقیقت این است که غرب از اندیشه ی خردمندانه اسلامی وحشت دارد وگرنه چگونه می تواند با وجود جوانان عفیف مسلمان، صنعت پورنش را پیش ببرد؟

چگونه می تواند بدون جنگ افروزی در ماه حرام، از فروش تسلیحاتش، سود ببرد؟ بنابراین با تمام قوا می کوشد اسلام را به واسطه گروه های رادیکال و عقب مانده ای چون طالبان، مکتبی وحشی و بی خرد جلوه دهد.

وانمود می کنند ایران، همدست طالبان شده است، ایران هرگز یک گروه تروریستی و مخرب را در همسایگی خود پرورش نمی دهد. تلاش ایران همواره بر مهار تروریست های داخلی  بوده است و هرگز امنیت مرزهای شرقی اش را به خطر نمی اندازد.

افزون بر اینکه تربیت نفرات طالبان، هیچ ربطی به ایران ندارند.

به نظر می‌رسد، هدف از قدرت یافتن طالبان، حمله تروریست‌ها به ایران از سمت مرزهای شرقی باشد. پیشنهاد من این است که ایران بدون سر و صدا در همین ابتدای کار، طالبان را از مرزهای خودش، دور نگه دارد زیرا اگر جنگ علنی صورت بگیرد، مواجهه ایران با این تروریست‌های دست آموز غربی، جنبه رسمی به خود گرفته و سالیان سال جنگ و خونریزی دامن ایران را هم می گیرد.